Σε όποιο γήπεδο και αν «πάτησε», όποια φανέλα και αν φόρεσε, ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα έλαμψε και ξεχώρισε, όπως θα ξεχώριζε ένα διαμάντι σε ένα σεντούκι με κάρβουνα.
Τράβηξε πάνω του τα βλέμματα στο Μουντιάλ του 1982 και ετοίμασε τις βαλίτσες του για την Μπαρτσελόνα, όπου παρά το αναγνωρισμένο ταλέντο του και τις «εξάρσεις» του, δεν κατάφερε να σταθεροποιήσει την απόδοσή του, εν μέρει λόγω του σοβαρού τραυματισμού του τον Σεπτέμβριο του 1983, από το τάκλιν του διαβόητου Γκοϊκοτσέα, σε μια αναμέτρηση με την Ατλέτικο Μπιλμπάο.
Ο επίλογος στο πέρασμά του από την Ισπανία, γράφτηκε... με τον πιο μαραντονικό τρόπο, όταν βρέθηκε ξανά αντιμέτωπος με τον κακό του δαίμονα, αυτή τη φορά στον τελικό του κυπέλλου Ισπανίας. Καθ΄όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού, υπέμεινε τα αντιαθλητικά μαρκαρίσματα του Γκοϊκοτσέα και του... συνεργού του Σόλα και στο τέλος του αγώνα, ξέσπασε: Αρχικά «στολίζοντας» τον Σόλα και στη συνέχεια πυροδοτώντας μια απίστευτη ένταση, που κατέληξε σε ένα ανεπανάληπτο κυνήγι και μια κλωτσοπατινάδα με αέρα... Μπουένος Άιρες:
Το κλίμα στην Ισπανία ήταν βαρύ και, με ποσό-ρεκόρ για την εποχή (περί τα 11 εκ. δολάρια), ο Μαραντόνα πήρε μεταγραφή για τη Νάπολι, όπου λατρεύτηκε σαν Θεός και ανέβηκε στο Πάνθεον του παγκόσμιο ποδοσφαίρου.
Την ημέρα της μεταγραφής του (5 Ιουλίου 1984) 75.000 Ναπολιτάνοι πλημμύρισαν του στάδιο του Σαν Πάολο για να τον υποδεχθούν ως Μεσσία.
Ο φτωχός συγγενής έγινε Βασιλιάς
Η ιδιοσυγκρασία του Μαραντόνα «συνάντησε» τις ιδιομορφίες, τις ιστορικές και κοινωνικές συνθήκες που διαμόρφωσαν την πόλη της Νάπολι και την Κάτω Ιταλία.
Ο «καθυστερημένος», αγροτικός Νότος πάντα υπολειπόταν σε ανάπτυξη και πόρους από τον ισχυρό βιομηχανικό Βορρά, ενώ συχνά οι κάτοικοι της Κάτω Ιταλίας αισθάνονταν πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Στο πέρασμα τον αιώνων, αναπτύχθηκε ένα ιδιότυπο, αμφίδρομο μίσος στις πόλεις του Βορρά και του Νότου, ενώ συχνά στις επισκέψεις των ομάδων του Νότου στο Μιλάνο ή τη Ρώμη, οι οπαδοί της Μίλαν και της Ρόμα τους υποδέχονταν με το περιπαικτικό πανό «Καλώς ήρθατε στην Ιταλία».
Αντίστοιχα, οι φίλοι της Νάπολι τραγουδούν το σύνθημα «είμαστε Παρθενοπαίοι», από την αρχαιοελλληνική αποικία της Παρθενόπης, στη θέση που σήμερα βρίσκεται η Νάπολι. Υπονοώντας πως δεν είναι και τόσο... Ιταλοί.
Οι Ναπολιτάνοι, είδαν στο πρόσωπο του Μαραντόνα «έναν από αυτούς» και ο Μαραντόνα αναγνώρισε στα πρόσωπα των άνεργων, φτωχών Ναπολιτάνων που φώναζαν το όνομά του τον εαυτό του, όταν ήταν παιδί και έπαιζε μπάλα στις αλάνες τις Βίγια Φιορίτο, μιας παραγκούπολης στα περίχωρα του Μπουένος Άιρες όπου μεγάλωσε.
Στις δε υποτιμητικές αναφορές και την «καζούρα» των βόριων, «άκουγε» τις ειρωνείες και τις προσβολές που εισέπραττε στα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα στην Αργεντινή, ως γιος ενός Γκουαρανί (ιθαγενείς της Λατινικής Αμερικής που ζουν στο κοινωνικό περιθώριο) και μιας πάμφτωχης λευκής με ρίζες από την Ιταλία.
