Υπάρχει μόνο μία χώρα στον κόσμο αυτή τη στιγμή, εν μέσω της σφαγής που διαπράττει το Ισραήλ στη Γάζα, όπου ο ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου εξασφαλίζει εγγυημένα το χειροκρότημα από δεκάδες ανθρώπους της συντριπτικής πλειοψηφίας των εκλεγμένων αντιπροσώπων του.
Αυτή η χώρα δεν είναι το Ισραήλ, όπου ο Νετανιάχου υπήρξε μια εξαιρετικά διχαστική προσωπικότητα για πολλά χρόνια. Είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες.
Την Τετάρτη, ο Νετανιάχου δέχτηκε φιλικά χτυπήματα στην πλάτη, θερμές χειραψίες,
κι επευφημίες και ζητωκραυγές καθώς έφτανε αργά - τον χαιρετούσαν σε κάθε βήμα σαν ήρωα κατακτητή - στο βήμα του Κογκρέσου των ΗΠΑ.
Ήταν ο ίδιος Νετανιάχου που επέβλεψε τους τελευταίους 10 μήνες τη σφαγή περίπου 40.000 Παλαιστινίων - μέχρι στιγμής, με παραπάνω από τους μισούς να είναι γυναίκες και παιδιά. Περισσότερα από 21.000 παιδιά αγνοούνται ακόμα, τα περισσότερα από τα οποία έχουν πιθανότατα θαφτεί κάτω από τα ερείπια.
Ήταν ο ίδιος Νετανιάχου που ισοπέδωσε μια λωρίδα εδάφους - που φιλοξενούσε αρχικά 2,3 εκατομμύρια Παλαιστίνιους - για την οποία αναμένεται να χρειαστούν 80 χρόνια προκειμένου να ανοικοδομηθεί, και κόστος τουλάχιστον 50 δισεκατομμύρια δολάρια.
Ήταν ο ίδιος Νετανιάχου που κατέστρεψε κάθε νοσοκομείο και πανεπιστήμιο στη Γάζα και βομβάρδισε σχεδόν όλα τα σχολεία της που χρησίμευαν ως καταφύγια για οικογένειες που έμειναν άστεγες επίσης εξαιτίας ισραηλινών βομβών.
Ήταν ο ίδιος Νετανιάχου του οποίου η σύλληψη είναι ζητούμενο του γενικού εισαγγελέα του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, κατηγορούμενος ότι χρησιμοποίησε την πείνα ως όπλο πολέμου επιβάλλοντας αποκλεισμό στην ανθρωπιστική βοήθεια, αποκλεισμό που έχει προκαλέσει λιμό σε ολόκληρη τη Γάζα.
Ήταν ο ίδιος Νετανιάχου του οποίου η κυβέρνηση, όπως διαπιστώθηκε την περασμένη εβδομάδα από το Διεθνές Δικαστήριο Δικαιοσύνης (ICJ), ενίσχυε την κυριαρχία του ισραηλινού απαρτχάιντ επί του παλαιστινιακού λαού ως ενέργεια μακρόχρονης βιαιότητας.
Ήταν ο ίδιος Νετανιάχου του οποίου η κυβέρνηση δικάζεται για τη διάπραξη αυτού που το ICJ, το ανώτατο δικαστικό όργανο στον κόσμο, έχει χαρακτηρίσει «εύλογη γενοκτονία».
Και όμως, υπήρχε ένας μόνο φανερός διαδηλωτής στην αίθουσα του Κογκρέσου. Η Rashida Tlaib, η μόνη αμερικανίδα νομοθέτης παλαιστινιακής κληρονομιάς, η οποία καθόταν σιωπηλή κρατώντας μια μικρή μαύρη πινακίδα. Από τη μια πλευρά έγραφε: «Εγκληματικός πόλεμος». Από την άλλη: «Ένοχος για γενοκτονία».
Ένα άτομο ανάμεσα σε εκατοντάδες προσπαθούσε βουβά να επισημάνει ότι ο αυτοκράτορας ήταν γυμνός.
Κλείνοντας τα μάτια στη φρίκη
Πράγματι, τα φαινόμενα ήταν σκληρά στην παρακολούθησή τους.
