Alfavita Newsroom Συντάκτης: Μαρία Καούκη
Νότια της Κέρκυρας, στον Κάβο, ένας τετράχρονος πιτσιρίκος δεν έβγαινε από τη θάλασσα. Τα μαλλιά του είχαν ασπρίσει από τον ήλιο κι έμοιαζε με αγγελούδι.
Επειτα από πολλά χρόνια, αρχίσαμε να διαπιστώνουμε ότι δεν μοιάζει με άγγελο, αλλά μάλλον είναι.
Ο Σπύρος Γιαννιώτης δεν αγαπήθηκε από τους Ελληνες μόνο για τις διακρίσεις του, με αποκορύφωμα το αργυρό ολυμπιακό μετάλλιο που κατέκτησε στη μαραθώνια κολύμβηση στο Ρίο, αλλά και για τον σπάνιο χαρακτήρα του.
Ο πατέρας του Διονύσης διατηρούσε εκεί τουριστικό γραφείο.
Η δουλειά ήταν αρκετή τους καλοκαιρινούς μήνες και βοηθούσε και η μητέρα του Μπρέντα.
Ο Σπύρος με τα αδέλφια του, υπό την επίβλεψη μπέιμπι σίτερ, έμπαινε στο νερό στις εννέα το πρωί. Εβγαινε; Μάλλον ποτέ δεν βγήκε!
Από τότε έγινε αντιληπτό ότι η θάλασσα είναι ο φυσικός του χώρος.
Ο Τομ Χανκς θα έπρεπε να τον έχει γνωρίσει πριν δώσει τα χέρια για να πρωταγωνιστήσει στον «Ναυαγό».
Θα έκανε τη ζωή του στον κινηματογράφο πιο εύκολη. Διότι ο 36χρονος αργυρός ολυμπιονίκης δεν είναι μόνο δεινός κολυμβητής, αλλά και ψαράς.
Από πιτσιρίκος είχε μάθει να... πηγαίνει φαγητό στο σπίτι.
Ο μπαρμπα-Σωκράτης ήταν ο δάσκαλός του στο ψάρεμα και η βάρκα του στον Κάβο η σχολή αλιείας.
Πτυχίο με άριστα στο ψάρεμα είχε ο Γιαννιώτης από τότε που πήγαινε Δημοτικό.
Ο μικρός Σπύρος, πριν πιάσει στα χέρια του την απόχη, παγίδευε με μεγάλη μαεστρία τα χταπόδια.
Σπύρος Γιαννιώτης Καλοκαίρι, στον Κάβο της Κέρκυρας και έτοιμος για θαλασσινό μπανάκι
«Ο μπαρμπα-Σωκράτης ήταν ο μέντοράς του στο ψάρεμα. Εφτιαχνε παγίδες, φάκες με τσιμεντόλιθους και τούβλα στη θάλασσα. Εμπαινε το χταπόδι σε αυτήν και μετά δεν του γλίτωνε. Στη θάλασσα είχε μάθει πολλά από πολύ μικρός. Ηξερε ο αθεόφοβος να τα φέρνει έτοιμα για μαγείρεμα στη μάνα του. Τα χτυπούσε και ερχόταν στο σπίτι με τα πλοκάμια να κρέμονται από τα χέρια του» είπε ο υπερήφανος πατέρας του Διονύσης στην «Εφ.Συν.», ο οποίος μαζί με τη μητέρα του Μπρέντα τον «όπλισαν» με αρχές και του άνοιξαν τον δρόμο στην κολύμβηση.
«Τότε, νομίζω, απέκτησε γερά πνευμόνια ο Σπύρος! Επειδή ήταν από μικρός όλη μέρα στη θάλασσα. Ευρηματικός και πολυμήχανος. Επαιρνε τα τούλια από τις μπομπονιέρες για να πιάσει μικρές γαρίδες! Εκανε απίθανα πράγματα. Πώς δεν έπαθε τίποτε; Εβλεπε έπειτα τις συσκευές που βάζουμε τις εντομοκτόνες ταμπλέτες. Είχε καταλάβει ότι καίγεται η ταμπλέτα, άρα ότι παράγει θερμότητα η συσκευή. Και τι έκανε; Εψηνε εκεί τα γαριδάκια που είχε παγιδεύσει στα τούλια!
