Alfavita Newsroom
Μικρή ιστορική διαδρομή
Μια φορά κι έναν καιρό οι Έλληνες ανέβαζαν στο θέατρο την τραγωδία της ανθρώπινης φύσης που ταλανίζεται ανάμεσα σε Δίκη και Αιδώ υπό το βλέμμα της Ανάγκης[1]. Τον θετό γραπτό νόμο δηλαδή και τον άγραφο ηθικό κώδικα (το “αιδώς Αργείοι,” το “δεν αισχύνεσαι” ή το “ντροπή σου” του λαού μας). Το νόμιμο δεν ήταν απαραίτητα και ηθικό όπως σκόπιμα έχει λεχθεί σήμερα. Η δόλια σκέψη της εκμετάλλευσης και της υπονόμευσης της ελευθερίας του συνανθρώπου έβρισκε τρόπο να εισχωρεί στις πολιτείες τους “νόμιμα” κι αυτήν πολεμούσαν οι τραγικοί ποιητές με την πένα τους. Αυτή η σχέση των Ελλήνων με την πάλη ανάμεσα στο καλό και στο κακό μέσα απ' την οπτική της φυσικής νομοτέλειας-ανάγκης άφησε αθάνατα έργα στις τέχνες, στις επιστήμες, στη φιλοσοφία και στην οργάνωση των πολιτειών τους. Αυτή μας έδωσε τους καλλιτέχνες Απελλή και Φειδία, τον Ασκληπιό και τον Ιπποκράτη της ίασης, μας άφησε στοιχεία από το νομοθετικό έργο του Σόλωνα, του Κλεισθένη, του Λυκούργου και ανέβασε στον ουρανό της φυσικής νόησης τις φιλοσοφικές αναζητήσεις των Ηρακλείτου, Παρμενίδη, Αναξιμάνδρου, Εμπεδοκλή, Δημοκρίτου και τόσων ακόμα φυσικών ερευνητών της “προσωκρατικής” εποχής.
Οι καραδοκούσες Σειρήνες
Και πέρασαν αιώνες σκοτεινοί ως τα σήμερα. Ο σύγχρονος άνθρωπος τυφλωμένος από τη μαγεία της τεχνογνωσίας – που μπήκε, μετά τη βιομηχανική επανάσταση, δυναμικά στο προσκήνιο καβάλα στο δέλεαρ της ευκολίας σχεδόν σε κάθε τομέα της ζωής του ανυποψίαστου – αφέθηκε στη σαγήνη της περίπου όπως τον παλιό καιρό οι ναυτικοί αφήνονταν στο θελκτικό τραγούδι των Σειρήνων. Σταμάτησε να διδάσκει στα παιδιά του τον πόλεμο ανάμεσα Δίκη και Αιδώ οπότε εξαφανίστηκαν οι λόγοι που ανέδειξαν Σόλωνες και Ηράκλειτους, Αισχύλους και Σοφοκλήδες κι αυτό δεν ήταν το μόνο σύμπτωμα. Η Ανάγκη βιάσθηκε από τον καταναλωτισμό με συνταγή της διαφήμισης μπροστά στα μάτια μας.
Αν θέλαμε να δείξουμε γιατί συνέβησαν αυτά θα καταγγέλλαμε τη λήθη: λησμονήσαμε πως στα έπη του μύθου ο σοφός ήρωας της Οδύσσειας βουλώνει τα αυτιά των συντρόφων του προκειμένου να περάσει με ασφάλεια τους κάβους των Σειρήνων στην πορεία προς την Ιθάκη.
