Πολυπόθητη και πολυσήμαντη άνοιξη. Αναπτέρωσε ελπίδες. Ανατροφοδότησε όνειρα. Και οι πασχαλιές άνθισαν ξανά. Σκόρπησαν αφειδώλευτα το μεθυστικό άρωμά τους παντού. Κι αυτό, με ένταση και θράσος κυρίευσε αισθήσεις, πυροδότησε φαντασία και οδήγησε τα δύο άλογα του ανθρώπινου άρματος, το νου και την ψυχή, να σκεφτούν, να νιώσουν, να καλωσορίσουν τη μεγαλύτερη γιορτή της χριστιανοσύνης, την Ανάσταση Εκείνου, του μοναδικού Θεανθρώπου στις σελίδες της παγκόσμιας ιστορίας και γραφής.
Γιατί η Ανάσταση δεν υπήρξε απλώς ένα ιστορικό, θρησκευτικό, κοινωνικό γεγονός που συνέβη κάπου, κάποτε και σήμαινε κάτι. Η Ανάσταση αποτελούσε και αποτελεί, τουλάχιστον για τους «παροικούντες την Ιερουσαλήμ», ένα θαύμα, μια αναπάντεχη και de profundis μετ-αλλαγή, μια πνευματική μετ-ουσίωση που μεταφράζεται με δόσεις ελευθερίας σε ανάταση ψυχής, ανασύσταση σκέψης, αναθέρμανση συναισθημάτων, αναζωπύρωση προσδοκιών, αναδημιουργία προοπτικής, καθολική αναγέννηση του τρισυπόστατου της ύπαρξης.
Η Ανάσταση όμως του Θεανθρώπου συνυπάρχει και συνυφαίνεται με το Πάσχα, ως γεγονός, μνήμη και γιορτή. Αυτό το πέρασμα στην αντίπερα όχθη, στο άλλο, το διαφορετικό, αυτό που εμπεριέχει νόημα, ουσία και αξία ζωής. Αλλά αυτή η γέφυρα που ενώνει το παλιό με το νέο, το σύνηθες με το καινοτόμο και το ριζοσπαστικό, το τετριμμένο με το ελπιδοφόρο αποκτά ακριβώς περιεχόμενο και μήνυμα και υπερυψώνεται εκεί που ο ήλιος απροκάλυπτα φλερτάρει με το φως των αστεριών, ακριβώς γιατί πριν έχει διαδραματιστεί ένα άλλο γεγονός, τραγικό, αλλά αναγκαίο, συνθήκη και όρος απαράβατα, που προετοίμαζαν το δρόμο για το χαρμόσυνο, παρήγορο γεγονός της Ανάστασης.
Αλήθεια, έχουμε ποτέ αναλογιστεί πόσο διαφορετικά θα ήταν η εξέλιξη, αλλά και το αποτύπωμα και ο αντίκτυπος της ιστορίας του Θεανθρώπου στη γη, αν Εκείνος ακολουθούσε μια «συνηθισμένη», ή απλώς εντυπωσιακή πορεία; Αν δεν είχαν προηγηθεί τα Πάθη, πώς θα νιώθαμε την αξία του Ανθρώπου; Αν δεν φτάναμε, κατά συνέπεια στην Ανάσταση, πώς θα συνειδητοποιούσαμε την ουσία του Θεού; Αν δεν υπήρχε ο «καταραμένος» μαθητής, ο προδότης, πώς θα αναδεικνυόταν η αφοσίωση των άλλων μαθητών και πάνω από όλα, το μεγαλείο Εκείνου; «Θεού ετελείετο βουλή». Και σχέδιο. Και ευθύνη. Όταν βέβαια ήλθε το πλήρωμα του χρόνου. Ο «καιρός» των αρχαίων. Οι συγκυρίες των νεότερων.
«Μ’ αρνιέσαι τάφο, Θάνατε, πώς θα με φέρεις στη Χαρά;»(Βάρναλης)
Αν ανατρέξουμε σε γεγονότα της ιστορίας μας, θα διαπιστώσουμε πως τούτη η ιδιαίτερη επαλληλία αρνητικού-θετικού, Παθών-Ανάστασης (το «Γιν-Γιανγκ» στην κινεζική φιλοσοφία και αντίληψη) διακρίνει και φωταγωγεί πολλά από αυτά. Και σίγουρα αυτό δεν αποτελεί αποκλειστικά ελληνική κληρονομιά. Απλώς καθιστά περισσότερο εύληπτα τα μηνύματα μιας φαινομενικής… αντίφασης. Μήπως δεν είναι συσχετικά και «μολυσμένα» με τα αντίθετά τους τα νοήματα της γλώσσας;
Έτσι, τα τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς και παθών ενός ολόκληρου λαού οδήγησαν σε μια επανάσταση που έγραψε χρυσές σελίδες δόξας, καθώς σηματοδοτούσε την ανάσταση ενός έθνους, την ανασύσταση ενός ανεξάρτητου κράτους, την αναγέννηση μιας χιλιόχρονης ιστορίας. Και ίσως κάποια κατάλοιπα των τετρακοσίων πολύπαθων χρόνων να μας βαραίνουν μέχρι και σήμερα. Αν και λογικά, τώρα ξέρουμε. Ή μήπως όχι;
Κατά ανάλογο τρόπο, οι νικηφόροι βαλκανικοί πόλεμοι(1912-1913) που κατέληξαν με μια Ελλάδα πιο μεγάλη και πιο ισχυρή, ακολούθησαν τα πέτρινα χρόνια της οικονομικής κατάρρευσης(1893), του δυσβάσταχτου ελληνοτουρκικού πολέμου(1897), του μακεδονικού αγώνα(1904-1908), του κινήματος στο Γουδί(1909).
