Alfavita Newsroom Αγαπητοί μου συνάδελφοι, αγαπητές μου συναδέλφισσες
Το κείμενο της πρότασής σαςi το έλαβα χθες ήδη από μια συναδέλφισσα που το υπογράφει, στην οποία χρωστάω επίσης αυτή την απάντηση και την οποία αγαπώ και υπολήπτομαι και, ακριβώς γι' αυτό δίστασα, μέχρι τώρα να της την απευθύνω προσωπικά. Στους υπογράφοντες αναγνωρίζω ακόμα ονόματα και άλλων συναδέλφων και συναδελφισσών που κοσμούν αυτό που ονομάζουμε εκπαιδευτική αριστερά και που επίσης υπολήπτομαι. Ωστόσο, φίλος μὲν Πλάτων, φιλτάτη δ’ ἀλήθεια!
Η παρούσα κρίση δεν είναι –δυστυχώς– μια απλή υγειονομική κρίση. Ο COVID-19 αποτέλεσε τον καταλύτη για το ante portas δεύτερο συνεχόμενο οικονομικό κραχ μετά το 2008 που απειλεί άμεσα τον ήδη περικομμένο μας μισθό. Ο COVID-19 ήταν επίσης αποτέλεσμα της περιβαλλοντικής κρίσης που μαστίζει τον πλανήτη και την οποία με τη σειρά του θα επιδεινώσει. Για όσους από μας θεωρούμε ότι στη φύση του καπιταλισμού είναι να εκμεταλλεύεται την όποια αντικειμενική κατάσταση για να επιβάλλει την ατζέντα του («υπαγωγή» το έλεγε ο Μαρξ) είναι φανερό ότι οποιαδήποτε κίνηση του αστικού κράτους σχετικά με την κρίση του COVID-19 πρέπει να αναλύεται συγκεκριμένα και να ζυγίζεται περνώντας πρώτα από την κρησάρα αυτής της γενικής αλήθειας.
Θέλω πάλι, από την αρχή να δηλώσω, ότι ιδέα του χτισίματος ενός δικτύου αλληλεγγύης και αυτοοργάνωσης με βρίσκει παραπάνω από σύμφωνο. Ένα τέτοιο δίκτυο, έτσι όπως το αντιλαμβάνομαι, δεν μπορεί να αντλήσει ζωτικούς χυμούς παρά από ομάδες που συγκροτούνται με βάση κάποιου είδους γεωγραφική εγγύτητα και γυρεύουν να απαντήσουν σε πρακτικά προβλήματα που δημιουργούνται στη γειτονιά ή στο σχολείο από την όλη κατάσταση της κρίσης. Ευρύτερες κινήσεις αυτοοργάνωσης, στο ανώτερο επίπεδο της πρότασης που καταθέσατε είναι φυσικά ευπρόσδεκτες αλλά σε δεύτερο χρόνο˙ διότι, αν πρόκειται στα σοβαρά να χτιστεί ένα δίκτυο αλληλεγγύης και αυτοοργάνωσης, αυτό είναι αδιανόητο να γίνει από τα πάνω προς τα κάτω. Αυτοοργάνωση από τα πάνω, συνιστά αντίφαση εν τοις όροις.
Αυτή όμως δεν είναι η μόνη ένσταση που μπορεί κανείς να εγείρει προς την ανοιχτή πρότασή σας. Έτσι όπως μας την παρουσίασε το κείμενό σας, η συγκεκριμένη πρόταση είναι πολλαπλά προβληματική.
Φοβάμαι, ότι η «ανοιχτή πρόταση» σέρνει πίσω της όλα όσα ρητά και κατηγορηματικά προσπαθεί να αποφύγει. Βλέπετε, η αντικειμενική επίδραση που πρόκειται να έχει στα πράγματα οποιαδήποτε δράση, είναι ανεξάρτητη από τις προθέσεις του υποκειμένου της. Ούτε οι προθέσεις ούτε οι εξορκισμοί μπορούν να καθορίσουν την αντικειμενική πραγματικότητα.