Όλο αυτό έμοιαζε λιγότερο με επίσκεψη ξένου ηγέτη, και περισσότερο με παρασημοφόρηση πρεσβύτερου στρατηγού που υποδέχτηκαν στην επιστροφή του στη Γερουσία στην αρχαία Ρώμη, ή με γκριζομάλλη Βρετανό αντιβασιλέα της Ινδίας που αγκάλιασαν θερμά στο κοινοβούλιο της μητέρας-πατρίδας, αφού υπέταξε βάναυσα τους «βαρβάρους» στο περιθώριο της αυτοκρατορίας.
Αυτή ήταν μια σκηνή γνωστή από τα βιβλία της ιστορίας: της αυτοκρατορικής θηριωδίας και της αποικιακής αγριότητας, που αναδιατυπώθηκε από την έδρα του imperium ως ανδρεία, τιμή, πολιτισμός. Και φαινόταν εξίσου παράλογο και αποκρουστικό, όπως συμβαίνει όταν κοιτάμε προς τα πίσω, αυτά που έγιναν πριν από 200 ή 2.000 χρόνια.
Ήταν μια υπενθύμιση ότι, παρά τους ιδιοτελείς ισχυρισμούς μας για πρόοδο και ανθρωπισμό, ο κόσμος μας δεν είναι πολύ διαφορετικός από εκείνον που υπήρχε πριν χιλιάδες χρόνια.
Ήταν μια υπενθύμιση ότι οι ελίτ της εξουσίας αρέσκονται να γιορτάζουν την επίδειξη της δύναμής τους, κλείνοντας τα μάτια στη φρίκη που αντιμετώπισαν όσοι συντρίφθηκαν από τη δύναμή τους, όπως και στη βοή διαμαρτυρίας όσων αποτροπιάζονται από την πρόκληση τόσων βασάνων.
Ήταν μια υπενθύμιση ότι δεν πρόκειται για έναν «πόλεμο» μεταξύ του Ισραήλ και της Χαμάς - πόσο μάλλον, όπως θα ήθελε μα μας κάνει ο Νετανιάχου να πιστέψουμε, μια μάχη για τον πολιτισμό μεταξύ του ιουδαιο-χριστιανικού κόσμου και του ισλαμικού κόσμου.
Αυτός είναι ένας αυτοκρατορικός πόλεμος των ΗΠΑ - μέρος της στρατιωτικής εκστρατείας τους για «παγκόσμια κυριαρχία πλήρους φάσματος» - που διεξάγεται από το πιο ευνοημένο κράτος-πελάτη της Ουάσιγκτον.
Η γενοκτονία είναι απολύτως μια γενοκτονία των ΗΠΑ, οπλισμένη από την Ουάσιγκτον, πληρωμένη από την Ουάσιγκτον, με διπλωματική κάλυψη από την Ουάσιγκτον και - όπως υπογράμμισαν οι σκηνές στο Κογκρέσο - χειροκροτούμενη από την Ουάσιγκτον.
Ή όπως δήλωσε ο Νετανιάχου σε μια στιγμή ακούσιας ειλικρίνειας στο Κογκρέσο: «Οι εχθροί μας είναι ο εχθρός σας, ο αγώνας μας είναι ο αγώνας σας και η νίκη μας θα είναι η νίκη σας».
Το Ισραήλ είναι το μεγαλύτερο στρατιωτικό φυλάκιο της Ουάσιγκτον στην πλούσια σε πετρέλαιο Μέση Ανατολή. Ο ισραηλινός στρατός είναι το κύριο τάγμα του Πενταγώνου σε αυτή τη στρατηγικής σημασίας περιοχή. Και ο Νετανιάχου είναι ο αρχηγός του φυλακίου.
Αυτό που είναι ζωτικής σημασίας για τις ελίτ της Ουάσιγκτον είναι το φυλάκιο να υποστηρίζεται με κάθε κόστος. Να μην περιέλθει στους «βαρβάρους».
Σωρεία ψευδών
Υπήρξε μια ακόμα μικρή στιγμή ακούσιας αλήθειας εν μέσω της έκρηξης ψεμάτων του Νετανιάχου. Ο ισραηλινός πρωθυπουργός δήλωσε ότι αυτό που συνέβαινε στη Γάζα ήταν «μια σύγκρουση μεταξύ βαρβαρότητας και πολιτισμού». Δεν είχε άδικο.
