Ισπανία: Τα τρία κακά της μοίρας της

Δεν τους έφτανε η ανεργία και η ύφεση, οι Ισπανοί έχουν να παλέψουν τώρα και με τον πληθωρισμό. Η κακή είδηση της χθεσινής μέρας ήρθε από την ισπανική Στατιστική Υπηρεσία, η οποία ανακοίνωσε ότι ο πληθωρισμός τον Σεπτέμβριο έκανε άλμα και έφτασε στο 3,4%, εξαιτίας της αύξησης του ΦΠΑ. Η κακή είδηση της προχτεσινής νύχτας έφτασε από τον οίκο αξιολόγησης Standard& Poor’s, ο οποίος υποβάθμισε κατά δύο βαθμίδες (ΒΒΒ-) την πιστοληπτική ικανότητα της Ισπανίας, μία μόλις βαθμίδα πάνω από την κατηγορία «σκουπίδια».

 

 

Ταυτόχρονα, άρχισε και το ΔΝΤ να πιέζει την Ισπανία να προσφύγει το γρηγορότερο δυνατό στον μηχανισμό στήριξης. Κι αυτό διότι οι προβλέψεις στην τελευταία έκθεση του Ταμείου για την ισπανική οικονομία παρουσιάζονται δυσμενέστερες του αναμενομένου για το 2013. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις που δημοσιοποιήθηκαν στο Τόκιο, το ΔΝΤ προβλέπει ύφεση 1,3% για την ισπανική οικονομία, έναντι 0,5% που προβλέπεται στον ισπανικό προϋπολογισμό του 2013. Επίσης εκτιμάται ότι η Ισπανία δεν θα πετύχει τον στόχο του ελλείμματος στο 4,5% για το 2013, καθώς αυτό θα ανέλθει σε 5,9% του ΑΕΠ της χώρας. Συν τοις άλλοις το έλλειμμα δεν προβλέπεται να πέσει κάτω από το 3% πριν το 2017, την ίδια ώρα που η ισπανική κυβέρνηση υποστηρίζει ότι κάτι τέτοιο θα γίνει το 2014.

 

 

 

Την ίδια ώρα, ο γνωστός αναλυτής των "Financial Times" και του "Spiegel", Βόλφγκανγκ Μίνχαου, σε άρθρο του με τον τίτλο «Η ισπανική βόμβα», υποστηρίζει ότι το μεγάλο πρόβλημα της Ευρώπης δεν είναι η Ελλάδα, αλλά η Ισπανία και χαρακτηρίζει τη «νεκρική» σιγή που επικρατεί σε σχέση με την ευρωκρίση, μετά από την ανακοίνωση της πρόθεσης της ΕΚΤ να αγοράσει μαζικά, αν χρειαστεί, κρατικά ομόλογα, «παραπλανητική». Ο Μίνχαου εκτιμά ότι για την Ελλάδα θα πραγματοποιηθεί μία μεγάλη αναδιάρθρωση του χρέους μετά τις γερμανικές εκλογές του 2013 κι ότι η χώρα θα έχει μια πιθανότητα να τα καταφέρει.

 

Ωστόσο, αυτά δεν ισχύουν για την Ισπανία, υπογραμμίζει. «Εκεί μία αναδιάρθρωση του χρέους δεν θα είχε κανένα αποτέλεσμα, καθώς ο ιδιωτικός τομέας είναι υπερχρεωμένος (235% του ΑΕΠ). Η ισπανική κυβέρνηση παίζει το παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι με την Ε.Ε. σε σχέση με την προσφυγή της χώρας στους μηχανισμούς διάσωσης, καθώς δεν θέλει αυτό να συμβεί πριν από τις τοπικές εκλογές σε Γαλικία και Καταλονία. Με αυτόν τον τόπο όμως δεν υπάρχει κανένα οικονομικό κέρδος, καθώς, παρά τα οφέλη για το ισπανικό κράτος, δεν μεταβάλλεται η δυναμική της ισπανικής οικονομίας». Και ο Μίνχαου καταλήγει με μια προκλητική διατύπωση:

 

«Υπάρχουν μόνον δύο τρόποι αντιμετώπισης της κατάστασης: είτε η Ισπανία και η Πορτογαλία θα εξέλθουν της Ευρωζώνης είτε θα υπάρξει άφεση του ισπανικού ιδιωτικού χρέους. Η τελευταία αυτή λύση θα επιβάρυνε σημαντικά την Ευρωζώνη, ενώ δεν φαίνεται να υπάρχουν πολιτικές πλειοψηφίες υπέρ αυτής της λύσης».

 

ΑΥΓΗ