Η πολυκατοικία του τρόμου

Οδός Βερανζέρου, δίπλα στην πλατεία της Ομόνοιας. Περνάμε το κατώφλι. Ανεβαίνουμε τα σκαλιά. Φτάνοντας στο πρώτο διαμέρισμα, οι εικόνες προκαλούν ρίγος. Πάνω στην ξύλινη πόρτα βλέπουμε τον «Κέλτικο Σταυρό». Το σύμβολο του «Λευκού Τρόμου», του ιδεολογήματος της υπεροχής της λευκής φυλής. Θυμίζει αυτό που χρησιμοποίησε η Κου Κλουξ Κλαν στις ΗΠΑ. Είναι το ίδιο που σήμερα έχει γίνει σύμβολο των απανταχού νεοναζί.

 

Στο διαμέρισμα κατοικούν μετανάστες. Γρήγορα αντιλαμβανόμαστε ότι δεν είναι η μόνη σημαδεμένη πόρτα. Επισκεπτόμαστε και τους άλλους ορόφους και βλέπουμε το ίδιο σημάδι. Θυμόμαστε την πρακτική των ναζί της Γερμανίας, που τον Απρίλιο του 1933 προχώρησαν στην πρώτη τους δράση εναντίον των Εβραίων υπηκόων της χώρας τους. Χάραξαν το «αστέρι του Δαβίδ» με μαύρο και κίτρινο χρώμα σε χιλιάδες πόρτες και παράθυρα καταστημάτων, γραφείων και σπιτιών που ανήκαν σε Εβραίους. Κι έπειτα πραγματοποιήθηκαν άγριες επιθέσεις εναντίον τους. Οι Ελληνες νεοναζί χαράσσουν τον κέλτικο σταυρό με τον ίδιο σκοπό. Να υποδηλώσουν στα τάγματα εφόδου πού να χτυπήσουν.

 

 

Μία απ’ αυτές τις πόρτες φέρει ακόμα τα σημάδια της εισβολής. Προδίδει ότι οι ένοικοι του διαμερίσματος δέχτηκαν σχετικά πρόσφατα επίθεση. Σε άλλον όροφο συναντούμε τον Αμπντούλ από το Αφγανιστάν. Το ναζιστικό σύμβολο υπάρχει και στη δική του πόρτα. Το Σάββατο 7 Σεπτεμβρίου, στις 10 το βράδυ, δέχτηκε επίθεση από τρία άτομα. «Πήγα να ξεκλειδώσω για να μπω στο σπίτι, όταν δύο φουσκωτοί άντρες με έπιασαν απ’ το σβέρκο και μου είπαν ότι είναι από την αστυνομία και να ανοίξω να τους δώσω τα χαρτιά μου και τα λεφτά μου. Επειτα εμφανίστηκε και η Δημοπούλου», μας αφηγείται.

 

Η Γεωργία Δημοπούλου ήταν υποψήφια της Χρυσής Αυγής στην Α’ Αθήνας. Ολως τυχαίως μένει στον 5ο όροφο της συγκεκριμένης πολυκατοικίας. «Αυτή καθόταν στην πόρτα για να μην το σκάσω. Αρχισαν να με χτυπούν στο πίσω μέρος του κεφαλιού και μου είπαν: “Ο,τι σου λέει αυτή η γυναίκα θα το κάνεις. Αυτή είναι το αφεντικό της πολυκατοικίας”», συμπληρώνει ο Αμπντούλ: «Ζαλίστηκα από τα χτυπήματα. Μου είπαν: “Θα φύγεις από δω. Αν δεν φύγεις θα σου κόψω το κεφάλι!”. Φοβήθηκα ότι θα με σκοτώσουν και άρχισα να κλαίω. Φοβήθηκα και για τη ζωή των παιδιών μου, τα οποία ευτυχώς έλειπαν».