Εμείς στους πειρασμούς (συχνά ύποπτης προέλευσης) ανοίξαμε τις πόρτες του νου και εγκαταστήσαμε αυτοβούλως τις Σειρήνες στο σπίτι μας. Αντί να μοχθούμε καθημερινά για τις αξίες στο δημόσιο βίο (όπου τίποτα δεν θα μπορεί να είναι νόμιμο αν παραβιάζει έστω και ακροθιγώς έναν άγραφο ηθικό κανόνα) παραδοθήκαμε στην αποχαύνωση της τεχνολογίας και του καταναλωτισμού. Λησμονήσαμε τη λιτή και απέριττη ζωή υπό την επιταγή της Ανάγκης, όπως τη σμίλεψε με τους νόμους του ο Λυκούργος στη Σπάρτη των προγόνων ή – αν προτιμάς – όπως είπε ο Ρουσώ “το να μειώνεις τις ανάγκες σου είναι σαν να αυξαίνεις τη δύναμή σου.” Ως πρότυπα για δεκαετίες προβλήθηκαν το δήθεν μιας γυαλιστερής ζωής, ο εύκολος πλουτισμός, η επίδειξη, το βόλεμα, η μικρότερη προσπάθεια. Η οδός της έκπτωσης των αξιών και της πτώσης του πολιτικού ανθρώπου δηλαδή.
Κατεργάρηδες και αταξίες
Τα προηγούμενα κατά τη γνώμη μου είναι η γενική κρίση μεγάλου τμήματος του ελληνικού πληθυσμού (και όχι μόνον) που έφτασε στα χείλη του γκρεμού. Και ποιοι είναι αυτοί που ορίζουν την πτώση μας; Μιλάνε πολλοί για τη νέα “τάξη” πραγμάτων. Προσπαθώ να θυμηθώ πότε άλλαξε η κατάσταση από την προηγούμενη “τάξη” πραγμάτων αλλά αδυνατώ. Αν όπως λένε πρόκειται για τον παγκόσμιο έλεγχο από τους λίγους της οικονομικής ελίτ στον πλανήτη μας, μπορείς σε παρακαλώ να μου πεις πότε είδαμε κάτι διαφορετικό να συμβαίνει από τις αρχές του εικοστού αιώνα ή και πιο πριν; Ήσαν άραγε άλλοι εκείνοι κι άλλοι αυτοί που έρχονται τώρα να στήσουν μια “καινούρια αταξία” σαν νέοι κατεργάρηδες που έκαναν δήθεν το ολίσθημα και τα “φάγανε” μαζί μας; Δεν είναι οι ίδιοι αδίστακτοι των πετρελαϊκών, φαρμακευτικών και τραπεζικών καρτέλ (και οι μαριονέτες τους εντός και εκτός χώρας) που συνεχίζουν να στήνουν τις επιχειρήσεις τους όπως κάνουν πολλές δεκαετίες τώρα; Για ποια νέα “τάξη” μιλάνε λοιπόν;
Κι εμείς; Δεν γνωρίζαμε ότι “τ' αγαθά κόποις κτώνται;” Με δανεικά δεκανίκια θα στήναμε τη δημοκρατία μας στα πόδια της; Όχι με τον ιδρώτα και τον συνεχή μόχθο όπως δίδαξαν οι πρόγονοι; Ξεχάσαμε ότι οι δανειστές θέτουν τους όρους της ζωής μας αν πέσουμε στην ανάγκη τους; Πού θα βρούμε τον Λυκούργο μας τώρα;
Η εκκόλαψη
Ίσως ισχυρισθείς ότι είμαι υπεραισιόδοξος αν σου πω ότι τώρα γεννιούνται οι συνθήκες για να αποκτήσουμε πάλι τον μύθο μας. Να, πού το στηρίζω: η ενεργοποίηση κρυμμένων δυνάμεων φουντώνει μέσα στην κρίση (οικονομική και γενικότερη), η αίσθηση του κινδύνου είναι που οδηγεί στην εγρήγορση. Είμαστε εδώ ίσως λίγο λαβωμένοι από μνημόνια, δακρυγόνα και ασφυξιογόνα αλλά αγωνιζόμαστε που σημαίνει ότι το απατηλό και επικίνδυνο των Σειρήνων δίνει σταδιακά τη θέση του στο αληθινό.
