"Το εργοστάσιο των ξεχασμένων" ή αλλιώς "Απέναντί σας κ. Σώτη Τριανταφύλλου"

«ΤΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ ΤΩΝ ΞΕΧΑΣΜΕΝΩΝ» 

 

Στο γνωστό και μη εξαιρετέο blog "TVXS" (made by Κούλογλου) αναρτήθηκε πρόσφατα ένα κατάπτυστο κείμενο της, επίσης γνωστής και μη εξαιρετέας "προοδευτικοφανούς" διανοούμενης Σώτης Τριανταφύλλου αναφερόμενο στην επέτειο του Πολυτεχνείου. Πέρα από τα σχόλια που το συνοδεύουν και που όλα είναι δριμύτατα εναντίον της, στάλθηκε και ένα άρθρο - απάντηση μιας εκπαιδευτικού, το οποίο όμως δε δημοσιεύτηκε (πάλι φταίει η καταραμένη σταλινική γραφειοκρατία και λογοκρισία κύριε Κούλογλου που παρεισέφρυσε και στο φιλελεύθερο blog σας!...).

 

Στέλνω το link του άρθρου της Τριανταφύλλου καθώς και το άρθρο απάντηση. 

http://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/gia-tin-giorti-toy-polytexneioy-tis-sotis-triantafylloy

Ο σεισμολόγος.

 

Κυρία Τριανταφύλλου,

Διαβάζω ότι προσφάτως αποφασίσατε να εγγραφείτε σε εκείνο τον κύκλο των ανθρώπων που υποστηρίζουν την «κατάργηση» των ιστορικών επετείων.

 

Μαζί σας κυρία, Τριανταφύλλου.

 

Διαβάζω ότι πιστεύετε πως οι εορτασμοί και τα πανηγυράκια κάθε άλλο παρά αναδεικνύουν την ιστορική αλήθεια.

 

Μαζί σας, κυρία Τριανταφύλλου.

 

Διαβάζω πως αισθάνεστε πως σε πολλές περιπτώσεις οι σύγχρονοι εορτασμοί ενθαρρύνουν το φανατισμό (συμπληρώνω εγώ, και τη μισαλλοδοξία).

Μαζί σας Κυρία Τριανταφύλλου.

 

Ως εδώ.

 

Από τούδε και στο εξής… απέναντί σας, κυρία Τριανταφύλλου.

 

Διαβάζω λοιπόν, πως το βασικό σας θέμα είναι η 17η Νοέμβρη. Ούτε λόγος για τις άλλες δύο «Παλαιές των Ημερών», (όπως θα έλεγε και ο ομότεχνος ή η Παλαιά Διαθήκη, διαλέγετε και παίρνετε, ανάλογα με τη διάθεση, τη συγκυρία, το πρωινό σας ξύπνημα, την όρεξη για γλυκό ή για αλμυρό, το βολικό του πράγματος τέλος πάντων…, ξέρετε εσείς), που αποτελούν άλλωστε και το πιο πρόσφορο έδαφος προς αποπροσανατολισμό και επένδυση της πραγματικότητας με το γνωστό από καιρό πια εκείνο ιλουστρασιόν περίβλημα της αστικής ιδεολογίας. Ούτε φωνή ούτε ακρόαση δηλαδή για τις παρελάσεις και τα «τσολιαδάκια με στρας» που θα έλεγε και ο αοιδός.

 

Απέναντί σας Κυρία Τριανταφύλλου.

 

Διαβάζω πως σας θυμώνει η «παροντο-κεντρική» (έτσι, για να ασκήσουμε και το γλωσσοπλαστικό μας βίτσιο) προσέγγιση του γεγονότος, η σύνδεση, με άλλα λόγια, με το σήμερα.

 

Απέναντί σας, Κυρία Τριανταφύλλου.

 

Αλήθεια, έχετε εναλλακτική πρόταση προσέγγισης της ιστορικής αλήθειας; 

Συγχωρήστε με…, μα και βέβαια έχετε. Είστε μ’ εκείνη, την άλλη, εκείνη που μοστράρει περήφανη στα σχολικά βιβλία. Εκείνη που δεν συγκροτεί οργανικό σύνολο με εσωτερική συνέχεια, αλλά συγκροτείται από σπαράγματα γεγονότων, από ψηφίδες ατάκτως ερριμμένες σε χρυσοποίκιλτο καμβά. Κάτι σαν σουρεαλιστικός πίνακας, ας πούμε, τα rayban πλάι στη μαρμάρινη προτομή και το κόκκινο γάντι πλάι στην πόρτα. Η «ιστορία λέτε άλλωστε διδάσκεται στα σχολεία». Λες και η ιστορία είναι κάτι ανεξάρτητο από τους ανθρώπους, είναι μία αφήγηση γραμμένη στο σκοτεινό και αποστειρωμένο δωμάτιο κάποιου λόγιου με μονόκλ, σε γραφομηχανή παλαιού τύπου εν έτη 2012. Δεν είναι βίωμα της συλλογικής ψυχής και της συλλογικής δράσης, δεν είναι αποκύημα της ταξικής πάλης που διαμορφώνει και το σήμερα.

