Alfavita Newsroom Η λέξη «καζουιστικός» δεν χρησιμοποιείται ιδιαίτερα συχνά στην καθομιλουμένη και για τον λόγο αυτό πολλοί δεν γνωρίζουν τη σημασία της.
Η ετυμολογία της λέξης προέρχεται από τη γαλλική γλώσσα και συγκεκριμένα από τη λέξη casuistique, η οποία είναι λατινογενής από το «casus» που σημαίνει «περίπτωση».
«Καζουιστικός»
Η λέξη «καζουιστικός» σημαίνει αυτός που σχετίζεται με την αντιμετώπιση επιμέρους ηθικών διλημμάτων, σύμφωνα με το λεξικό του Γιώργου Μπαμπινιώτη. Μάλιστα, καζουιστική είναι επιμέρους κλάδος της ηθικής, που εστιάζει στην πρακτική αντιμετώπιση συγκεκριμένων ηθικών προβλημάτων/διλημμάτων μέσω της σχηματοποίησης συγκεκριμένων οδηγιών συμπεριφοράς για τον κατά περίπτωση χειρισμό τέτοιων περιστάσεων.
To λήμμα του Πάπυρου
Kαζουιστική: όρος που χρησιμοποιήθηκε κατ' αρχήν από τους Ιησουίτες και που στα Ελληνικά θα μπορούσε να αποδοθεί ως περιπτωσιολογία. Η καζουιστική γεννήθηκε από την ανάγκη να δοθεί απάντηση στο ερώτημα πώς πρέπει να ενεργεί ο άνθρωπος όταν πολλοί νόμοι τής ηθικής φαίνονται να αντικρούονται μεταξύ τους. Για τον λόγο αυτά, η καζουιστική είχε πάντοτε θέση πλησίον τής ηθικής.
Οι αρχαίοι, και μάλιστα ο Σωκράτης, ακολούθησαν έμπρακτα την καζουιστική. Αυτή υπάρχει επίσης στο εβραϊκό Ταλμούδ και στα σχόλια τού μωαμεθανικού Κορανίου. Ο δυτικός χριστιανισμός έχει και αυτός την καζουιστική του. Όπως όμως και αν έχει το πράγμα, η καζουιστική αυτή καθ' εαυτήν χρονολογείται από τον 12ο ή 13ο αιώνα. Η εποχή αυτή εκπροσωπείται από το έργο Sommes Morales, το οποίο θέτει και λύει τα προβλήματα τής συνείδησης.
Το πρώτο βιβλίο αυτού τού είδους γράφηκε τον 13ο αιώνα από τον Ραϋμόνδο ντε Πενιαφόρ και είχε τον τίτλο Σύνοψις περί τών συγγνωστών πταισμάτων (Summa de casibus paenitentialibus). Τον Πενιαφόρ ακολούθησαν και άλλοι. Μετά τη Σύνοδο τού Τριδέντου η καζουιστική ανανεώθηκε, ιδιαίτερα στο τάγμα τών Ιησουιτών, το οποίο ειδικευόταν στην ηθική κατεύθυνση τών πλέον ανεπτυγμένων συνειδήσεων.
Οι γνωστότεροι καζουιστές τών 16ου και 17ου αιώνα είναι οι εξής: Suarez, Sanchez, Molina, Escobar, Bauny, Busenbaum. Οι Γιανσενιστές τούς απηύθυναν την κατηγορία ότι ευνοούσαν τη διάδοση μιας χαλαρωμένης ηθικής και έτσι ξέσπασε μεταξύ τους λυσσαλέα διαμάχη, στην οποία διακρίθηκαν οι Νικόλ, Αρνώ και ο Πασκάλ με τις περίφημες Επαρχιακές επιστολές (Provinciales). Η κριτική αυτή δεν εστερείτο βάσεως. Είναι αδύνατο να σκιαγραφήσει κανείς τις ηθικές αρχές χωρίς να μελετήσει την εφαρμογή τους σύμφωνα με τη δύναμη τών νόμων που ισχύουν.
Ο πάπας Ουρβανός Η', το 1643, και άλλοι πάπες καταδίκασαν προτάσεις που είχε προτείνει το τάγμα τών Ιησουιτών. Οι οπαδοί όμως τής αυστηρής ηθικής αγωνίζονταν με τόσο πάθος για την επικρότησή τους, το οποίο δεν ήταν πάντοτε αγνό. Την καζουιστική καλλιέργησαν με επιτυχία συγγραφείς όπως ο άγιος Αλφόνσος τού Liguori (τέλος τού 18ου αιώνα) και οι πατέρες Gury και Ballerini (19ος αιώνας). Οι Διαμαρτυρόμενοι δεν έμειναν ξένοι προς το θέμα τής καζουιστικής. Δημοσίευσαν έργα κατά τον 17ο και τον 18ο αιώνα, στα οποία εκθέτουν πάμπολλες περιπτώσεις συνειδησιακών καταστάσεων. Τα κυριότερα από αυτά είναι: Θεολογικαί συμβουλαί τού Βίτεμπεργκ, Θησαυρός συμβουλών και αποφάσεων κ.ά.
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς
Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής - Αιτήσεις έως 7/01
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ - ΓΑΛΛΙΚΩΝ - ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
