Ο προχωρημένος καρκίνος συχνά συνοδεύεται από μια βαθιά αίσθηση αδιαφορίας και συναισθηματικής αποστασιοποίησης. Όμως, αντίθετα με ό,τι πιστεύαμε, αυτή η συμπεριφορά δεν είναι απλώς μια ανθρώπινη αντίδραση στον πόνο ή την εξάντληση. Νέα ευρήματα αποκαλύπτουν ότι ίσως πρόκειται για κάτι πιο βαθύ – μια οργανωμένη επίθεση του ίδιου του καρκίνου στον εγκέφαλο.
Ένας άλλος τύπος επίθεσης: Ο καρκίνος ως νευροβιολογικός παίκτης
Ερευνητές αποκάλυψαν ότι ο καρκίνος δεν περιορίζεται στο σώμα, αλλά αλληλεπιδρά ενεργά με τον εγκέφαλο, πλήττοντας συγκεκριμένα κυκλώματα που σχετίζονται με τη διάθεση και τα κίνητρα. Η έρευνα, που δημοσιεύτηκε στο Science, εστιάζει σε έναν μικρό αλλά κρίσιμο εγκέφαλο-κόμβο, την περιοχή area postrema.
Αυτή η περιοχή λειτουργεί ως "ραντάρ" φλεγμονής, ανιχνεύοντας τα φλεγμονώδη σήματα που στέλνονται από όγκους μέσω του αίματος. Το εντυπωσιακό είναι ότι δεν προστατεύεται από τον αιματοεγκεφαλικό φραγμό, πράγμα που σημαίνει ότι οι ουσίες που παράγει ο όγκος φτάνουν εκεί εύκολα.
Η σύνδεση με τη ντοπαμίνη: Από το κίνητρο στην παραίτηση
Μόλις ενεργοποιηθεί, η area postrema πυροδοτεί μια αλυσιδωτή αντίδραση, επηρεάζοντας περιοχές που ελέγχουν την έκκριση ντοπαμίνης. Αν και πολλοί τη θεωρούν την "ορμόνη της ευχαρίστησης", η ντοπαμίνη στην πραγματικότητα είναι απαραίτητη για την παρακίνηση και τη δράση.
Σε πειραματόζωα με καρκίνο, παρατηρήθηκε ότι τα επίπεδα ντοπαμίνης κατέρρεαν, οδηγώντας τα να εγκαταλείπουν κάθε δραστηριότητα που απαιτούσε προσπάθεια – ακόμη κι αν η ανταμοιβή ήταν σημαντική.
Φως στο τούνελ: Πώς μπορεί να αντιστραφεί η απάθεια
Το πιο ελπιδοφόρο στοιχείο της έρευνας είναι ότι αυτή η απώλεια κινήτρου δεν είναι μόνιμη. Οι επιστήμονες κατάφεραν να επαναφέρουν τη δραστηριότητα των ποντικιών με δύο τρόπους:
Απενεργοποιώντας τα κύτταρα της φλεγμονώδους αντίδρασης στον εγκέφαλο ή διεγείροντας απευθείας την παραγωγή ντοπαμίνης.
Χορηγώντας φαρμακευτική αγωγή που αναστέλλει συγκεκριμένες κυτοκίνες, οι οποίες ευθύνονται για τη φλεγμονώδη διαδικασία.
Αν και ακόμα σε πειραματικό στάδιο, τα αποτελέσματα δίνουν ελπίδα για μελλοντικές παρεμβάσεις σε ανθρώπινους ασθενείς.
Περισσότερο από καρκίνος: Ένα μηχανισμός που επηρεάζει πολλές ασθένειες
Το φαινόμενο δεν περιορίζεται στον καρκίνο. Παρόμοιες διαδικασίες έχουν εντοπιστεί σε αυτοάνοσες παθήσεις, χρόνιες λοιμώξεις και ακόμα και στην κατάθλιψη. Η εξουθενωτική απάθεια, όπως φαίνεται, είναι ένα εξελικτικά διαμορφωμένο εργαλείο εξοικονόμησης ενέργειας, που όμως γίνεται επιβλαβές όταν παρατείνεται.
Η ελπίδα ως θεραπευτική προοπτική
Όπως τονίζει και ο επικεφαλής της μελέτης, Adam Kepecs, η ανακάλυψη δεν αφορά μόνο την ασθένεια, αλλά και την ποιότητα ζωής. «Αν μπορέσουμε να επαναφέρουμε την όρεξη για ζωή και δράση, θα έχουμε κάνει ένα τεράστιο βήμα όχι μόνο για τη θεραπεία αλλά για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια», δηλώνει χαρακτηριστικά.
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
2ος Πανελλήνιος γραπτός διαγωνισμός: Βγήκε η προκήρυξη - Αιτήσεις από 29/4 έως 14/5
Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς
Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα - Αιτήσεις έως 29/04
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