Αληθινό είναι ότι οι Έλληνες δεν παραδόθηκαν ποτέ χωρίς αντίσταση (ούτε τώρα). Αληθινή είναι η συμμετοχή μας σε δράσεις εθελοντισμού. Αληθινή είναι η πανελλαδική κίνηση ανταλλαγής και καλλιέργειας παραδοσιακών σπόρων. Αληθινή είναι η σπουδή μας να μάθουμε τί κάναμε και μας έπεσε ο ουρανός στο κεφάλι και χάσαμε ήδη τόσους συμπολίτες μας. Αληθινό είναι το ότι οι εφιάλτες φοβούνται και ανησυχούν για την έκρηξη της ανεξάρτητης ηλεκτρονικής και έντυπης ενημέρωσης και για τις κατ' ιδίαν συζητήσεις μας. Αληθινή είναι η σιωπηλή ζεστή ματιά που αρχίζουμε να βλέπουμε στα μάτια των συνανθρώπων μας. Αληθινή είναι και η ανθρωπιά προς τον διπλανό μας που μας ξυπνάει απ' το λήθαργο δεκαετιών. Πολύ σοφά ο λαός είπε “λαγός την φτέρην έσειε, κακό τση κεφαλής του.” Η πλατεία Συντάγματος έδειξε ποιοι είναι οι εφιάλτες (οι 300 που ακόμα αμείβουν εαυτούς παχυλά ενώ η χώρα λεηλατείται), ελάχιστες οι εξαιρέσεις. Οι αγανακτισμένοι έβαλαν το πρώτο λιθαράκι: της αφύπνισης. Ξυπνάμε...
Ξυπνάω σημαίνει συμμετέχω
Οι δοσίλογοι των μνημονίων σείουν εναντίον μας την προπαγάνδα της υποταγής – μέσα από τα ΜΜΕ που ελέγχουν – ότι η δικτατορία των Βρυξελλών[2] θα μας στερήσει το ευρώ! Ο γυαλιστερός προπαγανδιστής της οθόνης και οι λοιπές μαριονέτες του ηλεκτρονικού και έντυπου τύπου βρίσκουν ακόμα τρομαγμένους θεατές σε απόμαχους και καθεύδοντες. Πάλι ο μύθος δείχνει το δρόμο για την εξουδετέρωση των ΜΜΕ. Ο Οδυσσέας τοξεύει πρώτον τον Αντίνοο για να σιωπήσει η αντινόηση. Ας φιμώσουμε λοιπόν τα φερέφωνα των κατακτητών που εισέβαλαν στο σπίτι μας.
Η ευθύνη συμμετοχής σε δράσεις ακολουθεί. Δράσεις όπως οι ενεργοί πολίτες, ο ακτιβισμός, η αλληλεγγύη, η ενημέρωση, η στήριξη του διπλανού, η άσκηση στη λιτή ζωή. Πάνω σ' αυτά έχουμε να στήσουμε ένα σύστημα υγείας μακριά από την απάτη του φαρμάκου, μια Ευρώπη των λαών αντί των τραπεζιτών, ένα σύστημα εκπαίδευσης στις βάσεις της αρετής. Μετά θα χρειαστεί ο δάσκαλος να πάρει τα παιδιά από το χέρι για να τα οδηγήσει στην αλήθεια της φύσης μακριά από τη δεισιδαιμονία, τις προλήψεις και το κατεστημένο. Κι αυτό θα είναι το πιο δύσκολο έργο.
Παιδεία και ανόρθωση
Έγνοια του δασκάλου είναι να σμιλεύει τον άνθρωπο της αρετής από το ακατέργαστο μάρμαρο. Να πλάθει χαρακτήρες, χαράσσοντας ανεξίτηλες αξίες στο μάρμαρο, ενώ σήμερα κατάντησε να εκλιπαρεί για το μισθό του. Τα σχολεία θα έπρεπε να είναι ναοί ανοιχτοί στο πνεύμα της δημιουργίας. Μα τα σχολεία μας χτίσαμε σαν φυλακές με κάγκελα και τσιμεντένιες αυλές όπου το παιδί καταναγκάζεται με το φόβητρο της τιμωρίας στην αποστήθιση γνώσεων ελάχιστα χρήσιμων για την παιδεία[3] και την ανάδειξή του σε ελεύθερο πολιτικό ον, στη βασική μονάδα της πολιτείας δηλαδή.
