Ο μεγάλος Τζορτζ Όργουελ, το 1945, δηλαδή αμέσως μετά τον πόλεμο, έγραφε για το ραδιόφωνο, κυρίαρχο μέσο της εποχής εκείνης: «Δεν πρέπει να συγχέουμε τις δυνατότητες ενός μέσου με το πώς αυτό χρησιμοποιείται. Το ραδιόφωνο είναι όπως είναι, όχι επειδή υπάρχει κάτι εγγενώς χυδαίο, ανόητο και ανέντιμο στο σύστημα του μικροφώνου και του αναμεταδότη, αλλά επειδή αυτή τη στιγμή κάθε εκπομπή στον κόσμο ελέγχεται από κυβερνήσεις ή μεγαλοεπιχειρηματικούς φορείς, που τους συμφέρει να διατηρήσουν το υπάρχον status quo και, ως εκ τούτου, να αποτρέψουν τον μέσο άνθρωπο από το να γίνει υπερβολικά έξυπνος. Κάτι παρόμοιο συνέβη και στον κινηματογράφο, ένα μέσο που εμφανίστηκε κατά τη μονοπωλιακή φάση του καπιταλισμού. Η τάση είναι παρόμοια σε όλες τις τέχνες. Η παραγωγή περιέρχεται όλο και περισσότερο στον έλεγχο γραφειοκρατών, οι οποίοι στοχεύουν να καταστρέψουν τον καλλιτέχνη ή έστω να τον ευνουχίσουν».
Τα λόγια αυτά θα μπορούσαν να έχουν γραφτεί σήμερα, καθώς μια ματιά στους τίτλους των μεγαλύτερων εφημερίδων ή η παρακολούθηση δελτίων ειδήσεων της τηλεόρασης από τα συστημικά κανάλια σε αφήνει με την απορία ποιο είναι ποιο, αφού ο τρόπος εκφοράς τους και ερμηνείας τους δεν διαφέρει σε τίποτα από την επίσημη κυβερνητική γραμμή ή την προπαγάνδα και τη διαστρέβλωση που χαρακτηρίζει την δήθεν ενημέρωση των πολιτικών συντακτών από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο.
Το ίδιο φυσικά ισχύει και για τα διάφορα υποτιθέμενα ενημερωτικά sites, τα οποία με έναν έμμεσο και υποδόριο τρόπο διασπείρουν την κυβερνητική προπαγάνδα. Εάν κάποιος τα διαβάσει με κάπως κριτική ματιά, αναρωτιέται πραγματικά εάν ζει στην ίδια χώρα με αυτή που περιγράφεται στις ειδήσεις τους.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει αναγάγει την προπαγάνδα και τη διαστρέβλωση σε πραγματική επιστήμη. Τα ανενδοίαστα ψέματα του Άδωνη Γεωργιάδη, η στρεψοδικία του Μάκη Βορίδη ή οι υπεκφυγές, οι αντιφάσεις και τα λογικά άλματα του Παύλου Μαρινάκη είναι πραγματικά μνημειώδη.
Από την άλλη, υπάρχουν και τα σόσιαλ μίντια, τα οποία βρίθουν από τερατολογίες, θεωρίες συνωμοσίας και υπερβολές, θαμπώνοντας ακόμα περισσότερο την οπτική του μέσου πολίτη που θέλει να είναι ενημερωμένος και να κρατά μια αποστασιοποίηση από τα πράγματα.
Ενόψει των ευρωεκλογών του Ιουνίου υπάρχει ένα ουσιώδες πρόβλημα ενημέρωσης στη χώρα μας – και όχι μόνο. Πως μπορεί κάποιος να διακρίνει τι είναι αλήθεια και τι ψέμα; πως θα διαχωρίσει την πραγματικότητα από τα fake news; Και πως μπορεί να διαμορφώσει μια έστω στοιχειωδώς αντικειμενική άποψη;
Κατ’ αρχάς μπορεί να παρακολουθεί τα ανεξάρτητα μέσα, είτε εφημερίδες, είτε sites ερευνητικής δημοσιογραφίας, τα οποία δεν είναι και λίγα στη χώρα μας. Απλώς πρέπει να ο καθένας μας να διασταυρώνει από δύο και τρεις μεριές αυτό που θα διαβάσει. Γι’ αυτό πρέπει να βλέπουμε τουλάχιστον ένα τηλεοπτικό δελτίο ειδήσεων που εμπιστευόμαστε, να διαβάζουμε μιαν εφημερίδα και ένα site και να ακούμε και το ραδιόφωνο. Έτσι μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι έχουμε μια σχετικά σφαιρική ενημέρωση και δεν πέφτουμε θύματα της ωμής προπαγάνδας της κυβέρνησης.
Μια τελευταία έρευνα της About People για το Eteron, το Ινστιτούτο για την Έρευνα και την Κοινωνική Αλλαγή, η οποία έγινε 13 με 16 Απριλίου του 2024 σε δείγμα 3.000 ανδρών και γυναικών δείχνει μια θλιβερή εικόνα για το τι πιστεύουν οι πολίτες για τα Μέσα Ενημέρωσης: το 93,5% δεν τα εμπιστεύεται καθόλου, το 38,3% δεν πιστεύει ότι υπάρχει ελευθερία έκφρασης στην Ελλάδα, αλλά μόνο για το 4,9% αποτελεί πρόβλημα η έλλειψη πολυφωνίας στην ενημέρωση.
Αυτό από μόνο του δείχνει τον βαθμό σύγχυσης που υπάρχει γύρω από το θέμα της λειτουργίας των ΜΜΕ στην χώρα μας. Είναι σαν να μην υπάρχει η τρελή προπαγάνδα των κρατικών καναλιών που παρουσιάζουν συνήθως το μαύρο σαν άσπρο ή να μην υφίσταται η υπερσυγκέντρωση των ΜΜΕ σε λίγους ολιγάρχες (βιομήχανους, εφοπλιστές και κατασκευαστές δημοσίων έργων). Είναι εμφανής ο πόλεμος που έχει κηρύξει ο εφοπλιστής και ιδιοκτήτης του Ολυμπιακού, Βαγγέλης Μαρινάκης, στην κυβέρνηση. Είναι προφανές πως για κάποια θέματα ασκεί πίεση στην κυβέρνηση, η οποία με τη σειρά της είναι άγνωστο εάν ανταποκρίνεται σε αυτή την πίεση και με ποιον ακριβώς τρόπο.
Το σύστημα αυτό είχε χαρακτηριστεί στη Μεταπολίτευση σαν «διαπλοκή», όμως σήμερα αυτός ο όρος φαντάζει πολύ φτωχός για να αποδώσει την πραγματικότητα των σχέσεων κυβέρνησης και επιχειρηματικών συμφερόντων κάθε είδους. Η αλήθεια είναι πως παρότι έχουν περάσει 79 ολόκληρα χρόνια, τίποτα δεν έχει αλλάξει προς το καλύτερο στον χώρο λειτουργίας της Ενημέρωσης και των ΜΜΕ. Συνεχίζουν και τα ελέγχουν «κυβερνήσεις ή μεγαλοεπιχειρηματικοί φορείς», όπως ακριβώς τα περιέγραφε αμέσως μετά τον πόλεμο ο Όργουελ.
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 15/7
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
