Alfavita Newsroom Η επιλογή του Τραμπ στο κυβερνητικό τιμόνι της ιμπεριαλιστικής υπερδύναμης των ΗΠΑ χωρίς καμία αμφιβολία τροποποιεί όλες τις υφιστάμενες συμμαχίες των λύκων και προετοιμάζει το έδαφος για όξυνση όλων των παγκόσμιων αντιθέσεων. Όμως, τροποποιεί κι αναγκάζει σ’αναστοχασμό όλες τις θεωρίες για παγκοσμιοποίηση και σύγκλιση των οικονομικών των μεγάλων χωρών.
Η νέα πολεμική σταυροφορία των ΗΠΑ θα πρέπει να προετοιμαστεί πολιτικά και προπαγανδιστικά. Αυτό συνέβαινε άλλωστε μ’όλες τις εξορμήσεις των δυνατών. Έστελναν μπροστά τους ιεροκήρυκες κι ακολουθούσαν οι στρατοί και τα κανόνια. Όταν κατέρρευσαν σαν χάρτινοι πύργοι οι χώρες του παλινορθωμένου καπιταλισμού, ο Φ.Φουκογιάμα ανέκραξε «το τέλος της ιστορίας» εισηγούμενος την είσοδο στον χαρούμενο κόσμο της παγκοσμιοποίησης. Δεν υπήρξε διάσημος αστός διανοούμενος και περιφερειακά παπαγαλάκια που να μην αναπαρήγαγαν τους μύθους για παγκοσμιοποίηση κι απόμειναν οι πραγματικοί κομμουνιστές να μιλούν για ανισόμετρη ανάπτυξη του καπιταλισμού και ιμπεριαλισμό, χωρίς ιδιαίτερη δημοφιλία, αλλά τα γεγονότα μας δικαίωσαν πανηγυρικότατα, γι’αυτό αισθανόμαστε πιο δυνατοί και πιο επαρκείς.
Ωστόσο, το ποιος είναι ο χαρακτήρας των παγκόσμιων αντιθέσεων εξακολουθεί να είναι στο επίκεντρο της προσοχής μας. Εμείς λέμε ότι ισχύουν οι αντιθέσεις ανάμεσα στους ιμπεριαλιστές (ενδοϊμπεριαλιστικές), ανάμεσα στους λαούς και τον ιμπεριαλισμό και φυσικά η αντίθεση ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία. Έχει εκλείψει προς το παρόν η αντίθεση ανάμεσα στο καπιταλιστικό και το σοσιαλιστικό στρατόπεδο, ανάμεσα στα καπιταλιστικά και σοσιαλιστικά κράτη. Έχουμε λοιπόν σύγκρουση πολιτισμών, όπως ισχυρίστηκε ο Σ. Χάντιγκτον, εκπρόσωπος του θεωρητικού οπλοστασίου των ΗΠΑ, ή εθνικό και ταξικό αγώνα;
Ο Σ. Χάντιγκτον
Ο παρουσιαστής του δόγματος «Σύγκρουση των πολιτισμών» δεν είναι τυχαίος. Ο Σάμιουελ Χάντιγκτον (1927-2008), το 1957 παρουσιάζει το βιβλίο «Ο στρατιώτης και το κράτος» όπου υπερασπίζεται τις δυτικές και ιμπεριαλιστικές αξίες κόντρα στον «κομμουνιστικό κίνδυνο». Αργότερα, και αφού οι ΗΠΑ εισβάλουν στρατιωτικά στην Ινδοκίνα αρθρογραφεί -κι ενώ μαίνεται στα πανεπιστήμια το αντιμιλιταριστικό κίνημα- υπέρ του πολέμου ενάντια στο Βιετνάμ, θεωρώντας ότι η αντίσταση των λαών της Ινδοκίνας είναι μαοϊκής έμπνευσης και ότι «οι ΗΠΑ βρήκαν στο Βιετνάμ τη λύση στους εθνικοαπελευθερωτικούς πολέμους». Την ίδια χρονιά (1968) επεξεργάστηκε και πρότεινε την επιβολή δικτατορικών καθεστώτων στο βιβλίο του «Πολιτική τάξη σε κοινωνίες που αλλάζουν» και λίγο αργότερα (1972) προσλαμβάνεται ως πολιτικός σύμβουλος από τη στρατιωτική χούντα της Βραζιλίας. Το 1975, όντας καθηγητής στο Χάρβαρντ, συντάσσει για τις ΗΠΑ-Ιαπωνία-ΕΟΚ, την έκθεση για την έξοδο του καπιταλισμού από την κρίση, προτείνοντας –εκτός των άλλων- να συντριβεί το αντιρατσιστικό κίνημα. Το 1988, με τους Κίσινγκερ και Μπρεζίνσκι προτείνουν την αποκλιμάκωση της έντασης της ρωσοαμερικάνικης διαμάχης στους περιφερειακούς πολέμους (Κίνα- Μ.Ανατολή). Μετά την κατάρρευση των χωρών του παλινορθωμένου καπιταλισμού (1990), η θεωρία του Χάντιγκτον γνωρίζει ευρεία απήχηση όταν τη δημοσιεύει (1993), ενώ γίνεται προσφιλής καταφυγή στην ιμπεριαλιστική δραστηριότητα των ΗΠΑ, ύστερα από το χτύπημα στους δίδυμους πύργους. Η «σύγκρουση των πολιτισμών» είναι ο φερετζές όλων των πολεμικών δραστηριοτήτων των ΗΠΑ ενάντια στους λαούς της Μ.Ανατολής. Προσφέρει ιδεολογικό άλλοθι για κάθε ματοκύλισμα. Γράφουμε τα παραπάνω για να καταδείξουμε ότι «καμιά θεωρία δεν είναι αθώα» και κανένας διανοητής δε βρίσκεται στο στερέωμα μόνος. Πολύ δε περισσότερο όταν είναι έμμισθος διανοούμενος των ΗΠΑ!