Πράγματι, το κείμενο περιέχει κάμποσες, σάμπως εμβόλιμες, δηλώσεις που θα ονομάσω εξορκισμούς. Μου αφήνουν την εντύπωση ότι κατά έναν τρόπο αποπνέουν μια πίστη στη μαγική δύναμη του λόγου, ότι δηλαδή ο ίδιος ο λόγος ως πρόθεση ή ως σημαίνον, ασκεί την υπέρτατη εξουσία πάνω στα δηλούμενα και μπορεί επομένως να καθορίσει την πραγματικότητα. Γίνομαι ευθύς συγκεκριμένος:
Εξορκισμός πρώτος: «δεν επιδιώκουμε σε καμιά περίπτωση να μπαλώσουμε τα τεράστια κενά της Πολιτείας και να αναλάβουμε τις ευθύνες των αρμόδιων κυβερνητικών φορέων»
Μα, συνάδελφοι και συναδέλφισσές μου ποιος , ποια ανάμεσά σας αμφιβάλλει ότι το ποσόν που θα προσφέρουμε «για να καλυφθούν ανάγκες σε ιατροφαρμακευτικό υλικό προστασίας και ίασης προσωπικού και ασθενών στα νοσοκομεία και τις μονάδες υγείας» θα αφαιρεθεί, στο ακέραιο και με το παραπάνω, από την αντίστοιχη κρατική χρηματοδότηση; Αλλά τότε πώς «δεν μπαλώνουμε τα τεράστια κενά της Πολιτείας» - του αστικού κράτους παναπεί;
Ακόμα χειρότερα που, στην κατακλείδα του κειμένου, μπορούμε να διαβάσουμε: «Σε περιοχές που δεν υπάρχει ακόμη ανάγκη στα νοσοκομεία, τα υλικά να σταλούν στους καταυλισμούς». Η ιεράρχηση είναι πραγματικά αποκαρδιωτική. Συγχωρέστε με συνάδελφοι και συναδέλφισσες, αλλά εγώ το διαβάζω: «σε περιοχές που δεν τα χρειάζεται το κράτος, για να μην πάνε χαμένα τα υλικά, ας πάνε στους καταυλισμούς των προσφύγων και μεταναστών»! Κι ακόμα χειρότερα, όπως και να το διαβάσεις, και έτσι κι αλλιώς, πολιτικά συμβατό με μια αντιρατσιστική πολιτική δεν είναι, όποιες και όσο αγαθές κι αν είναι (και αναμφισβήτητα είναι αγαθές) οι προθέσεις σας.
Εξορκισμός δεύτερος.«Η συγκεκριμένη πρόταση δεν πρέπει επ’ ουδενί να μετατραπεί σε μια κίνηση εντυπωσιασμού ή φιλανθρωπίας»
Το αναπόφευκτο ζήτημα της συνείδησης λοιπόν. Όμως πώς, ένας έρανος δεν θα μετατραπεί σε μια κίνηση «φιλανθρωπίας», ή καλύτερα -λέω εγώ- σε κατασίγαση του εσωτερικού ηθικού συναγερμού του/της φοβισμένου/ης έγκλειστου/ης συναδέλφου/ισσας, αφού προσφέρει τη δυνατότητα με 5€ να έχεις «καθαρή» τη συνείδησή σου; Τη στιγμή που απαιτείται σύγκρουση με το κράτος και την αστική «κοινή λογική» εμείς, η αριστερά, θα ζητήσουμε από τον κόσμο της εκπαίδευσης να παραμείνει μέσα στα πλαίσιά της, προσφέροντας τον οβολό του σε έναν ανώδυνο έρανο κάτω από τις ευλογίες του κράτους;
Εξορκισμός τρίτος: «Οφείλουμε διαρκώς να αγωνιζόμαστε για άμεση πρόσληψη προσωπικού στον τομέα της υγείας και της παιδείας, βελτίωση των υποδομών, επίταξη των ιδιωτικών νοσοκομείων και λήψης κάθε αναγκαίου μέτρου στην κατεύθυνση της κοινωνικής ευημερίας.»
Όχι, συνάδελφοι και συναδέλφισσές μου. Δεν «Οφείλουμε»˙ ανάγκη είναι, προκειμένου να υπερασπιστούμε την τάξη μας. Αλλά πώς αρθρώνεται η πρότασή σας με αυτόν τον αγώνα που έχουμε ανάγκη; Κι αν δεν αρθρώνεται, τι αξία έχει μια προτροπή που υψώνεται σαν κατηγορική επιταγή προσπαθώντας να πηδήξει χαριέντως πάνω από το χάσμα που χωρίζει τον έρανο που εισηγείται, από την αναγκαία ταξική πάλη; «Οφείλουμε να αγωνιζόμαστε» αλλά από τον κατ’ οίκον περιορισμό μας φυσικά δεν το κάνουμε. Κάνουμε αντίθετα έρανο, που είναι εντελώς άσχετος με έναν τέτοιο αγώνα. Τελικά λοιπόν αυτό που μετράει, η πράξη, πέφτει μακριά από οποιαδήποτε αγωνιστική αναγκαιότητα. Λέμε αγώνα και κάνουμε έρανο! Να το εξαγόμενο.