Παιδεύω σημαίνει μορφώνω, δίνω μορφή. Αλλά παιδεύω σημαίνει ταυτόχρονα υποβάλλω σε δοκιμασία, ταλαιπωρώ, βασανίζω. Ο αγγειοπλάστης βασανίζει τον άμορφο πηλό για να του δώσει μορφή. Με τον ίδιο τρόπο ο δάσκαλος οφείλει να λειτουργεί με τη διαδικασία παίδευσης: στα όρια της παιδείας και της παιδιάς: του παιδεμού και του παιχνιδιού. Του παιχνιδιού, γιατί παιδιά παιδεύει ο δάσκαλος για να τους δώσει μορφή. Από την άμορφη πέτρα - με κόπο - να αναδείξει αγάλματα[4].
Πόσους δασκάλους σαν τον Δελμούζο, τον Γληνό, τον Λιαντίνη, τον Σιάμο έχουμε σήμερα; Λίγους; Φαντάζεσαι πόσος κόπος και πόσος μόχθος θα χρειαστεί για να στήσουμε την παίδευση της πολιτείας και τον ραγισμένο ηθικό κώδικα που θα δώσει αύριο τον άξιο δάσκαλο και αυτός με τη σειρά του τον νομοθέτη (είτε σαν άτομο είτε σαν συλλογική οντότητα); Αυτή την ευθύνη έχουμε στα χέρια μας σήμερα. Και οι γονείς και ο κάθε πολίτης και κυρίως εμείς οι δάσκαλοι. Πρόκειται δηλαδή για τη διαδικασία ανόρθωσης του ατόμου και των κοινωνιών στο βάθρο της ανθρώπινης αρετής. Αυτές πιστεύω πως είναι οι Θερμοπύλες τις οποίες έχουμε χρέος να φυλάττουμε.
Παιδεία χωρίς υγεία και δικαιοσύνη γίνεται;
3 στους 4 ανθρώπους στον πλανήτη πεθαίνουν από καρδιαγγειακά νοσήματα και καρκίνο. 50 τρις δολάρια ετησίως περίπου είναι ο φόρος που πληρώνουν στις φαρμακευτικές εταιρείες οι οικονομίες των εθνών παγκοσμίως για να ελεγχθούν χρόνιες νόσοι και επιδημίες. 10 δις ευρώ εισέπραξαν το 2010 από τη χώρα μας μόνον. Ποσά ικανά να καταστρέψουν τις οικονομίες των περισσότερων χωρών του πλανήτη. Οι φαρμακευτικές έχει αποδειχθεί ότι ματοκύλησαν τον κόσμο στους δύο παγκόσμιους πολέμους στον αγώνα τους για παγκόσμιο έλεγχο και εξακολουθούν να αγωνίζονται για τον ίδιο σκοπό[2] αφού η οικονομική κρίση που βιώνουμε είναι η τρίτη τους προσπάθεια. Μπορούμε αυτή την κατάσταση να ονομάσουμε πρόοδο στην ιατρική και τη δικαιοσύνη;
Υπάρχουν πολλοί λόγοι γι' αυτή τη στασιμότητα στην ιατρική αλλά ο σημαντικότερος είναι οι επενδύσεις των φαρμακευτικών στην εκμετάλλευση της ασθένειας. Ο χώρος δράσης τους είναι το ανθρώπινο σώμα μόνον όταν είναι άρρωστο. Θα κάνουν το παν λοιπόν για να καλύψουν παροδικά μόνον τα συμπτώματα ασθενειών και ποτέ την αιτία, η αντιμετώπιση της οποίας θα οδηγήσει στη θεραπεία. Και δεν λογοδοτούν γι' αυτή την πολιτική τους σχεδόν ποτέ αφού φρόντισαν να συγγράφονται με δικά τους μέσα τα ιατρικά εγχειρίδια συνταγογραφήσεων και να υπαγορεύουν την κατάλληλη νομοθεσία για τα πατενταρισμένα φάρμακα παγκοσμίως σχεδόν. Η απόφαση λοιπόν για έναν κόσμο δίκαιο και χωρίς ασθένεια είναι δική μας υπόθεση. Οφείλουμε να τον πραγματοποιήσουμε μόνοι μας. Οφείλουμε μόνοι μας να στήσουμε πάλι το “νους υγιής εν σώματι υγιεί.” Ήδη υπάρχει η γνώση για τη σημασία των μικροθρεπτικών (9 βραβεία Νόμπελ για τη σημασία των βιταμινών[5] στην υγεία μας από το 1928 ως το 1965). Η μάνα Γη μας παρέχει ό,τι χρειάζεται το σώμα μας για να μην νοσήσει αρκεί να τη σεβόμαστε. Η κίνηση για την οργανική καλλιέργεια μη μεταλλαγμένων σπόρων και την διατήρηση των πλούσιων σε θρεπτικά παραδοσιακών τροφών μεγαλώνει κάθε μέρα κι αυτό είναι πολύ ενθαρρυντικό[6].