Από τη μία πλευρά, υπάρχει η βαρβαρότητα της τρέχουσας γενοκτονίας Ισραήλ-ΗΠΑ εναντίον του λαού της Γάζας, μια δραματική κλιμάκωση της 17χρονης ισραηλινής πολιορκίας του θύλακα που προηγήθηκε, και πριν απ’ αυτό, δεκαετίες εμπόλεμης διακυβέρνησης υπό ένα ισραηλινό σύστημα απαρτχάιντ.
Και από την άλλη πλευρά, υπάρχουν οι λίγοι μαχόμενοι που προσπαθούν απεγνωσμένα να διαφυλάξουν τις αξίες του «πολιτισμού» τις οποίες καπηλεύεται η Δύση, του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου, της προστασίας των αδυνάτων και των ευάλωτων, των δικαιωμάτων των παιδιών.
Το Κογκρέσο των ΗΠΑ έδειξε αποφασιστικά με ποια πλευρά τασσόταν: με τη βαρβαρότητα.
Ο Νετανιάχου αποδεικνύεται ο πιο επιφανής ξένος ηγέτης στην ιστορία των ΗΠΑ, καθώς προσκλήθηκε τέσσερις φορές να μιλήσει στο Κογκρέσο, ξεπερνώντας ακόμη και τον ηγέτη της Βρετανίας εν καιρώ πολέμου, τον Ουίνστον Τσόρτσιλ.
Πρόκειται απολύτως για παράγωγο της Ουάσιγκτον. Η αγριότητά του, η τερατώδης ύπαρξή του είναι εξ ολοκλήρου made in America. Όπως χαρακτηριστικά ικέτευσε τους αμερικανούς χειριστές του: «Δώστε μας τα εργαλεία μια ώρα γρηγορότερα ώστε να ολοκληρώσουμε τη δουλειά γρηγορότερα».
Να ολοκληρώσουμε τη δουλειά της γενοκτονίας.
Επιτελεστική διαφωνία
Ορισμένοι Δημοκρατικοί προτίμησαν να μείνουν μακριά, συμπεριλαμβανομένης της κομματικής μεσίτριας της εξουσίας Νάνσι Πελόζι. Προτίμησε να συναντήσει οικογένειες ισραηλινών ομήρων που κρατούνταν στη Γάζα - όχι, φυσικά, οικογένειες Παλαιστινίων, των οποίων οι αγαπημένοι στη Γάζα είχαν σφαγιαστεί από το Ισραήλ.
Η αντιπρόεδρος Kamala Harris εξήγησε την απουσία της ως πρόβλημα προγραμματισμού. Συνάντησε τον ισραηλινό πρωθυπουργό, όπως και τον Πρόεδρο Τζο Μπάιντεν, την Πέμπτη.
Στη συνέχεια, ισχυρίστηκε ότι άσκησε πίεση στον Νετανιάχου για τη «θλιβερή» ανθρωπιστική κατάσταση στη Γάζα, αλλά τόνισε επίσης ότι το Ισραήλ «είχε το δικαίωμα να υπερασπιστεί τον εαυτό του» – ένα δικαίωμα που το Ισραήλ συγκεκριμένα δεν έχει, όπως τόνισε το ICJ την περασμένη εβδομάδα, επειδή το Ισραήλ είναι αυτό που παραβιάζει μόνιμα τα δικαιώματα των Παλαιστινίων μέσω της παρατεταμένης κατοχής, της κυριαρχίας του απαρτχάιντ και της εθνοκάθαρσης.
Η διαφωνία βέβαια της Πελόζι - και της Χάρις, αν πρόκειται για διαφωνία - ήταν καθαρά θέμα εντυπώσεων. Είναι αλήθεια ότι δεν τρέφουν προσωπική αγάπη για τον Νετανιάχου, ο οποίος έχει συμμαχήσει ιδιαίτερα στενά όπως και η κυβέρνησή του με τη δεξιά των Ρεπουμπλικανών των ΗΠΑ και τον πρώην πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ.
Ο Νετανιάχου λειτουργεί απλώς ως άλλοθι. Τόσο η Πελόζι όσο και η Χάρις είναι ένθερμες υποστηρίκτριες του Ισραήλ - ενός κράτους που, σύμφωνα με την απόφαση του ICJ την περασμένη εβδομάδα, καθιέρωσε πριν δεκαετίες τον κανόνα του απαρτχάιντ στα παλαιστινιακά εδάφη, χρησιμοποιώντας μια παράνομη κατοχή ως κάλυψη για την εθνοκάθαρση του ντόπιου πληθυσμού.