 

Απέναντί σας, Κυρία Τριανταφύλλου.

 

Και για να περάσουμε στην ουσία… Πώς το λέτε εκείνο; Το πετυχημένο μωρέ; Εκείνο για τον αντιιμπεριαλιστικό χαρακτήρα του Πολυτεχνείου; Α, ναι: το Πολυτεχνείο, σου λέει, έχει χρησιμοποιηθεί για το αντι-ιμπεριαλιστικό κίνημα γενικώς και αορίστως, για το αντι-αμερικανικό κίνημα (εφόσον η πορεία έχει, αδιαλείπτως, αλλόκοτη κατάληξη στην αμερικανική πρεσβεία), για οικονομικά αιτήματα (εναντίον της λιτότητας επί σειράν ετών), ενώ, τα τελευταία χρόνια, χρησιμοποιείται για την καταγγελία της κρίσης και, πάλι περιέργως, περιλαμβάνει την καθιερωμένη στάση στην αμερικανική πρεσβεία. 

 

Αλλόκοτη κατάληξη στην αμερικανική πρεσβεία; Μα, ναι, έχετε δίκιο, κυρία Τριανταφύλλου, ο αντιιμπεριαλιστικός χαρακτήρας της πορείας του Πολυτεχνείου, αλλά και της δράσης μεγάλης μερίδας της επαναστατικής αριστεράς, υφίσταται τιμής ένεκεν… έτσι, γιατί κάποτε μία χούντα, όπως λέτε υπήρξε όργανο της CIA. Απλά και μόνο… «κάποτε». Μακριά από μας όλα τούτα, μακριά απ’ το σήμερα. Λες, και η ιστορία και η μοίρα αυτού του τόπου είναι στα χέρια του λαού του. Τι δουλειά έχουν οι Αμερικάνοι; Λες και η ντόπια αστική τάξη δεν πλουτίζει στις πλάτες του λαού με τις ευλογίες των από πάνω και μέσω της διπλής εξάρτησής της από αυτούς της άλλης πλευράς της θάλασσας (του Ατλαντικού, κάνω τη διευκρίνιση για να μη θεωρήσετε ότι αναφέρομαι στην Αδριατική, ή το Αιγαίο, όλα είναι πιθανά) και τα φιντάνια της Γηραιάς; (Άιντε να μαζέψει κι αυτή τα ασυμμάζευτα. Δύο βάρκες που μπάζουν. Τρέχα γύρευε). Μα πού ήσαστε εσείς τότε Κυρία Τριανταφύλλου; Δέκα χρονών αρσακειάδα μάλλον το ’67 και δέκα εφτά εκκολαπτόμενη φοιτητριούλα φαρμακευτικής το ’73. Είχατε διάβασμα και ‘σεις. Καταλαβαίνω. Κάπου εδώ και κάπως έτσι «κολλάει» λοιπόν η αμερικανική πρεσβεία;

 

Απέναντί σας κυρία Τριανταφύλλου.

 

Εξακολουθώ να πιστεύω πως αν ποτέ καταφέρει η επιστήμη να κάνει τομή του εγκεφάλου απεικονιστική της σκέψης, η δική σας, θα θυμίζει Dali ή De Chirico. 

Όσο για τους απλούς αμερικανούς που βλέπουν εικόνες των σύγχρονων Ελλήνων έξω από την αμερικανική πρεσβεία και απορούν, σας ενημερώνω πως οι ίδιοι άνθρωποι είναι αυτοί που βλέπουν εικόνες από τα επίσημα και «περήφανα στρατά» της μαμάς πατρίδας τους να βομβαρδίζουν ανά την υφήλιο. Έχουν άλλα να σκεφτούν. 

 

Απέναντί σας και πάλι.

 

Όσο για τις πολλές διάφορες και αδιάφορες πολιτικές δυνάμεις που φάνηκαν πρόθυμες κατά καιρούς να καπηλευθούν και να «εισπράξουν», έστω και τα «ξεροκόμματα λάμψης και ρομαντισμού» που προσδίδει η απόσταση στη λαϊκή πάλη, είναι μάλλον κάτι που θα πρέπει να κάνει έναν νοήμονα άνθρωπο να θέλει να αναδείξει τούτη την σκοπιμότητα, παρά να αναιρέσει το καθαυτό γεγονός. 

