Στην έρημο τη γκρέκα...

Ανάμεσα στα παιδιά, δεκάδες χιλιάδες πια, που πρακτικά κι αμείλικτα πεινάνε στην ευρωΕλλάδα του εικοστού πρώτου, κοιτάζω και βλέπω πιτσιρίκια με φατσούλες, σωστά κι ευτυχώς, πιξελαρισμένες να ποζάρουν σε ναζιστικό χαιρετισμό. Το στρίψιμο της βίδας, σαδιστικά, να ρεγουλάρει την αθωότητά τους στην ακροδεξιά μαύρη στροφή των καιρών...

 

Βλέπω κάτι ντερέκια δυο μέτρα και κανέναν «σταθμό», την ώρα που τους δείχνει η τηλεόραση να ποζάρουν με τις μανάδες και τις φιλενάδες τους σε ναζιστικές μαζώξεις με βλέμμα χαρούμενου υποψήφιου φονιά, να δηλώνουν σ' ένα απέραντο κοινό που το 'χουν προαποφασίσει για ηλίθιο, πως δεν ξέρουν, δεν είδαν, δεν άκουσαν τίποτα για τον εαυτό τους πρωταγωνιστή της βιαιότητας των εικόνων...Ζιγκ Χάιλ και Ζιγκ Χάλια μαζί.

 

Νιάτα και μέλλον μπουρδουκλωμένα σε μια απώλεια αίσθησης των όρων κι εννοιών. Απ' τις ρεπλίκες βοστρύχους του καραϊσκέικου άλαλου βουλευτή, ως τη φρεσκάδα της νεαρής που ονειρεύεται εξουσία με δυο μπιστόλια στην κουβέρτα, φρεσκοπλυμένη τόσες φορές στο πλυντήριο της μάνας, όλα μια ίσια γραμμή... Σαν κι αυτήν που καταγράφει το μόνιτορ κρεβατιού εντατικής. Μια γραμμή. Η αισθητική κι αισθητήρια της σημειούμενης ώρας θανάτου.

 

Στον αντίποδα, ο δυτικός θανατηφόρος άνεμος της εξαπάτησης περί «το άφθαρτον και ωραίον», φέρνει απόφοιτους του Χάρβαρντ, της Οξφόρδης και του Λόντον Σκουλ οφ Εκονόμικς, καβάλα στ' άλογο μιας αλλαγής της αλλαγής επί τ' αυτά. Με ίππο - κόμμα, ονόματι «Νέο Κόμμα», έτοιμους για την επόμενη εκλογική αναμέτρηση. Στόχος το κέντρο! Πρωτότυπος! Εμπνευσμένος! Αυτούς η διεθνής διαφημιστική εταιρεία επέλεξε πρώτα να τους φανταστούμε κι ύστερα να τους δούμε. Κουίζζζζ. Αλάνθαστο ψηφοδόκανον. Θα φοράνε κοστούμι και ταγιέρ ή θα θυμίζουν Αγγλο ασθενή - εξερευνητή στην έρημο τη γκρέκα; Η απάντηση στις κάλπες.

 

Αναρωτιέμαι σε ποια ταινία θα ανακαλύψω την ποιητική του νταλκά που θα εκλυθεί από τέτοια μάχη προσφοράς και επιβίωσης της νέας γενιάς πολιτικών μας! Με τέτοιο καστ ηθοποιών θα χτυπήσει όσκαρ ξένης ταινίας. Αυτό που έχασε ο Κυνόδοντας, τώρα θα φυτευτεί στα Σαγόνια του Νεοελληνικού Καρχαρία. Οι επικυρίαρχοι αστοί ξέρουν να συντηρούν το σύστημά τους με ωδίνες βουνού και γέννες ποντικού. Τη μουσική επιμέλεια, οι γνώστες των φανερά υπόγειων μεθόδων κι έντεχνων εκφυλισμών, σε τέτοιες υπερπαραγωγές προεκλογικού αγώνα τις αναθέτουν στην προσαρμοσμένη αριστερά διανόηση. Αυτήν που γράφει επικές παρτιτούρες με όσα ψίχουλα - νότες περισσεύουν απ' τα φαγοπότια των αφεντικών.

 

Αυτά είπες. Κι άλλα πολλά σημεία και τέρατα του ξύπνιου σου. Κι όταν σιώπησες απλώς για να σ' ακούσεις, στον εγγύς ορίζοντα κάτι παιδιά και κάτι παλικάρια ράπαραν και ράπιζαν παράξενα κι όμορφα το «Ενα το χελιδόνι κι η άνοιξη ακριβή...». Αντίδοτο.

 

Της

Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ - Ριζοσπάστης, 19/1/2014