Η πολιτική τους ατζέντα δεν αφορά τον τερματισμό της εξόντωσης του λαού της Γάζας. Λειτουργεί ως δικλείδα ασφαλείας για τη λαϊκή δυσαρέσκεια ανάμεσα στους παραδοσιακούς Δημοκρατικούς ψηφοφόρους που συγκλονίστηκαν από τις σκηνές στη Γάζα.
Για να τους εξαπατούν ώστε να φαντάζονται ότι πίσω από κλειστές πόρτες, διεξάγεται κάποιου είδους πολιτική πάλη για τον χειρισμό του Παλαιστινιακού ζητήματος από το Ισραήλ. Να φαντάζονται ότι αυτοί ο Δημοκρατικοί τους οποίους θα ψηφίσουν, θα οδηγήσουν κάποια μέρα - μια πολύ μακρινή μέρα - σε μια απροσδιόριστη «ειρήνη», μια μυθική «λύση δύο κρατών», όπου τα παιδιά της Παλαιστίνης δεν θα συνεχίσουν να πεθαίνουν προς το συμφέρον της διατήρησης της ασφάλειας των παράνομων εποίκων-πολιτοφυλάκων του Ισραήλ.
Η πολιτική των ΗΠΑ έναντι του Ισραήλ δεν έχει αλλάξει με καμία ουσιαστική έννοια εδώ και δεκαετίες, είτε ο πρόεδρος ήταν κόκκινος είτε μπλε, είτε στον Λευκό Οίκο βρισκόταν ο Τραμπ είτε ο Μπαράκ Ομπάμα.
Αν η Χάρις γίνει πρόεδρος - ένα μεγάλο αν, ομολογουμένως - τα όπλα και τα χρήματα των ΗΠΑ
θα συνεχίσουν να ρέουν προς το Ισραήλ, ενώ το Ισραήλ θα αποφασίσει εάν θα επιτραπεί ποτέ βοήθεια από τις ΗΠΑ στη Γάζα.
Γιατί; Επειδή το Ισραήλ είναι το λυχνάρι σε ένα αυτοκρατορικό σχέδιο των ΗΠΑ για παγκόσμια κυριαρχία πλήρους φάσματος. Γιατί για να αλλάξει η Ουάσιγκτον πορεία σε σχέση με το Ισραήλ, θα χρειαζόταν να κάνει και άλλα αδιανόητα πράγματα.
Θα χρειαζόταν ν’ αρχίσει να διαλύει τις 800 στρατιωτικές του βάσεις σε όλο τον πλανήτη, όπως ακριβώς είπε στο Ισραήλ το ICJ την περασμένη εβδομάδα να διαλύσει τους δεκάδες παράνομους οικισμούς του στο παλαιστινιακό έδαφος.
Οι ΗΠΑ θα πρέπει να συμφωνήσουν σε μια κοινή αρχιτεκτονική παγκόσμιας ασφάλειας με την Κίνα και τη Ρωσία, αντί να επιδιώκουν να εκφοβίσουν και να χτυπήσουν τις μεγάλες αυτές δυνάμεις προκειμένου να τις υποτάξουν διαμέσου αιματηρών πολέμων αντιπροσώπων, όπως ο πόλεμος στην Ουκρανία.
Το φθινόπωρο που έρχεται
Η Πελόζι, θυμηθείτε, σπίλωσε φοιτητές στις πανεπιστημιουπόλεις των ΗΠΑ που διαμαρτύρονταν για τη γενοκτονία του Ισραήλ στη Γάζα, ως συνδεόμενους με τη Ρωσία. Προέτρεψε το FBI να τους ερευνήσει επειδή πίεσαν την κυβέρνηση Μπάιντεν να υποστηρίξει την κατάπαυση του πυρός.
Ο Νετανιάχου, στην ομιλία του στο Κογκρέσο, δαιμονοποίησε ομοίως τους διαδηλωτές, κατηγορώντας τους ως «χρήσιμους ηλίθιους» του κύριου εχθρού του Ισραήλ, του Ιράν.
