Σαν σήμερα γεννήθηκε ο ηγέτης των Ιακωβίνων Μ.Ροβεσπιέρος

Ο Μαξιμιλιανός Ροβεσπιέρος (Maximilien Robespierre) υπήρξε ο ηγέτης των Γιακωβίνων, του ριζοσπαστικού δηλαδή ρεύματος της Γαλλικής επανάστασης. Σαν σήμερα ο μεγάλος υπερασπιστής του γαλλικού λαού γεννήθηκε στις  6 Μαίου του 1758.

 

Οι ιακωβίνοι και ο Ροβεσπιέρος σε αντίθεση με κάθε άλλο ολοκληρωτικό σύστημα αναγνώρισε δικαιώματα σε καταπιεσμένους για αιώνες όπως οι Εβραίοι και οι Μαύροι.Η δουλεία στη Γαλλία καταργήθηκε το Φλεβάρη του 1794, ήδη όμως από το 1791 ο Ροβεσπιέρος τόνιζε ότι «απ΄τη στιγμή που θα αναφέρετε, σε μια από τις διατάξεις σας, τη λέξη δούλος θα έχετε αναγγείλει την απαξίωση τη δική σας και του Συντάγματός σας. . Ας χαθούν οι αποικίες σας αν είναι να τις διατηρήσετε με τέτοιο τίμημα»

 

Επίσης, οι Γιακωβίνοι έδωσαν σκληρή μάχη υπέρ της κατοχύρωσης του δικαιώματος ψήφου για όλους τους (άνδρες) πολίτες. Τα ανώτερα στρώματα της αστικής τάξης και οι «φωτισμένοι» ευγενείς διεκδικούσαν τη συμμετοχή στην πολιτική ζωή για τους ίδιους και όχι για τις μάζες των «ξεβράκωτων», που είχαν εκπορθήσει τη Βαστίλλη και ανέτρεψαν το βασιλιά. Ο Ροβεσπιέρος ήταν ξεκάθαρα υπέρ της ισότητας των πολιτικών δικαιωμάτων ανεξαρτήτως περιουσίας διότι αλλιώς θα εγκαθιδρυόταν μια νέα «αριστοκρατία των πλουσίων». Δεν έμενε όμως εκεί. Μέσα από την πείρα της επανάστασης διαπίστωνε ότι η κερδοσκοπία ήταν βασικό εμπόδιο στον αγώνα ενάντια στην τυραννία. Γι΄αυτό και υποστήριξε τον περιορισμό του δικαιώματος στην ιδιοκτησία από το θεμελιωδέστερο δικαίωμα στην ύπαρξη: «κανένας άνθρωπος δεν έχει το δικαίωμα να σωρεύει στοίβες σιταριού πλάι στο συνάνθρωπό του που πεθαίνει από την πείνα. Αχαλίνωτη ελευθερία του εμπορίου και ξιφολόγχες για να σωπάσει ο συναγερμός και να καταλαγιάσει η πείνα, αυτή ήταν η μακαριστή πολιτική των πρώτων μας νομοθετών.»(σελ. 132-133). Πέρα από τους αναπόφευκτους συνειρμούς με το σήμερα ( «στις τράπεζες λεφτά, στη νεολαία σφαίρες. »), είναι σαφές ότι για τους επαναστάτες της εποχής σκοπός της κοινωνίας ήταν η διασφάλιση της επιβίωσης των μελών της, όχι η συσσώρευση πλούτου.

 

 

Τα πρώτα χρόνια της επανάστασης την εξουσία ασκούσαν οι «Γιρονδίνοι», τα συντηρητικά στοιχεία των επαναστατών και ο Ροβεσπιέρος βρέθηκε απέναντί τους καταγγέλλοντας όσα αντιλαϊκά και αντιδημοκρατικά μέσα προωθούσαν.

 

Το Δεκέμβριο του 1792 τέθηκε ενώπιον της Εθνοσυνέλευσης το μέγα ερώτημα για την τύχη του βασιλιά Λουδοβίκου, που ήταν κρατούμενος από τους επαναστάτες. Ο Ροβεσπιέρος, σε μια αποστροφή του λόγου του, είπε: «Ο Λουδοβίκος πρέπει να πεθάνει για να ζήσει η χώρα». Στις 21 Ιανουαρίου 1793 ο πολίτης Λουδοβίκος Καπέτος (πρώην βασιλιάς Λουδοβίκος 16ος), καρατομήθηκε.

 

Η ευκαιρία για τους «Ιακωβίνους» και τον Ροβεσπιέρο να αρπάξουν την εξουσία δόθηκε το 1793, μετά τον ατυχή πόλεμο της Γαλλίας κατά της Αγγλίας, Ολλανδίας και Ισπανίας και την απόπειρα εσχάτης προδοσίας του στρατηγού Ντιμουριέ. Οι ηγέτες των «Γιρονδίνων» δικάστηκαν και τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς οδηγήθηκαν στη λαιμητόμο.

 

Τότε αρχίζει η περίοδος κυριαρχίας των Ιακωβίνων και του Ροβεσπιέρου, μέσω της Επιτροπής Κοινής Σωτηρίας,