Γράφει ο Μιλτιάδης Τόγιας, εκπαιδευτικός - μαθηματικός
Ξεκίνησα το ταξίδι μου στην εκπαίδευση περίπου 20 χρόνια πίσω. Χρόνια με όρεξη για δουλειά αλλά κυρίως με όνειρα να βάλω και εγώ ένα φωτεινό αστέρι με το όνομα μου στο τεράστιο πολύπλευρο και πολύπλοκο εκπαιδευτικό σύμπαν.
Νέος χωρίς εμπειρία στο χώρο αλλά με ορμή ζωντάνια και όρεξη. Τα παιδιά και ειδικά η εκπαίδευση τους αλλά και η διαμόρφωση προσωπικότητας τους (γιατί ο ρόλος του δασκάλου - εκπαιδευτικού δεν σταματά στο πρώτο μόνο) δύσκολη. Οι γονείς που πραγματικά μεγαλώνουν παιδιά ξέρουν τι εννοώ. Δύσκολη διαδικασία, δύσκολη η εκπαίδευση των νέων μας. Παρόλα αυτά εάν πραγματικά αγαπάς αυτή τη δουλειά ή δυσκολία αυτή σε εξιτάρει και λειτουργεί ως ναρκωτικό και από τη μια σε ζαλίζει από την άλλη σε κάνει να το έχεις ανάγκη να διδάξεις.
Έφτασε ο διορισμός σε ένα νησί. Ένας διορισμός μετά από δυσκολίες αλλά και τεράστιες επιτυχίες στη δημόσια εκπαίδευση ως ωρομίσθιος.
Ξεκίνησα λοιπόν ως μόνιμος να διδάσκω τα παιδιά μου, τα παιδιά μας. Δειλά-δειλά άρχισα να βλέπω τα στραβά του συστήματος εκ των έσω.
Στραβά από πολλές πλευρές. Δεν ήξερα λεπτομέρειες, σιγά σιγά ξεδιπλωνόταν ο κόσμος της δημόσιας εκπαίδευσης στα μάτια μου ως μόνιμος. Για όσους ρωτήσουν… καλά δεν τα έβλεπες ως ωρομίσθιος; θα απαντήσω ΑΠΟΛΥΤΑ ΟΧΙ. Γιατί απλά είσαι ο τελευταίος τροχός της αμάξης, τόσο για τον προϊστάμενο σου (είτε λέγεται διευθυντής σου είτε προϊστάμενος ΔΔΕ είτε περιφερειακός, είτε υπουργός παιδείας) όσο και για τον συνάδελφο σου, τραγικό αλλά έτσι είναι.
Ζώντας πλέον ως μόνιμος από μέσα την εκπαίδευση είδα πολλά. Συναδέλφους που δεν έπρεπε να διδάσκουν (αλλά και την άξια πλειοψηφία που αιμορραγεί για την εκπαίδευση), διευθυντές που δεν έκαναν για τις θέσεις αυτές (αλλά και πολλούς άξιους), προϊστάμενους πολιτικά τοποθετημένους, υφυπουργούς και υπουργούς παιδείας επικίνδυνα άσχετους με την παιδεία και συνδικαλιστές στο ρόλο ερασιτέχνη πολιτικού. Την παιδεία την οποία συναντάς κάθε μέρα, κάθε ώρα, μπαίνοντας σε μια τάξη, όχι αυτή που απλά λέει ο οποιοσδήποτε απλά για να την αναφέρει έτσι γενικά.
Το τραγικό; Από τους παραπάνω οι περισσότεροι εκ των ανάξιων βρισκόταν στις θέσεις τους ως άριστοι ως οι καλύτεροι των καλύτερων. Βάση προσόντων που ήταν απλά χαρτιά ή γνωριμίες πολιτικές. Σαν τους στρατηγούς με τα παράσημα που πήραν κάνοντας τον πόλεμο μέσα από την ασφάλεια ενός δωματίου δίνοντας απλά εντολές και πολεμώντας άλλοι για αυτούς.
Και βλέποντας όλα αυτά φτάσαμε στο σήμερα 20 χρόνια μετά. Όχι δεν πρόλαβα τους τρομερούς μισθούς, δεν πρόλαβα τα δώρα, πρόλαβα όλες τις αλλαγές. Αλλαγές οι οποίες εκπονήθηκαν και εκπονούνται από αν-αρμοδίους με την παιδεία.
20 χρόνια περιμένω να βρεθεί κάποιος και να σκύψει πραγματικά πάνω στην εκπαίδευση. Να σκεφτεί και να πράξει σοβαρά και υπεύθυνα.
Να στελεχώσει με άξιους (όχι ημετέρους δήθεν άξιους) τις θέσεις κλειδιά. Να έρθουν να ρωτήσουν για την πραγματικότητα που βιώνουμε χιλιάδες εκπαιδευτικοί στη 1η γραμμή του πολέμου (στη τάξη) να μας ρωτήσουν τι μπορεί να γίνει πως μπορούμε να το κάνουμε καλύτερο, να δώσουν το χέρι τους να πάνε την παιδεία μπροστά όχι να μας δείχνουν επιδεικτικά το δάχτυλο η να σφαλιαρίζουν την πραγματική παιδεία.
20 χρόνια τέτοιους δεν είδα ποτέ. Από τους άλλους είδα και βλέπω πολλούς κάθε μέρα. Και υπάρχουν οι στρατιώτες στις τάξεις μόνοι τους. Με εντολές από άλλον πλανήτη να κοιτάζονται σαν χαζοί και να σχολιάζουν…καλά που ζουν οι από πάνω μας;;;
Αυτό βιώνω 20 χρόνια. Αυτό θα βιώνω για άλλα τόσα.
Λύση υπάρχει;
Ειλικρινά δεν ξέρω. Εάν υπήρχε γιατί όλα αυτά τα χρόνια δεν εμφανίστηκε; Μπορεί να κάνω λάθος αλλά στα μάτια των παιδιών μου βλέπω μια επιβεβαίωση της αρρωστημένης αυτής κατάστασης.
Έχω τον ίδιο ζήλο με τότε που οι μνήμες μου ξυπνάνε τις πρώτες διδασκαλίες μου. Δυστυχώς όμως οι συνθήκες που δημιουργούν οι λάθος άνθρωποι στις καίριες θέσεις με οδηγούν όλο και πιο κοντά στη φυγή μου από την εκπαίδευση. Μια φυγή που την έκαναν λύση, οι αποτυχημένες πολιτικές αποφάσεις των κυβερνώντων αυτής της χώρας, για χιλιάδες νέους μας επιστήμονες στο εξωτερικό.
Και μετά ρωτάμε…τι έφταιξε;;;
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό
ΑΣΕΠ: Η πιο Εύκολη Πιστοποίηση Αγγλικών για μόρια σε 2 ημέρες (δίνεις από το σπίτι σου με 95 ευρώ)
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 25/11
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ - ΓΑΛΛΙΚΩΝ - ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