Κανένας από τους δύο δεν έχει το περιθώριο να αναγνωρίσει ότι εκατομμύρια απλοί άνθρωποι στις ΗΠΑ πιστεύουν ότι είναι λάθος να βομβαρδίζουν και να εξαναγκάζουν σε λιμοκτονία παιδιά - χρησιμοποιώντας ως προκάλυμμα έναν πόλεμο με ανέφικτο στόχο.
Η Χαμάς δεν μπορεί να «εξαλειφθεί» στην τρέχουσα φάση τρομακτικής βίας του Ισραήλ για έναν προφανή λόγο: η οργάνωση είναι προϊόν, σύμπτωμα, προηγούμενων κρίσεων τρομακτικής ισραηλινής βίας.
Όπως ακόμα και οι δυτικοί εμπειρογνώμονες της αντιτρομοκρατίας όφειλαν να έχουν παραδεχθεί, οι γενοκτονικές πολιτικές του Ισραήλ στη Γάζα ενισχύουν τη Χαμάς, δεν την αποδυναμώνουν. Άνδρες και αγόρια που χάνουν τις οικογένειές τους από ισραηλινές βόμβες, γίνονται οι πιο ένθερμοι νέοι μαχητές της Χαμάς.
Γι' αυτό ο Νετανιάχου επέμεινε ότι η στρατιωτική επίθεση του Ισραήλ - η γενοκτονία - στη Γάζα δεν θα μπορούσε να τελειώσει σύντομα. Απαίτησε όπλα και χρήματα για να κρατήσει τους στρατιώτες του στον θύλακα επ' αόριστον, σε μια επιχείρηση που ονόμασε «αποστρατιωτικοποίηση και αποριζοσπαστικοποίηση».
Αποκωδικοποιημένο, αυτό σημαίνει ένα συνεχιζόμενο σόου τρόμου για τους εκεί Παλαιστίνιους, καθώς αναγκάζονται να συνεχίσουν να ζουν και να πεθαίνουν από τον ισραηλινό αποκλεισμό της βοήθειας, από την πείνα, τις βόμβες και τις μη καταγεγραμμένες «ζώνες θανάτου».
Σημαίνει, επίσης, ότι ο πόλεμος του Ισραήλ στη Γάζα διατρέχει έναν απροσδιόριστο κίνδυνο να μετατραπεί σε έναν περιφερειακό πόλεμο, και ενδεχομένως σε παγκόσμιο, καθώς οι παγίδες που οδηγούν σε κλιμάκωση συνεχίζουν να αυξάνονται σε αριθμό.
Το Κογκρέσο των ΗΠΑ, ωστόσο, παραείναι τυφλωμένο από την υπεράσπιση του μικρού κράτους-φρουρίου στη Μέση Ανατολή για να ασχοληθεί με τέτοιες πολυπλοκότητες. Τα μέλη του φώναξαν «ΗΠΑ!» στον σατράπη τους από το Ισραήλ, όπως κάποτε οι Ρωμαίοι γερουσιαστές φώναζαν «Δόξα!» στους στρατηγούς, υποθέτοντας ότι οι νίκες τους θα συνεχίζονταν για πάντα.
Οι ηγεμόνες της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας δεν μπόρεσαν να διακρίνουν την επερχόμενη πτώση, περισσότερο απ’ όσο μπορούν να τη διακρίνουν οι σύγχρονοι ομόλογοί τους στην Ουάσιγκτον. Αλλά κάθε αυτοκρατορία γκρεμίζεται. Και η κατάρρευσή της γίνεται αναπόφευκτη όταν οι ηγέτες της χάσουν κάθε αίσθηση του πόσο παράλογοι και αποτροπιαστικοί έχουν γίνει.
Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντικατοπτρίζουν απαραίτητα την πολιτική του Middle East Eye.
Ο Τζόναθαν Κουκ είναι συγγραφέας τριών βιβλίων για την Ισραηλινο-Παλαιστινιακή σύγκρουση και του έχει απονεμηθεί το Ειδικό Βραβείο Δημοσιογραφίας Martha Gellhorn. Ο ιστότοπος και το ιστολόγιό του βρίσκονται στη διεύθυνση www.jonathan-cook.net
Πηγή: Middle East Eye
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 12/8
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