Κάτι ακόμη, δεν είναι οι χιλιάδες κόσμου που βγήκαν κείνες τις ημέρες στους δρόμους και διαδήλωσαν ενάντια στη Χούντα και εξέφρασαν τα αντιιμπεριαλιστικά τους αισθήματα, εκείνοι που ανέβηκαν στην εξουσία και ξεπουλήθηκαν. Τόσοι πολλοί βολεμένοι; Στους σημερινούς εξηντάρηδες κυρία Τριανταφύλλου, βλέπω ανθρώπους απογοητευμένους, ανθρώπους που μετά από δεκαετίες δουλειάς τους κόβουν τις συντάξεις, τους στερούν το δικαίωμα στην ασφάλιση και στην υγεία, στην επιβίωση, στην αξιοπρέπεια. Από την άλλη, σας καταλαβαίνω, είναι ζήτημα προσανατολισμού απλώς, Κυρία Τριανταφύλλου. Πού έχει αποφασίσει να στρέψει ο καθένας τα νώτα του και που τη μουτράκλα του, για να του ‘ναι πιο εύκολη η βολή. Ξέρετε, εκείνη η χούφτα βρεμένου χώματος, ήτοι λάσπη. Εσείς απ’ ό, τι φαίνεται πήρατε φόρα προς οτιδήποτε θυμίζει αριστερά, λαϊκή και ταξική πάλη, αγώνας, κατακτήσεις. Πω πω… τα έγραψα και μαζεμένα, αν βγάλατε εξανθήματα, προτείνω σπαθόλαδο.

 

Μιζεραμπιλιστικός λέτε ο λόγος τη αριστεράς… Μμμμμμ, μάλιστα. Η μιζέρια είναι το αντίθετο της αισιοδοξίας. Σωστά; Σωστά. Η επαναστατική αριστερά είναι εκείνη, η οποία πιστεύει στην δυνατή λειτουργία μίας άλλης εκδοχής του κόσμου, ενός άλλου συστήματος. Από τη βάση του όμως, όχι με αναμορφωτικά φτιασιδώματα του εποικοδομήματος. Σωστά; Σωστά. Μόνο αισιόδοξο μου φαίνεται αυτό, κυρία Τριανταφύλλου. Εξορισμού. Το να κοιτάς ανάλαφρα το τώρα και να πιστεύεις ότι μπορεί μέσα στην υπάρχουσα κατάσταση να λειτουργήσουν, με έναν τρόπο μεταφυσικό τα πράγματα υπέρ του λαού δεν είναι αισιοδοξία, εθελοτυφλία είναι. Και εδώ είναι η μιζέρια, κυρία Τριανταφύλλου. Στη λογική του «εντάξει μωρέ, υπάρχουν και χειρότερα. Και δόξα τω θεώ να λέμε…» και τα σχετικά. Μονάχα, λαογραφικά έχει ενδιαφέρον η αναζήτηση και η καταγραφή αυτής της πλευρά της συλλογικής συνείδησης. Και αυτό μετά από πολλά χρόνια. Η Λαογραφία (τα δίδαξε ο Πολίτης αυτά), θέλει το χρόνο της ξέρετε. Μόνο λαογραφικά. Πολιτικά, αναδεικνύεται η μεθοδευμένη και μαστόρικη βέβαια, -δεν το αμφισβητούμε- διαμόρφωσή τούτης της φοβικής στάσης.

 

Απέναντί σας, Κυρία Τριανταφύλλου.

 

Η ιστορική λήθη είναι όντως επικίνδυνη. Είναι επικίνδυνο να ξεχνούμε, ή να αφήνουμε να μας κάνουν να ξεχάσουμε τις κατακτήσεις, τους αγώνες και τις διεκδικήσεις. Είναι επικίνδυνο, αν όχι και ανήθικο να αμφισβητούμε τα κεκτημένα, και ουχί χαρισμένα, μέσα από συλλογικές διαδικασίες. Είναι επικίνδυνο να μην αναγνωρίζουμε τη δράση χιλιάδων ανθρώπων, που πείνασαν, εξορίστηκαν, φυλακίστηκαν, για να μπορούν κάποιοι να έχουν την ελευθερία να τους αμφισβητούν. Μη φοβάστε όμως, για λίγο ακόμη θα λειτουργήσει υπέρ σας η ιστορία. Για λίγο ακόμη…

 

Απέναντί σας, Κυρία Τριανταφύλλου

 

Ειρήνη Μπάλλα

Καθηγήτρια Μ.Ε. 

 

Αναδημοσίευση από http://antigeitonies.blogspot.gr