Εξορκισμός τέταρτος: «Η εξ αποστάσεως εκπαίδευση είναι σχεδόν αδύνατο να λειτουργήσει συνολικά και εκτεταμένα»
Άρα, εάν μπορούσε να λειτουργήσει συνολικά και εκτεταμένα όλα θα ήταν καλά και άγια! Πόσο απέχει αυτή η διατύπωση από το να προσφέρουμε ένα τουλάχιστον μέρος του εράνου ώστε να λειτουργήσει «σωστά» ή «αριστερά» η εξ αποστάσεως εκπαίδευση; Η αποστροφή σας αυτή δεν αντέχει βέβαια σε καμιά σοβαρή κριτική. Η αντίθεσή μας ως αριστερά δεν έχει σε τίποτα να κάνει με την καλή ή κακή οργάνωση της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης, αλλά με τη ίδια την εξ αποστάσεως εκπαίδευση ως εργαλείο νεοφιλελεύθερων αντιμεταρρυθμίσεων στην εκπαίδευση, εργαλείο που άλλο τίποτε δεν μπορεί αντικειμενικά ούτε να είναι ούτε να γίνει στο πλαίσιο του αστικού σχολείου. Η ψυχαναγκαστική όμως προσπάθεια σύνδεσης της «ανοιχτής πρότασης» με τα διαδραματιζόμενα γύρω από το πραγματικό αυτό επίδικο της ταξικής πάλης δείχνει, ότι ο συντάκτης του κειμένου προσπαθεί να δείξει μια πορεία προς τα αριστερά ενώ υποπτεύεται και πολύ φοβάται, ότι η δράση που προτείνει, θα τραβήξει αντικειμενικά προς την ανάποδη κατεύθυνση˙ όλο δεξιά. Οι φόβοι του δυστυχώς είναι απολύτως δικαιολογημένοι!
Μα να μην κάνουμε τίποτε;
Για να αρχίσουμε, ακόμα και το τίποτε είναι καλύτερο από το να κρατάμε το ίσο στο κρατικό τροπάρι –ανεξάρτητα από προθέσεις, πολιτικές απόψεις, ιδεολογικές δεσμεύσεις και πολιτικές στρατεύσεις που υπάρχουν, είναι σεβαστές και δεν είναι διόλου στις προθέσεις μου να αμφισβητήσω.
Αλλά μπορούμε σίγουρα να κάνουμε και κάτι θετικό. Ας χρησιμοποιήσουμε όπως μπορούμε τις δυνατότητες του διαδικτύου, των κοινωνικών δικτύων, των πλατφορμών συνεργασίας κλπ για να συζητήσουμε και σε αυτό το βαθμό να συγκροτήσουμε, από τον κατ’ οίκον περιορισμό μας, εκείνες τις δομές αυτοοργάνωσης που μπορούν να αμφισβητήσουν και αργότερα να προβάλουν ουσιαστική αντίσταση στο αστικό σχέδιο. Τα περιοριστικά μέτρα, η «κοινωνική απόσταση», η επιτήρηση η απολυταρχικοποίηση του κράτους μ’ ένα λόγο, ήρθαν για να μείνουν. Παράλληλα (αλλά και επειδή) επανέρχεται καλπάζουσα και δριμύτερη η συστημική κρίση του καπιταλισμού. Οι αντικειμενικές συνθήκες που αυτή θα δημιουργήσει και οι οποίες θα πέσουν στα κεφάλια όλων μας, ίσως να φέρουν εκείνη την αλματώδη κίνηση των ιδεών και των παθών που θα αναδείξει τη χρησιμότητα και θα ωθήσει στην οργανωτική και πολιτική εκδίπλωση αυτών των δομών. Αλλά για να το κάνουν αυτό οι δομές αυτοοργάνωσης, πρέπει να βρίσκονται ήδη μακριά από την επιρροή του κράτους και της πολιτικής του ατζέντας.
Για να κλείσω όπως άρχισα, συμπαθάτε με συναδέλφισσες και συνάδελφοι που υπογράφετε την ανοιχτή πρόταση για τον πολεμικό τόνο, αλλά όπως κάποιος είπε, η πολεμική ακονίζει τις απόψεις, τις τραβάει μέχρι την έσχατη λογική τους κατάληξη και εκθέτει τις αντιφάσεις τους (που απηχούν τις αντιφάσεις της πραγματικότητας) στα μάτια όλων των ανθρώπων της χειρωνακτικής ή πνευματικής μισθωτής σκλαβιάς. Αν αυτό συμβεί, είτε υπέρ είτε κατά της δικής μου άποψης, θα θεωρώ τον εαυτό μου δικαιωμένο.
Συναδελφικά
Πέτρος Νομικός
ΕΛΜΕ Α Κυκλάδων
ihttps://www.alfavita.gr/ekpaideysi/anakoinoseis/316008_ekpaideytikoi-na-kanoyme-mia-heironomia-allileggyis
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 19/7
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