Το ίδιο συνέβη και μετά τα πέτρινα χρόνια της ναζιστικής κατοχής, χρόνια ολέθρου, πείνας και θανάτου. Όταν όλα γύρω τα «σκιάζει η φοβέρα και τα πλακώνει η σκλαβιά», όταν τα πάθη κατακλύζουν σώμα, νου και ψυχή, τότε η ανάσταση του τρισυπόστατου αποκτά άλλη βαρύτητα, άλλη αξία, και αποτιμάται συλλογικά, εθνικά, παγκόσμια.
Αλλά μήπως και η αποκατάσταση της δημοκρατίας, το 1974, δεν επιτεύχθηκε μετά από επτά χρόνια παθών, διώξεων, βασανιστηρίων; Και δεν αποτέλεσε το γεγονός της εδραίωσης του δημοκρατικού πολιτεύματος σημείο κατατεθέν της ιστορίας που κατέδειξε ότι τέτοιου είδους «πάθη» όχι μόνο οδηγούν προς την ανάσταση, αλλά και την εδραιώνουν πανηγυρικά στις ψυχές των νεώτερων Ελλήνων;
«Κύριε, λάμπρυνόν μου την στολήν της ψυχής.
Άστρα και χώμα σε βαστάζουν…»(Καρούζος)
Τούτη η ανάσταση όμως που πλησιάζει αποκτά επιπλέον νόημα. Είναι ίσως η πιο βιωματική ανάσταση των τελευταίων δεκαετιών. Γιατί ακολουθεί κι αυτή με συνέπεια και ρυθμό έναν ολόκληρο χρόνο γεμάτο στερήσεις, δυσαρμονίες, λάθη, πάθη και σταύρωση. Ένα χρόνο που έχει ακόμα τη μυρωδιά του θανάτου και το χρώμα του ασφόδελου. Που είναι ακόμα ποτισμένος με δάκρυα και σηκώνει δυσβάσταχτο βάρος ψυχής. Ίσως λοιπόν τούτη η άνοιξη να σημαίνει το αληθινό και προνομιούχο εκείνο «άνοιγμα» προς τη ζωή και την ελευθερία. Και ίσως τούτη η ανάσταση να είναι ανάσταση ουσίας και τύπων και πάνω από όλα να αφορά σε άνοιγμα του ανθρώπου προς το συνάνθρωπο, σε ανάταση της ψυχής, ώστε να εξελιχθεί ο άνθρωπος όχι μόνο σε «κατ΄εικόνα», αλλά κυρίως σε «καθ΄ομοίωση», σε αναζωπύρωση της λαχτάρας για την περιφρούρηση της έννοιας της δημιουργίας και μάλιστα της ανώτερης.
Εκείνος όμως δεν στάθηκε στα Πάθη. Ακόμα και την ιερή εκείνη στιγμή, κατά την οποία ο χρόνος πάγωσε «στην κόψη του σπαθιού», εκεί όπου για πρώτη και τελευταία φορά η θεϊκή ουσία συνάντησε την ανθρώπινη διάσταση, στον κήπο της Γεσθημανή, δεν άλλαξε το σχέδιό Του. Ούτε και το μαθητή της προδοσίας μίσησε. Ούτε και τους σταυρωτές Του εκδικήθηκε. Γιατί ήξερε καλά πως το μεγαλείο και το θαύμα αναδύονται και εκπλήσσουν μέσα από θάλασσες τρικυμιώδεις και επικίνδυνες κι όχι μέσα από νερά στάσιμα και λιμνάζοντα.
Τούτη η Ανάσταση αποτελεί μια ξεχωριστή ευκαιρία. Ευκαιρία για περισυλλογή, ενδοσκόπηση, αυτοκριτική, αυτογνωσία. Ευκαιρία για προσέγγιση και άγγιγμα ψυχής, νου και σώματος. Γιατί η επόμενη Ανάσταση είναι μετά από έναν ολόκληρο χρόνο. Και ποιος ξέρει αυτός ο χρόνος τι θα φέρει στις αποσκευές του. Πόση υπομονή και αντοχή πια;
«Χριστέ μου
τι θα ‘τανε η πορεία σου
δίχως τη σμύρνα και το νάρδο
στα σκονισμένα πόδια σου;»(Γ. Ρίτσος)
Ελπιδοφόρα Ανάσταση και ευοίωνη ανάταση σε όλους!
Γεωργία Γιώτα, φιλόλογος
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό
ΑΣΕΠ: Η πιο Εύκολη Πιστοποίηση Αγγλικών για μόρια σε 2 ημέρες (δίνεις από το σπίτι σου με 95 ευρώ)
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 25/11
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ - ΓΑΛΛΙΚΩΝ - ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
