Alfavita Newsroom Ας κάνουμε μια σύντομη ανακεφαλαίωση στην πορεία των τελευταίων μας χρόνων, Έλληνα, που ακόμα απορείς στη θέα της σημερινής μας κατάντιας. Που αποποιείσαι σχεδόν οποιαδήποτε ευθύνη στο όνομα της «αναπτυξιακής» κρίσης. Όχι, σίγουρα δεν ευθύνεσαι για όλα τα δεινά, το παιχνίδι της καπιταλιστικής τρομοκρατίας είναι πολύ καλά στημένο από τα εξουσιαστικά κέντρα και δε θα τη γλίτωνες έτσι απλά. Σκάκι κι εσύ στρατιώτης. Για να μην ψεύδεσαι πως υπήρξες κάποτε ελεύθερος.
Ποτέ, κανείς και πουθενά. Το λάθος μας όμως Έλληνα, που άφησες τον εαυτό σου να τυφλωθεί, όταν ακόμη μπορούσες να δεις. Που φάνηκες δειλός, όταν ακόμη μπορούσες να σηκώσεις κεφάλι, που πάγωσες το συναίσθημά σου. Που υποτάχτηκες χωρίς να παλέψεις. Τώρα βέβαια προσπαθείς να στήσεις μάχη. Μα έχεις όπλα, έχεις δύναμη, έχεις θέληση ή δεν έχεις τίποτα; Που απλά εγκλωβίστηκες στο ένδοξο, αρχαίο παρελθόν σου και νόμιζες πως είσαι τόσο σπουδαίος που επαναπαύτηκες και τελικά κατόρθωσες το αντίθετο, να γίνεις αξιοθρήνητος. Θυμήσου, Έλληνα, όταν μπήκες στο ευρώ κι έγινες Eυρωπαίος, πάλι νόμιζες πως έγινες σπουδαίος κι ανώτερος πολλών άλλων υπάρξεων. Θυμήσου πως φέρθηκες στο μετανάστη που έβαλες σπίτι σου. Που τον πλήρωνες με ψίχουλα και τον είχες δούλο στα χωράφια σου ή για να πλένει και να συντροφεύει την κατάκοιτη μάνα σου και να κάνει όλες τις αγγαρείες, γιατί εσύ είχες πάντα τρεξίματα και δουλειές. Και που ποτέ δεν άκουσες την ιστορία του, ποτέ δεν ένιωσες τον πόνο του. Κι αν κατά τύχει σου έλεγε πως στην πατρίδα του ήταν σπουδαγμένος το ‘ριχνες το υποτιμητικό το βλέμμα, εσύ ο ανώτερος- ο αληθινά σπουδαγμένος, δείχνοντας του μια ψεύτικη λύπηση και λέγοντας «τι να κάνουμε αυτά έχει η ζωή, υπομονή χρειάζεται». Και γύριζες την πλάτη σου, γιατί ο χρόνος σου, ο δικός σου μόνο, ήταν πάντοτε πολύτιμος.
Που αν έλειπε ή είχε χαθεί κάτι από την περιουσία σου, το φταίξιμο ήταν πάντοτε του μετανάστη. Γιατί; Γιατί εσύ ο ανώτερος και σπουδαγμένος πίστευες πως ήταν κατώτερός σου και γιατί πάντα είχες την τάση να ταυτίζεις τον φτωχό κι ανυπεράσπιστο και καλά κατώτερό σου με τον εγκληματία. Έσφαλες Έλληνα, ο εγκληματίας στη χώρα σου, όπως αποδείχθηκε, ήταν αίμα σου. Που γκρίνιαζες ότι σου παίρνει τη δουλειά, την ίδια στιγμή που εσύ ο ίδιος την περιφρονούσες, γιατί είχες μάθει να τα χεις όλα και να τρως με «χρυσά κουτάλια» και δε μπορούσες να συμβιβαστείς με ψίχουλα. Έτσι μεγάλωσες, έτσι γαλουχήθηκες. Κι η κατοχή ξανάρθε κι άφησες για άλλη μια φορά να σου κάνουν κουμάντο στη ζωή, έμπλεξες με δάνεια και μνημόνια κι η ιστορία επαναλήφθηκε. Έγινες και πάλι εσύ ο μετανάστης. «Αυτά λοιπόν έχει η ζωή, κάνε τώρα υπομονή!» θα σου πουν με τη σειρά τους. Μην τρομάξεις όταν θα σου κλείνουν τις πόρτες επειδή είσαι Έλληνας, όταν εσύ ο σπουδαγμένος στην πατρίδα σου θα γίνεις ο κατώτερος και θα πλένεις πιάτα για ένα κομμάτι ψωμί. Μην τρομάξεις όταν αποκαλέσουν την χώρα σου τριτοκοσμική και θα σ’ αποφεύγουν λες και θα χεις λέπρα. Με παιδεία και υγεία ανύπαρκτες. Και μην παραξενευτείς όταν θα σε ελέγχουν και θα σε γδύνουν στην κυριολεξία και καλά για να σιγουρευτούν πως δεν είσαι κανένας κακοποιός.
