Alfavita Newsroom Για όλα τα κακά της εκπαίδευσης φταίνε οι μαθητές!
Ας φανεί στη βαθμολογία τους, λοιπόν!
Τι…..; Όχι;!;
Το δημόσιο σχολείο ανέκαθεν λειτουργούσε με παθογένειες, οι οποίες με τον καιρό αποτέλεσαν οργανικό κομμάτι του και οι οποίες εκφράζουν τη διαχρονική στρατηγική του κράτους για τη δημόσια εκπαίδευση: Υποχρηματοδότηση, δυσλειτουργικά σχολικά κτήρια, έλλειψη μέσων, έλλειψη εκπαιδευτικών, κ.λπ.. Μια πιο διεισδυτική ματιά όμως, αναδεικνύει ακόμη σημαντικότερες αρνητικές πτυχές του. Ο αποκλεισμός μέρους των μαθητών είναι παγιωμένη συνθήκη και εκφράζεται μέσω της ανισότητας των ευκαιριών στην πρόσβαση. Για το υπουργείο τα πράγματα είναι απλά: Οι εγγραφές όλων των παιδιών τον Σεπτέμβρη θεωρούνται απόδειξη της ισότητας και οι δάσκαλοι καλούνται έκτοτε να «βγάλουν την ύλη», αφού «βιβλία έχετε, πίνακα έχετε, τι άλλο θέλετε;».
Και κάπου εκεί ολοκληρώνεται η αποστολή του. Για μας όμως, σ’ αυτό το σημείο μόλις που αρχίζουν να αναδύονται οι πολλές πτυχές του έργου που καλούμαστε να οργανώσουμε και να φέρουμε σε πέρας κάθε νέα σχολική χρονιά: Μαθησιακά κενά, προβλήματα κατανόησης της ελληνικής γλώσσας, δύσκολες οικογενειακές καταστάσεις, μαθητές φτωχών οικογενειών που δεν έχουν δεύτερο μολύβι, παιδιά με χαμηλή αυτοεκτίμηση, άλλα που δυσκολεύονται να κοινωνικοποιηθούν και ενταχθούν στο σύνολο, μαθησιακές δυσκολίες, ενδοσχολική βία, κ.λπ..
Συνάμα, πολύ συχνά, δεν υπάρχουν οι παράλληλες στηρίξεις που χρειάζονται, τα τμήματα ένταξης και υποδοχής, τα κατάλληλα οπτικοακουστικά εργαλεία, οι χώροι για να παίξουν τα παιδιά, ενώ τα μαθήματα που συμπληρώνουν την ολόπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους, όπως και όλα τα υπόλοιπα, αντιμετωπίζονται ως ατάκτως τοποθετημένες διδακτικές ώρες, χωρίς καμία απολύτως σύνδεση μεταξύ τους, επιπλέον, υποβαθμίζονται επίσημα από το κράτος, τόσο με τον τρόπο με τον οποίο χειρίζεται την τοποθέτηση των συναδέλφων μας που κάνουν μαθήματα όπως τα εικαστικά, η θεατρική αγωγή, η μουσική (έρχονται στα σχολεία σε δεύτερο και τρίτο χρόνο, ενώ την επόμενη χρονιά τους στέλνουν αλλού, με αποτέλεσμα να μη προλαβαίνουν να «δεθούν» με τα παιδιά) όσο και με την παντελή έλλειψη, σχετικών με τα αντικείμενα αυτά, υποδομών.