 

Ο Αμπντούλ μένει εκεί με τα δύο του παιδιά τα τελευταία 4 χρόνια. Η γυναίκα του πήρε πολιτικό άσυλο στη Σουηδία, όπου μετακόμισε με τα άλλα τέσσερα παιδιά τους. Τους περιμένει εκεί για να επανενωθεί μετά από καιρό η οικογένεια. Εκείνη η επίθεση των χρυσαυγιτών κράτησε 15 λεπτά. Αφού έκαναν το σπίτι φύλλο και φτερό για να βρουν λεφτά, έφυγαν με μια απειλή: «Αν πας στην αστυνομία, θα σε στείλω στο νοσοκομείο. Στην αστυνομία είναι όλοι φίλοι μου. Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα», του είπαν. Δύο μέρες αργότερα –μεσημέρι της 9ης Σεπτεμβρίου– το σκηνικό επαναλήφθηκε. «Κάπνιζα στην είσοδο της πολυκατοικίας όταν ήρθε η Δημοπούλου και μετά και οι δύο φασίστες. Θέλανε να με δείρουν κι εγώ έτρεξα και κλειδώθηκα στο σπίτι. Μου φώναξαν: “Αν δεν φύγεις, θα έρθουμε το βράδυ 10 άτομα και θα σκοτώσουμε τα παιδιά σου”», μας λέει ο Αμπντούλ.

 

 

Ανοιξη 2009. Η κατάληψη του παλιού Εφετείου στην οδό Σωκράτους από άστεγους μετανάστες, καθώς και ένα κτίριο στη Βερανζέρου όπου έμεναν Σομαλοί, αποτέλεσαν την αφορμή για την εξάπλωση της ακροδεξιάς εξτρεμιστικής δράσης ομάδων που παρουσιάζονταν ως «αγανακτισμένοι κάτοικοι». Η Γεωργία Δημοπούλου τότε πρωτοστατούσε εναντίον των μεταναστών. «Κυνηγούσε τους Σομαλούς με ρόπαλο. Πάντα ήταν με ρόπαλο και κατηύθυνε φουσκωτούς, ενώ ισχυριζόταν ότι ήταν υπάλληλος της ΕΥΠ», μας λέει κάτοικος της περιοχής. Την τελευταία φορά που η Δημοπούλου μάς απασχόλησε ήταν στη δίκη των Κων. Μουτζούρη και Σάββα Μιχαήλ. Ηταν μία εκ των χρυσαυγιτών που συνέταξαν τη σχετική «πολυμήνυση». Σήμερα διατηρεί τον ηγετικό της ρόλο στις δράσεις της Χρυσής Αυγής στην Ομόνοια, ενώ όσοι τη γνωρίζουν την περιγράφουν ως δυναμική και υστερική.

 

Ανάμεσα στους κατοίκους –Ελληνες και μετανάστες– επικρατεί φόβος και τρόμος, ακόμα και σήμερα. Τα τάγματα εφόδου πραγματοποιούν καθημερινές «περιπολίες», απειλούν μετανάστες, διώχνουν τους πελάτες από τα μαγαζιά τους και απαιτούν να φύγουν οι ίδιοι από την Ελλάδα. Συχνά τους επιτίθενται κιόλας. «Μου έσπασαν το μαγαζί, τα τζάμια, την ταμειακή μηχανή, έκαναν πλιάτσικο και με έδειραν με μπουνιές στο πρόσωπο. Το μόνο που θέλω είναι να δουλεύω και να κοιμάμαι ήρεμα», μας λέει καταστηματάρχης από το Μπανγκλαντές.

 

 

Παρόμοιες επιθέσεις της Χ. Α. δεν καταγγέλλονται στην αστυνομία και όταν καταγγέλλονται θάβονται. «Δυστυχώς, πολλοί τους ψήφισαν διότι αφελώς νόμισαν ότι θα… δείρουν τους βουλευτές και τους υπευθύνους για τη θλιβερή μας κατάσταση. Μέγα σφάλμα. Οι ψευτονταήδες της Χ.Α. δεν τα βάζουν με τους ισχυρούς. Δέρνουν ανυπεράσπιστους μετανάστες, αφισοκολλητές και τέλος σκότωσαν και τον Παύλο Φύσσα. Αίσχος τους και ντροπή τους!» μας λέει ο Νίκος Μπουκιάς, ιδιοκτήτης ακινήτου στην περιοχή.

 

 

Πηγή: efsyn.gr