Η ουσία της θεωρίας των πολιτισμών
Ο όρος «σύγκρουση των πολιτισμών» διατυπώθηκε -όχι τυχαία- το 1964 από τον συντηρητικό πανεπιστημιακό Μπέρναρντ Λιούις. Ακριβώς όταν βρισκόταν σ’όλο τον κόσμο το αντιιμπεριαλιστικό-αντιαποικιακό κίνημα και ο Μάο Τσε Τουνγκ προωθούσε με τη «ζώνη των θυελλών» την ενότητα με τη σοσιαλιστική Κίνα. Το 1990 ο Μπ. Λιούις, αφού αμφισβήτησε τη γενοκτονία των Αρμενίων, ξαναρίχνει στο τραπέζι την ιδέα της σύγκρουσης των πολιτισμών όντας στενός συνεργάτης του «γερακιού» Πολ Γούλφοβιτς, προετοιμάζοντας ιδεολογικά τον πόλεμο στον Κόλπο με τον πατέρα Μπους. Λίγο αργότερα ο Σ.Χάντιγκτον επανέρχεται. Σύμφωνα με την αντιδραστική θεωρία της «σύγκρουσης των πολιτισμών» αυτοί διακρίνονται σε επτά ή οκτώ, δηλαδή τον δυτικό, τον αφρικανικό, τον λατινοαμερικάνικο, τον σλαβοορθόδοξο, τον κινέζικο (κομφουκιανικό τον λέει), τον ινδικό, τον αραβικό. Έτσι λοιπόν, στη δοκιμασμένη με υλικά ιστορικής αντοχής ανάλυση για τον ιμπεριαλισμό, την πάλη των τάξεων, λανσάρεται η προσέγγιση για τις πολιτισμικές διαφορές.
Αλλά «πάσσαλος, πασσάλω εκρούετο». Στον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο φαγώθηκαν μεταξύ τους χριστιανικοί πολιτισμοί (Άγγλοι, Γάλλοι, Γερμανοί). Στον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, επίσης. Σήμερα οι Κινέζοι τα βρίσκουν πότε με τις ΗΠΑ, πότε με τη Ρωσία. Το μοναχικό πάνοπλο Ισραήλ συμμαχεί με τη Δύση και ο Τραμπ θέλει ανοιχτό δίαυλο με την Ταϊβάν, δηλαδή τμήμα των Κινέζων, η «χριστιανική Ευρώπη» ανταγωνίζεται με τις ΗΠΑ στην «ιδιαίτερη» Λατινική Αμερική και πάει λέγοντας. Υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στις πολιτισμικές δομές διαφόρων χωρών; Αναμφίβολα. Αλλά η κύρια αντίθεση σήμερα στον κόσμο δεν αφορά τους διάφορους πολιτισμούς. Αφορά την κόντρα των ιμπεριαλιστών τόσο μεταξύ τους όσο κι απέναντι στους λαούς όλου του κόσμου. Αφορά στην αδηφαγική, φρικώδη και μιλιταριστική συμπεριφορά των ιμπεριαλιστών ώστε να εξασφαλίσει το κεφάλαιο περισσότερα κέρδη. Η θεωρία της σύγκρουσης των πολιτισμών -τυπικά τουλάχιστον- αναιρεί την πολυπολιτισμικότητα και την παγκοσμιοποίηση. Μία φιλελεύθερη, αστική κοσμοθεώρηση θα είχε πολλούς λόγους ν’αντιτίθεται στην ακραία, συγκρουσιακή, επιστημονικά αστήρικτη και ηθικά ελεγχόμενη θεωρία της σύγκρουσης των πολιτισμών. Πρόκειται όμως για μια επιδερμική και φαινομενολογική ανάλυση. Τόσο η (αστική) πολυπολιτισμικότητα όσο και η (αστική) σύγκρουση των πολιτισμών, αποτελούν όψεις του ίδιου νομίσματος. Οι ενότητες ή οι αντιπαλότητες των ιμπεριαλιστικών χωρών καθορίζονται από τα συμφέροντά τους και όχι από... τη γλώσσα, την παράδοση και τη θρησκεία, όπως απλοϊκά αναφέρει ο Χάντιγκτον.