Κι εμείς τι κάνουμε για όλα αυτά; Έχουμε πάρει την απόφαση, από τη μέρα που μπήκαμε πρώτη φορά στην τάξη, να διεκδικήσουμε ένα άλλο σχολείο που θα χτιστεί με τα χέρια μας. Δε βλέπουμε τον εαυτό μας ως διεκπεραιωτή ενός έργου που μας ανατίθεται ως εργολαβία. Δεν είμαστε με την πλευρά του εργοδότη-εργολάβου. Αποφασίσαμε να είμαστε ένα με τους μαθητές μας, με την αυριανή κοινωνία. Παλεύουμε για να εντάξουμε το κάθε παιδί με την ιδιαιτερότητά του σε ένα σύνολο που θα σέβεται τη διαφορετικότητα, θα υπάρχει κλίμα αγάπης, εμπιστοσύνης, ισότητας και αλληλεγγύης. Με δικά μας, συχνά, μέσα. Προσπαθούμε για ένα σχολείο που η αγάπη μας για τους μαθητές θα σπάει τους φραγμούς που βάζει το κράτος. Κι ας είμαστε πλέον κι οι ίδιοι σε μεγάλο ποσοστό αποκλεισμένοι της εκπαίδευσης, μιας και πολλοί δε ξέρουμε καν αν θα υπάρξουν «εγγραφές» για εμάς τον Σεπτέμβρη ή σε ποιο μέρος της χώρας θα μας καλέσουν να παρουσιαστούμε, όντας περιφερόμενοι αναπληρωτές.
Στη συγκυρία του Covid οι ανισότητες και οι αποκλεισμοί από την εκπαιδευτική διαδικασία γιγαντώνονται. Η έλλειψη της διά ζώσης επαφής, καθώς και η έλλειψη μέσων για πολλούς από τους μαθητές αλλά και τους εκπαιδευτικούς προσέθεσαν νέα εμπόδια. Το υπουργείο τι αναγνωρίζει από όλα αυτά; Τίποτα! Μάλιστα, θεωρεί πως προχωράει τόσο καλά η εξ αποστάσεως που μας καλεί να βάλουμε και βαθμούς! Εμείς όμως, ξέρουμε τι συμβαίνει και ξέρουμε καλά με ποιον συμμαχούμε τόσο καιρό: Με τους μαθητές μας που παλεύουν καθημερινά, απεγνωσμένα, να συνδεθούν και με τις οικογένειές τους που παλεύουν να βρουν τα μέσα, ώστε να ανταποκριθεί το παιδί στο, αστεία και επικίνδυνα, υποχρεωτικό ωρολόγιο πρόγραμμα που μας επιβλήθηκε. Ας σηκώσουμε τη συμμαχία μας, λοιπόν, λίγο ψηλότερα:
Ας μη κρίνουμε στο πρόσωπο των παιδιών μας ένα ολόκληρο ακατάλληλο εκπαιδευτικό σύστημα.
Ας μη βάλουμε σε εκείνα τον βαθμό που θα έπρεπε να βάλουμε στην υπουργό.
Ας μη συμβάλλουμε στην «κανονικότητα» που προβάλλουν τα δελτία ειδήσεων.
Ας ανοίξουμε επιτέλους την κουβέντα για ένα σχολείο που θα πάψει να κρίνει από το 0 έως το 10 τους μαθητές του.
Επίδοση δεν είναι μόνο η λύση ενός κλάσματος αλλά και η στάση που κρατά ένα παιδί όταν μοιράζεται το μοναδικό κουλούρι του με τον συμμαθητή του, που το δικό του έπεσε κάτω.
Ας χτίσουμε μέσα στα σχολεία μας τις κοινότητες εκείνες που, για μαθητές και εκπαιδευτικούς, «βαθμολογία» θα είναι ο τρόπος που κοιτάζουμε ο ένας τον άλλο. Κι αν, εν τέλει, το όλο ζήτημα του σχολείου είναι το «τι δουλειά θα κάνουν τα παιδιά αύριο» η απάντηση είναι απλή: Να δουλέψουμε για ένα σχολείο που θα συνταράσσεται από τις φωνές χαρούμενων παιδιών, γεμάτα με αυτοπεποίθηση. Παιδιά που δεν θα τους κόβει κανένας «ξερός» βαθμός τα φτερά αλλά θα τους τα ανοίγει η εμπιστοσύνη και η ολόπλευρη ανάπτυξη των δυνατοτήτων τους. Τότε σίγουρα ό,τι κάνουν στη ζωή τους, θα το κάνουν καλά.
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό
ΑΣΕΠ: Η πιο Εύκολη Πιστοποίηση Αγγλικών για μόρια σε 2 ημέρες (δίνεις από το σπίτι σου με 95 ευρώ)
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 18/11
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ - ΓΑΛΛΙΚΩΝ - ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