Εν κατακλείδι
Έχει δημοσιευθεί ότι το Σύνταγμα της ΕΕ των Βρυξελλών (συνθήκη της Λισσαβόνας) είναι έργο βασισμένο στις ολοκληρωτικές ιδέες του συνεργάτη των Ναζί και των φαρμακευτικών βιομηχανιών και πρώτου προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Βάλτερ Χαλστάιν ο οποίος γλύτωσε με ραδιουργίες από τη δίκη της Νυρεμβέργης. Μαζί με τις γερμανικές οφειλές προς τη χώρα μας[7] που από μόνες τους ξεπερνούν το ποσό του “χρέους” που με τόση επιμέλεια έστησαν οι πολιτικοί μας ταγοί ερήμην της βουλήσεως του λαού, πρέπει να συμμετέχουμε στη διαδικασία για δημοψηφίσματα κατάργησης αυτής της συνθήκης που οδηγεί την Ευρώπη στον όλεθρο μιας νέας δικτατορίας[8].
Έχουμε χρέος εμείς οι λαοί να στήσουμε την Ενωμένη Ευρώπη των λαών μακριά από τα αδίστακτα καρτέλ (ενέργειας, φαρμάκων, τραπεζών) που μας οδηγούν στην εξάρτηση. Ας συνειδητοποιήσουμε κι ας ενημερώσουμε τους φίλους και γνωστούς μας ότι όσοι στην Ευρώπη μας μιλάνε (πολιτικοί, αναλυτές και δημοσιογράφοι) για το Ευρώ και γι' αυτή την Ευρωπαϊκή Ένωση των τεχνοκρατών που δεν τους ψηφίζει κανείς (54.000 διορισμένοι και όχι εκλεγμένοι διοικητικοί και υπάλληλοι των Βρυξελλών), μιλάνε για την επόμενη ναζιστική δικτατορία.
Αν νιώθουμε την ευθύνη να δημιουργήσουμε για μας και τα παιδιά μας ένα κόσμο πιο υγιή, δίκαιο και ασφαλή, ας μας γίνει βίωμα η προτροπή του Καστοριάδη απευθυνόμενου στον κάθε πολίτη: ΕΣΥ θα αλλάξεις τον κόσμο στον χώρο όπου ζεις και στον τομέα όπου εργάζεσαι.
Αναφορές
[1]. Σοφοκλέους “Αντιγόνη”
[2]. Οι ναζιστικές καταβολές της ΕΕ των Βρυξελλών
[3]. N. Σιάμος, “Κλείστε τα σχολεία για να σωθούν τα Ελληνόπουλα,” Αγρίνιο, 2000
[4]. Δ. Λιαντίνης, Homo Educandus (Φιλοσοφία της Αγωγής), Αθήνα 2006
[5]. Εφημερίδα “Αλήθεια”, 1ο τεύχος, σελ. 5.
[6]. www.peliti.gr
[7]. http://ethnikonthematon.blogspot.gr/
[8]. http://www.eu-referendum.org/
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό
ΑΣΕΠ: Η πιο Εύκολη Πιστοποίηση Αγγλικών για μόρια σε 2 ημέρες (δίνεις από το σπίτι σου με 95 ευρώ)
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 25/11
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ - ΓΑΛΛΙΚΩΝ - ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