Έτσι είναι Έλληνα, τώρα εσύ είσαι ο φτωχός. Να εύχεσαι να πέσεις στους λιγοστούς που θα σ’ αγκαλιάσουν κι όχι στους ομοίους σου. Θυμήσου ακόμη τα ρουσφέτια που ζητούσες και τις θεσούλες στις οποίες επιδίωκες ν’ απλώσεις τον ανώτερο πισινό σου. Που κομματικοποιήθηκες και στραβώθηκες και την ίδια στιγμή που η παράταξή σου σε μαχαίρωνε πισώπλατα, εσύ έτρεχες και την υποστήριζες ξανά και ξανά. Τόσα σκάνδαλα έζησες με τους ανώτερους σπουδαγμένους και υποτακτικούς γραβατωμένους τσαρλατάνους που εσύ διάλεξες και υποστήριξες. Βατοπέδια, Ζήμενς, εξοπλιστικά κι ένα σωρό άλλα, για μια νέα Ελλάδα που ποτέ δε φαντάστηκες ότι θα ήταν η Ελλάδα της εξαθλίωσης. Ξαφνιάστηκες, τα ‘χασες για λίγο, αλλά δεν άλλαξες και πάλι επαναπαύτηκες. Μόνος σου λοιπόν έβγαλες τα μάτια σου. Το ‘νιωσες το μαχαίρι, στα σωθικά σου μπήκε, πώς ξέχασες; Αλλά οι κυβερνώντες ανέκαθεν αδίστακτοι, αλλιώς πώς θα συνεχιζόντουσαν τα παιχνίδια εξουσίας, ούτε σ’ αυτό δε στάθηκες όμως για να σκεφτείς. Φάγανε, φάγανε όπως λες, μα το ανέχτηκες, ή ήλπιζες κι εσύ κάτι να πάρεις διαβρωμένος όπως ήσουν απ’ τη λαμογιά με την οποία γαλουχήθηκες; Μήπως ξέχασες τα επιδόματα που έπαιρνες γιατί δήλωνες τυφλός; Αλλά, τελικά τυφλός αποδείχτηκες. Που φίλαγες κατουρημένες ποδιές για να διορίσουν το παιδί σου απέναντι απ’ το σπίτι σου, για να μην πάθει και καλά κατάθλιψη και για να το ταΐζεις τάχα μου τάχα μου σπιτικό φαγάκι. Ναι, το φαγάκι που ποτέ δεν αντιλήφθηκες το τι χημεία και καρκινώματα έκρυβε. Αλλά σε τύφλωσε κι εσένα η «ανάπτυξη» και θυσίασες τη δική σου, μοναδική αγροτική παραγωγή για τη χημεία, για το περιτύλιγμα, για να νιώσεις απλά σπουδαίος. Εσύ που αποτέλεσες τέλειος μίμος άλλων σπουδαίων σαν κι εσένα. Μην παραπονιέσαι τώρα για το τσιμέντο που τρως, εσύ το διάλεξες. Που μαζεύεις τώρα σποράκια και προσπαθείς να τα καλλιεργήσεις σε ένα ανύπαρκτο και μολυσμένο χώμα.
Το χώμα που πρώτα εσύ ο ίδιος καταπάτησες. Μα ακόμη και τώρα συνείδηση δεν έχεις, φάσκεις κι αντιφάσκεις. Επιθυμείς να γυρίσεις και πάλι στη γη και να τη νιώσεις, όπως λες, μα με λάθος τρόπο. Πάλι τη θες ολόδική σου και πάλι επιδιώκεις ανάπτυξη. Μια ανάπτυξη ψεύτικη που θα μετριέται ξανά και ξανά σε αριθμούς. Θυμήσου τα δάση που έκαψες για να χτίσεις γιγάντια, μοναχικά κι ασφυκτικά κλεισμένα κουτιά. Κουτιά που τελικά σε πλάκωσαν και σου ρούφηξαν το οξυγόνο. Γιατί λοιπόν παραπονιέσαι ότι δεν μπορείς να αναπνεύσεις και υποφέρεις, όταν εσύ ο ίδιος πλήγωσες τη γη σου. Τις θάλασσες που τις γέμισες με τα σκουπίδια σου.
