Νίκος Τσούλιας Αναρωτιέμαι, αν το διάβασμα γίνεται υπόθεση ζωής και συστατικό στοιχείο της ύπαρξής σου, μπορεί να είσαι σε «απόσταση» από το γράψιμο, μπορείς να μην αγαπήσεις το γράψιμο όσο και το διάβασμα;
Η γνώμη μου είναι ότι αυτό δεν μπορεί να συμβεί. Το διάβασμα και το γράψιμο είναι οι δύο όψεις μιας ενιαίας και αδιαίρετης λειτουργίας, είναι αξεχώριστα στοιχεία της πνευματικής καλλιέργειας και της διαρκούς αναζήτησης του ανθρώπινου πνεύματος. Θεωρώ ότι μπορεί και να υπάρχει μια σχέση αναλογικότητας μεταξύ διαβάσματος και γραψίματος, όσο περισσότερο διαβάζεις τόσο περισσότερο θέλεις να γράφεις.
Γιατί και το διάβασμα και το γράψιμο υπηρετούν την ίδια ανάγκη του ανθρώπου, της επικοινωνίας με τους άλλους, της δημιουργικής ένταξής του στην κοινότητα, της έκφρασης των χειμαρρωδών σκέψεων που γεννά πληθωρικά και ασίγαστα το μυαλό του. Γράφω για να γράφω ή γράφω γιατί κάτι έχω να πω; Είναι το γράψιμο αυτοσκοπός ή μέσο;
Δεν ξέρω τι αποφαίνονται οι ειδικοί επί του θέματος, αλλά η δική μου γνώμη είναι ξεκάθαρη, ισχύουν και τα δύο ή μάλλον η διάζευξη δεν έχει νόημα, είναι πλασματική και κίβδηλη. Το γράψιμο είναι συστατικό στοιχείο της οντότητάς μας και δεν μπορεί παρά να εκδηλώνεται σταθερά και αταλάντευτα. Πάντα κάτι έχεις να πεις, γιατί το μυαλό πάντα γεννοβολάει, πάντα ρωτάει και αναζητεί, γιατί το γράψιμο «επισημοποιεί» και αναδεικνύει αυτή την ανάγκη.
Από εκείνη τη «στιγμή» που οι μακρινοί προγονοί μας, πριν δεκάδες χιλιάδες χρόνια, αποτύπωσαν μια πρωτοποριακή τεχνική / ανάγκη για το αναδυόμενο είδος του Homo Sapiens και «έγραψαν» τα πρώτα αποτυπώματα των χεριών με τα ανοιχτά δάκτυλα σε βραχογραφίες και άφησαν τα πρώτα γραπτά μηνύματα – ξεκινώντας έτσι το μακρύ ταξίδι της επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων και, το πιο ουσιαστικό, αναδεικνύοντας την πνευματικότητά τους – μέχρι και τη σημερινή γραφή του ψηφιακού κόσμου και τα ατέλειωτα αποτυπώματά μας στην αχωρική και στη χρονικά συμπιεσμένη πληροφοριόσφαιρα το ίδιο παιχνίδι παίζεται, το παιχνίδι της πιο συνειδητής συνεννόησης με τους άλλους ανθρώπους αφενός και της υπαρξιακής αγωνίας μας ενάντια στη λήθη του χρόνου και στη σιωπή του Κόσμου αφετέρου.
Το γράψιμο είναι το πνευματικό αντίστοιχο του σωματικού περπατήματος και μάλιστα άλλοτε κυριαρχεί το γράψιμο αυτό καθ’ εαυτό, όπως κυριαρχεί η ανάγκη για το περπάτημα καθ’ εαυτό στην ηλικία του μωρού – που κάνει τα πρώτα του βήματα και χαίρεται την κατάκτηση της όρθιας στάσης του και την πρώτιστη σωματική του απελευθέρωση – αδιαφορώντας για το πού θα πάει και άλλοτε κυριαρχεί το περιεχόμενο του γραψίματος, η ανάγκη να «δείξουμε» έναν δρόμο ξέροντας όμως τη σχετικότητα του οδοδείκτη μας, γιατί κάθε άνθρωπος θέλει να δημιουργεί το δικό του δρόμο, αφού κάθε περπατησιά είναι και ένας άλλος δρόμος και γιατί γνωρίζεις ότι «το δρόμο τον φτιάχνεις περπατώντας».
Και αυτή είναι – κατά τη γνώμη μου – η πιο όμορφη πρόκληση στο γράψιμο, με ένα μόνο αρχικό σκίρτημα της σκέψης, με μια απλή ιδέα να αρχίζεις να «βαδίζεις» / να αναλύεις ξέροντας ότι κάθε βήμα κρύβει μέσα του το επόμενο και το μόνο που μένει είναι να πεις πότε θα σταματήσεις.
Από τη στιγμή που κάποιος «δηλώνει» αναγνώστης ως ιδιότητα που υπερβαίνει κάθε άλλη επαγγελματική ή κοινωνική δραστηριότητά του, γιατί είναι συστατική ιδιότητα του εαυτού του, μετασχηματίζεται αναγκαστικά και ως συγγραφέας, γιατί διαβάζοντας αναπλάθει την αφήγηση του όποιου ξένου κειμένου και το οικειοποιείται εν μέρει διαμορφώνοντας ένα παλίμψηστο «γραφής» / ερμηνείας μέσα από τις διαφορετικές κάθε φορά αναγνώσεις του.
Γιατί ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι η «Οδύσσεια» – για να αναφερθούμε στο πιο εμβληματικό βιβλίο του ανθρώπου – είναι γραμμένη μόνο από τον Όμηρο και δεν έχει γραφτεί και δεν γράφεται και δεν θα γράφεται άπειρες φορές στον αιώνα τον άπαντα κάθε φορά που ο αναγνώστης σκύβει από πάνω της δημιουργώντας και μια νέα ερμηνεία / εκδοχή του «ταξιδιού» του Οδυσσέα;
Γιατί, όταν αναφερόμαστε στην κοινή ελληνική καταγωγή μας μέσα από το γλωσσικό παιχνίδι, δεν εννοούμε τις διασταυρώσεις των πρωτόλειων μηνυμάτων ως αναγνωστών του αρχέτυπου κειμένου της «Οδύσσειας» και των δικών μας ερμηνειών / εκδοχών ως συγγραφέων των ξεχωριστών κάθε φορά “γραφών μας” επί του ίδιου κειμένου;
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό
ΑΣΕΠ: Η πιο Εύκολη Πιστοποίηση Αγγλικών για μόρια σε 2 ημέρες (δίνεις από το σπίτι σου με 95 ευρώ)
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 18/11
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ - ΓΑΛΛΙΚΩΝ - ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