»Υπερκινητικός, ατίθασος και όλο έκανε σκανδαλιές. Κι έπειτα ήρθε η ώρα να πάει στο σχολείο. Κέρδιζε χρόνο ο Σπύρος. Πήγε πενταμισάρης (5,5 χρόνων) στην Α’ Δημοτικού. Την πρώτη ημέρα είπε στη δασκάλα του: “Εγώ δεν κάθομαι εδώ! Θα φύγω”. Κι έφυγε! Τον χάσαμε και τον βρήκαμε στη θάλασσα...» είπε ο κ. Γιαννιώτης, ενισχύοντας την άποψη που θέλει τον γιο του να μην αντέχει μακριά από την αρμύρα.
«Ο Σπύρος, επειδή είναι δίγλωσσος και μιλούσε από μικρός αγγλικά κι ελληνικά, είχε μια μαθησιακή δυσκολία. Δεν τα κατάφερνε στο σχολείο. Τα παιδιά τα βαθμολογούν με “Α”, “Β” και “Γ”. “Δεν μπορώ να παίρνω συνέχεια “Γ”! Ολοι με λένε τεμπέλη. Θα γίνω κι εγώ κάπου καλός” μας είπε, κι έγινε.
»Ισως γι’ αυτό είναι συνεσταλμένος και δεν μιλάει πολύ κι όλη αυτή η ενέργεια βγαίνει στην κολύμβηση. Οταν πήρε το βάπτισμα του πυρός στους αγώνες, επειδή ήταν πολύ μικρούλης και αγωνίστηκε με μεγαλύτερους, τον βάλαμε στην τελευταία διαδρομή της πισίνας, στην περίπτωση που κουραστεί να πιαστεί δίπλα στην υπερχείλιση.
»Ούτε μια στιγμή δεν το έκανε! Τερμάτισε και τρελάθηκε από τη χαρά του. Θέλει να είναι πάντα πρώτος και νικητής. Να είναι ο καλύτερος! Αλλά του αρέσει και η δικαιοσύνη. Είναι ντόμπρος και ειλικρινής» πρόσθεσε ο κ. Γιαννιώτης.
Κι εξήγησε ότι ο γιος του έκανε προπονήσεις ακόμη και στις πισίνες των ξενοδοχείων στην Κέρκυρα και στη θάλασσα.
Είναι δουλευταράς ο Γιαννιώτης. Βάζει το κεφάλι μέσα στο νερό και γράφει... ναυτικά μίλια με τις χεριές και τις ποδιές του! Κερκυραίος στο μυαλό, Σπαρτιάτης στην αθλητική νοοτροπία.
Η Αγγλίδα μητέρα του ήταν καθηγήτρια Φυσικής Αγωγής και κολυμβήτρια.
Αλλα παιδάκια κλαίνε όταν τα κάνουν μπάνιο, αλλά αυτό δεν ίσχυε για τον Γιαννιώτη που τριών μηνών ξεκαρδιζόταν όταν ερχόταν αυτή η στιγμή. Δεξιά: μέσα σε φουσκωτή παιδική βαρκούλα
Γι’ αυτό ο Σπύρος γεννήθηκε στο Λίβερπουλ και είναι και οπαδός των «κόκκινων», για τους οποίους μάθαινε νέα και από την καλά ενημερωμένη γιαγιά του.
Η πρώτη που τον μύησε στην κολύμβηση ήταν η μητέρα του. Ο μπαμπάς είχε τον ρόλο του μάνατζερ.
Ηταν ο άνθρωπος που τον έτρεχε στους αγώνες και προσπαθούσε να πείσει τους προπονητές στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη να... ρίξουν μια ματιά και στον Σπύρο:
«Τα καταφέραμε τελικά και γι’ αυτό πρέπει να ευχαριστήσουμε κάποια στιγμή τον κ. Βούλτσο και τον κ. Παπαδόπουλο που τον πήραν στη Θεσσαλονίκη. Εκεί έβγαλε τις δύο τελευταίες τάξεις του Λυκείου στο Πολυκλαδικό. Εμενε σε μια πολυκατοικία και τον πρόσεχε μια κυρία, η οποία με πήρε τηλέφωνο το 2012 και μου είπε: “Αυτός είναι ο Σπύρος μας; Ε, βοήθησαν και τα φαγητά που του έφτιαχνα”. Επειτα κατέβηκε στην Αθήνα, πήγε στον Ολυμπιακό, γνώρισε τον Νίκο Γέμελο και πήρε τον δρόμο του. Εκανε πραγματικότητα το όνειρό του. Εγινε ολυμπιονίκης και δεν τον ενδιαφέρει το χρώμα του μεταλλίου!».
Πηγή: efsyn.gr
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 19/7
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