Εσύ, που καυχιέσαι ότι η χώρα σου είναι τυχερή για τον ήλιο και τη θάλασσα και που τελικά είναι άτυχη που έχει εσένα. Εσένα που πλατσουρίζεις και καίγεσαι, που κολυμπάς και θες το αφέψημα στο χέρι. Αχ Έλληνα! Θυμήσου λοιπόν, εσύ ο θεοσεβούμενος με τους χρυσούς σταυρούς στα στήθη σου, απόδειξη κατ’ εσέ της μεγάλης σου πίστης και καλοσύνης, με τις καθιερωμένες σου εκκλησιαστικές επισκέψεις και μετάνοιες τις πραγματικές σου πράξεις απέναντι στο συνάνθρωπο, απέναντι στη φύση, απέναντι σε σένα τον ίδιο. Πόσες φορές υπήρξες βίαιος και ρατσιστής, αλλά και πόσες φορές άσκησες τρομοκρατία. Πόσες φορές άπλωσες τα χέρια σου για να βοηθήσεις κι όχι για να ζητήσεις. Αλλά και πόσες φορές παραδέχτηκες ότι έκανες λάθος, ή κι εκεί δε σε άφησε το εγωκεντρικό σου είναι; Θυμήσου, θυμήσου Έλληνα πως πάντα αποζητούσες τα πολλά, τα γκλάμουρ όπως αποκαλούσες εσύ ο σύγχρονος και σπουδαίος. Σα σπουδαγμένος όμως, θα έπρεπε να ξέρεις ότι τα λίγα είναι τα καλύτερα, τα λίγα σε γεμίζουν πραγματικά. Τα πολλά σε πνίγουν. Έτσι λοιπόν συμπεριφέρθηκες, Έλληνα, τόσα χρόνια κι έτσι μ’ αυτή σου τη στάση αποτέλεσες την τέλεια τροφή για τα κοράκια. Θύματα έψαχναν και τους δόθηκες απλόχερα. Χρόνια ζούσες τις εκφάνσεις της καπιταλιστικής τρομοκρατίας και δεν κατέρρευσες μέσα σε μια νύχτα, όπως σε άφησαν να πιστέψεις.
Το λάθος μας λοιπόν, ότι αποτέλεσες τον εύκολο στόχο, γιατί στόχος πάντα ήσουν, και παραδόθηκες εν τέλει στις μεγαλοκατακτητικές βλέψεις και τη λεγόμενη παγκόσμια «αναπτυξιακή» κρίση ή αλλιώς παγκόσμια συμφορά. Εύκολος στόχος και που συνεχίζεις να είσαι. Όπως τώρα που πατάνε πάνω στις ανοιχτές πληγές σου και τις γεμίζουν με ασύστολα ψέματα και σου λένε ότι η χώρα σου ξαναβγαίνει στις αγορές, ή μήπως νομίζεις ότι σε λυπήθηκαν επιτέλους. Τώρα ίσως είναι που σκληραίνει το παιχνίδι και πάνε για νοκ άουτ. Ευρώ ή αλλιώς Ελλάδα κομμένη στα δύο… .
Εσύ ο ήδη αιματοκυλισμένος που φάσκεις κι αντιφάσκεις και που θα βγεις και πάλι στις αγορές για να ανοιχτείς και να ξαναπνιγείς. Εσύ ο διχασμένος, γι’ αυτό κι η χώρα σου διχάστηκε και κόπηκε στα δύο. Η Ελλάδα του είναι και του φαίνεσθαι, η Ελλάδα η δημοκρατική και η φασιστική. Η Ελλάδα των πλούσιων και των πεινασμένων, η Ελλάδα των διεφθαρμένων και η Ελλάδα των αγωνιστών. Η Ελλάδα της ανάπτυξης και της παρακμής, η ένδοξη και η ηττημένη. Η Ελλάδα των άξιων και των ανάξιων, του χθες και του σήμερα. Η Ελλάδα της δραχμής και του ευρώ. Γι’ αυτό σου λέω μεγάλη ιδέα είχες για τον εαυτό σου, αυτό και το λάθος μας. Χειρότερο από τις μεγάλες ιδέες που πάσχιζες να υλοποιήσεις ως έξυπνος κι ευέλικτος. Εσύ ο χαβαλετζής, του δε βαριέσαι αδερφέ, του δήθεν, της μαγκιάς, της διανόησης, της κουλτούρας, της αγωνιστικότητας, της πιάτσας, της μοιρολατρίας, της παράδοσης, της βιτρίνας, του καθωσπρεπισμού, των ισχυρών δεσμών και της αποξένωσης. Όλοι μας, Έλληνα, είμαστε μέσα σου κι όλοι είμαστε εσύ και είναι η σειρά μας να πούμε όχι στην υπομονή.
Θα τους επιτρέψουμε και πάλι να μας κοροϊδέψουν και να ασελγούν πάνω μας; Θα τους επιτρέψουμε να μας χαλιναγωγήσουν για άλλη μια φορά στη λαμογίστικη νοοτροπία; Δες τη στάση μας τόσα χρόνια και πάρε επιτέλους το μάθημα. Αντίσταση! Η δικιά μας Ελλάδα λοιπόν, ή η Ελλάδα των ξένων κατακτητών;
Ειρήνη- Πασκουαλίτα Κότσιφα
Απρίλιος 2014
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 2/8
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