Η οικονομική δυσπραγία και καθυστέρηση του Νότου έναντι του Βορρά αντικατοπτριζόταν (εύλογα) και στις επιδόσεις των ομάδων: Οι τίτλοι ανήκαν «δικαιωματικά» στις ομάδες των πόλεων του Βορρά (Τορίνο, Γιουβέντους, Ρόμα, Ίντερ, Μίλαν) και ποτέ καμία ομάδα του Νότου δεν είχε κατακτήσει το Σκουντέτο.
Ποτέ μέχρι τότε. Μέχρι τον Ντιέγκο.
Έχοντας εξασφαλίσει την αναγνώριση του καλύτερου ποδοσφαιριστή στον κόσμο στο Μουντιάλ του 1986 με τη φανέλα της Αργεντινής, επέστρεψε στη Νάπολι για να ολοκληρώσει την αποστολή του και να τη φέρει, για πρώτη φορά στην ιστορία της, στην κορυφή του ιταλικού ποδοσφαίρου.
Σε μια χρονιά που έπαιξε με «σπασμένα τα φρένα», ως απόλυτος πρωταγωνιστής οδήγησε τους Παρτενοπέι στο πολυπόθητο Σκουντέτο.
Σκόραρε, μάλιστα, και στα δύο πιο κρίσιμα παιχνίδια για τον τίτλο, απέναντι στις «μισητές» Γιουβέντους και Μίλαν:
Παρά τις ισοπαλίες στις τελευταίες αγωνιστικές με τη Φιορεντίνα και την Άσκολι, ο τίτλος πήγε στον Νότο, πυροδοτώντας ένα κύμα πανηγυρισμών που κράτησε μια εβδομάδα.
Στην πόλη της Νάπολι επικράτησε ντελίριο, καθώς πορείες οπαδών της ομάδας περιέφεραν περιπαικτικά τα φέρετρα της Γιουβέντους και της Μίλαν, με πλακάτ «σήμερα νικήθηκε η άλλη Ιταλία». Το όνομα του Ντιέγκο και η προσωποπογραφία του κοσμούσε κεντρικά κτίρια της πόλης και ο Αργεντίνος έγινε αντικείμενο μιας λατρείας που έφτανε στα όρια της υστερίας.
Δεν θα ήταν υπερβολή να σημειωθεί πως εκείνη η χρονιά, που ακολούθησε το επικό Παγκόσμιο Κύπελλο του 1986, ήταν αυτή που απογείωσε το όνομα και την κληρονομιά του Μαραντόνα στα όρια του Μύθου. Από τον Μαραντόνα, τον καλύτερο ποδοσφαιριστή του κόσμου, στον Ντιέγκο, τον Θεό.
Όταν ο Ντιέγκο χώρισε τη χώρα στα δύο
Η Νάπολι ανεβαίνει ξανά στο βάθρο του πρωταθλητή, με αδιαμφισβήτητο ηγέτη τον Μαραντόνα τη σαιζόν 1989-1990, καθώς κόβει πρώτη το «νήμα» με 51 βαθμούς έναντι 49 της Μίλαν, που κατέκτησε την ίδια χρονιά το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, έχοντας στην ενδεκάδα της «ιερά τέρατα» του ποδοσφαίρου, όπως οι Τρεις Ολλανδοί (Γκούλιτ-Ράικαρντ-Φαν Μπάστεν), τον μεγάλο αρχηγό της Φράνκο Μπαρέζι, τον (τότε) ανερχόμενο αστέρα Πάολο Μαλντίνι κ.α.
Η λατρεία της πόλης προς τον Μαραντόνα φτάνει, πλέον, στο στάδιο της ευγνωμοσύνης: Από το 1898 που διοργανώθηκε το πρώτο πρωτάθλημα, με νικήτρια τη Τζένοα, ο Νότος περίμενε σχεδόν 100 χρόνια για να πανηγυρίσει ένα πρωτάθλημα και κατέκτησε δύο, μέσα σε λίγα χρόνια, χάρη στον Ντιέγκο. Και το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς, το Ποδόσφαιρο καραδοκούσε για να γραφτεί μια ακόμα επική σελίδα στην ιστορία του Εκλεκτού...
Το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1990 διοργανώθηκε στην Ιταλία, με τους διοργανωτές να ελπίζουν σε μία ακόμα κατάκτηση (μέχρι τότε είχαν πανηγυρίσει τρία Παγκόσμια Πρωταθλήματα: 1934, 1938 και 1982).
Η Μοίρα τα φέρνει έτσι, ώστε η πόλη της Νάπολι να υποδεχθεί τον Ντιέγκο ως (θεωρητικά τουλάχιστον) αντίπαλο, καθώς ο ημιτελικός μεταξύ Ιταλίας και Αργεντινής διεξήχθη στο γήπεδο που ο Μαραντόνα λατρεύτηκε ως Θεός, στο Σάο Πάολο της «πρωτεύουσας του Νότου».