Η προχειρολογία του κ. Χάντινγκτον φτάνει ως το σημείο να θεωρεί την Ελλάδα του Σημίτη «εξίσου σύμμαχο της Ρωσίας όσο και του ΝΑΤΟ». Η μέχρι σήμερα πορεία των παγκόσμιων γεγονότων αβίαστα μας εξάγει το συμπέρασμα (που αναλύει έξοχα ο Β.Ι. Λένιν στο έργο του «Ιμπεριαλισμός-ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού») ότι μια χούφτα χώρες καταπιέζουν και εκμεταλλεύονται τις υπόλοιπες σ’ όλο τον κόσμο. Οι προνομιακές σχέσεις ή σχέσεις υποτέλειας που αναπτύσσουν, εξαρτώνται σ’ απόλυτο βαθμό από τα τακτικά ή στρατηγικά τους συμφέροντα. Οι «συμμαχικές» συμπεριφορές των Άγγλων αποικιοκρατών και στη συνέχεια ιμπεριαλιστών με τους φυλάρχους, τους ειδωλολάτρες της Αφρικής, τους παγανιστές πολέμαρχους, δεν οικοδομήθηκαν στη βάση της γλώσσας, της παράδοσης ή της θρησκείας, αλλά με τέτοιο τρόπο ώστε να μη δύει ποτέ ο ήλιος στο έδαφος της Βρετανικής αυτοκρατορίας. Όταν οι θεωρητικοί της «σύγκρουσης των πολιτισμών» γράφουν για την ισλαμοκομφουκιανική σύζευξη, δεν μπαίνουν στον κόπο να μας παρουσιάσουν στο χάρτη τις γεωπολιτικές συμμαχίες της Κίνας με τους ισλαμιστές. Είναι φανερό, φανερότατο, ότι τα διάφορα διαπολιτισμικά τόξα που ανακαλύπτει ο Σ. Χάντιγκτον, δεν κάνουν τίποτα άλλο παρά να δικαιολογούν τις ιμπεριαλιστικές δραστηριότητες των ΗΠΑ και της Δύσης.
Επίλογος
Το να διακρίνουμε ως κομμουνιστές και αριστεροί, ως εργατική τάξη και λαός τη σωστή διάταξη των παγκόσμιων αντιθέσεων, δεν είναι δευτερεύον ζήτημα. Είναι θέμα ζωτικής και πρωτεύουσας σημασίας. Φανταστείτε στον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο οι κομμουνιστές να μην έθεταν πολιτικά το πρόσωπο του ανερχόμενου χιτλεροφασισμού, αλλά να αναλώνονταν στις διαδρομές των πολιτισμών. Το επίμαχο θέμα είναι άλλο. Οι ΗΠΑ θέλουν να δικαιολογήσουν τις επεμβατικές δραστηριότητές τους. Στο προσκήνιο έριξαν, μετά τον κόκκινο κίνδυνο της Ρωσίας, τον λεγόμενο «πράσινο», εννοώντας τις μουσουλμανικές χώρες. Σ’αυτό το προπαγανδιστικό γήπεδο αξιοποιούν μια σειρά αντιδραστικές θεωρίες όπως είναι αυτή της σύγκρουσης των πολιτισμών. Εδώ φυσικά θεωρούν ότι είναι αδιαμφισβήτητη η ιδεολογική, πολιτική και ηθική υπεροχή της Δύσης έναντι όλων των άλλων χωρών. Εμείς, όπως κάθε σοβαρός επιστήμονας που σέβεται τη δουλειά του, δεν μπορούμε να υποθέσουμε και να ενστερνιστούμε ότι οι περιφερειακοί πόλεμοι –κι ενδεχόμενα αύριο ένας γενικευμένος- θα μπορούσαν να ερμηνευτούν ως πολιτισμική διαφορά. Αν ήταν έτσι γιατί οι ιμπεριαλιστές δεν πολεμούν το μουσουλμανικό Μαρόκο αλλά τις χώρες της Μ. Ανατολής που βρίσκονται πάνω στα πετρέλαια και σε σημαντικούς γεωπολιτικούς δρόμους; Και γιατί στην Αίγυπτο οι μουσουλμάνοι του φασίστα Σίσι σφάζουν τους -επίσης- αδελφούς μουσουλμάνους; Η θεωρία της σύγκρουσης των πολιτισμών στην πραγματικότητα έρχεται να συγκαλύψει τα σημεία και τέρατα των ιμπεριαλιστών.
Πηγή: Λαϊκός Δρόμος
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 28/8
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