Ο Μαραντόνα «ποντάροντας» στο αίσθημα λατρείας, αφοσίωσης και ευγνωμοσύνης των κατοίκων της Νάπολι, ζήτησε εμμέσως πλην σαφώς... φιλική μεταχείριση:
«Δεν μπορώ να τους ζητήσω να μας υποστηρίξουν φυσικά, ζητώ όμως να μας σεβαστούν. Πρέπει η υπόλοιπη Ιταλία να γνωρίζει ότι οι Ναπολιτάνοι είναι εξίσου Ιταλοί μ' αυτούς».
Είχε προηγηθεί η ασεβής συμπεριφορά Ιταλών φιλάθλων στο Μιλάνο, με αποδοκιμασίες στην ανάκρουση του εθνικού ύμνου, όταν η Αργεντινή γνώρισε ταπεινωτική ήττα από το Καμερούν, με τον Μαραντόνα να πετάει τα «καρφιά» του για τους Μιλανέζους:
«Η μόνη μου ευχαρίστηση αυτό το απόγευμα είναι πως ανακάλυψα ότι οι Ιταλοί στο Μιλάνο σταμάτησαν να είναι ρατσιστές: για πρώτη φορά, υποστήριξαν τους Αφρικανούς», είπε στάζοντας «χολή» για την ήττα και για την εχθρική αντιμετώπιση στο Βορρά.
Και οι Ναπολιτάνοι υπό τον... φόβο του Θεού, φρόντισαν για μια όσο το δυνατόν πιο «ξερή» ατμόσφαιρα προς τους (τυπικά) γηπεδούχους. Ο ήρωας του 1982 για την Ιταλία, Σκιλάτσι, τους έβαλε μπροστά στο σκορ, ωστόσο η Αργεντινή με ένα «χάδι» του Μαραντόνα που μετουσίωσε σε γκολ ο Κανίγια ισοφάρισε, βάζοντας τις πρώτες σπίθες στους πιστούς του Ντιέγκο.
Το παιχνίδι πήγε στην παράταση, όπου ο Αργεντίνος τερματοφύλακας Γκοϊκοτσέα αναδείχθηκε σε πρωταγωνιστή, πιάνοντας αρχικά το πέναλντι του Ντοναντόνι. Ο Μαραντόνα ανέλαβε την επόμενη εκτέλεση και, φυσικά, ευστόχησε, στέλνοντας στη σειρά τον Σερένα. Ο Γκοϊκοτσέα φώναξε «παρών» αποκρούοντας ξανά και έστειλε την Αργεντινή στον τελικό μέσα σε ξέφρενους πανηγυρισμούς της ομάδας του αλλά και μιας σημαντικής μερίδας του κοινού που... εκδηλώθηκε!
Ο τερματοφύλακας της Ιταλίας Βάλτερ Ζένγκα, λίγες ημέρες μετά, κατάφερε να περιγράψει τον... παράγοντα Ντιέγκο:
«Μας επηρέασε... Είναι δύσκολο να το περιγράψεις με λόγια, αλλά όταν φύγαμε από τη Ρώμη είχαμε παίξει πέντε παιχνίδια με πέντε νίκες και χωρίς να δεχθούμε γκολ. Τον κόσμο στο γήπεδο δεν φάνηκε να τον απασχολεί αν υπήρχαν μεταξύ τους φίλοι της Ρόμα, της Λάτσιο, της Ίντερ ή της Γιουβέντους. Είχαμε απόλυτη στήριξη για 90 λεπτά.
Μετά ήρθαμε στη Νάπολι, ο Μαραντόνα είπε δύο κουβέντες, και όλη η ατμόσφαιρα άλλαξε. Δεν μπορούμε να το αναφέρουμε σαν δικαιολογία για την ήττα μας από την Αργεντινή αλλά η αίσθηση πριν ήταν τελείως διαφορετική. Μας εξέπληξε, αλλά δεν ήταν αυτός ο λόγος που χάσαμε».
Λίγες ημέρες αργότερα, ο τελικός διεξήχθη στη Ρώμη, όπου η Γερμανία κατέκτησε το τρόπαιο. Ο ύμνος της Αργεντινής μετά δυσκολίας ακούστηκε, ενώ κάθε φορά που ακουμπούσε τη μπάλα ο Ντιέγκο, οι εκκωφαντικές αποδοκιμασίες έφταναν μέχρι τα σαλόνια των τηλεθεατών που παρακολουθούσαν την αναμέτρηση από την πολυθρόνα τους...
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό
ΑΣΕΠ: Η πιο Εύκολη Πιστοποίηση Αγγλικών για μόρια σε 2 ημέρες (δίνεις από το σπίτι σου με 95 ευρώ)
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 25/11
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ - ΓΑΛΛΙΚΩΝ - ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
