Κάποτε θανατηφόρος τραυματισμός σε τροχαίο προβεβλημένου από τα μέσα μαζικής επικοινωνίας τραγουδιστή-ερμηνευτή-δημιουργού, λόγω υπερβολικής ταχύτητας υπό την επήρεια ουσιών. Η είδηση: Είχε τόσα να δώσει ακόμα, ποιος τον εφοδίασε με τις ουσίες και πόσο φοβερός καλλιτέχνης ήταν. Σήμερα λεκτικός πόλεμος αλά ραπ μεταξύ όμοιων «καλλιτεχνών», ειδώλων της νεολαίας με κλείσιμο ραντεβού βίας μέχρι θανάτου. Δεν τρέχει και τίποτα έτσι έχουν τα πράγματα σήμερα, ζεις ή πεθαίνεις και αυτό δεν έχει καμία σημασία για κανέναν. Μέγα θαύμα, τρεις μέρες.
Προχθές 96 νεκροί, χθες 88 νεκροί, σήμερα 108 νεκροί από τον κορονοϊό. Η είδηση: Απλή αναφορά στα νούμερα στις ειδήσεις και στην εφαρμογή βάϊμπερ της κυβέρνησης. Φταίνε οι ηλικιωμένοι ανεμβολίαστοι, φταίει η στατιστική επιστήμη, φταίει ο Πετρής, φταίει και ο Χατζηπετρής. Ποιος θα πάρει τον μουντζούρη θα φανεί στο χειροκρότημα.
Σήμερα σφαγή νεαρού με δρεπάνι, θύμα τυφλής οπαδικής βίας. Η είδηση: Κρίμα το παλληκάρι, ανάθεμα στους κακοποιούς, αναρωτιόμαστε ποιος όπλισε το χέρι τους και άλλα τετριμμένα και πάμε παρακάτω, σήμερα έχει αγώνα ποδοσφαίρου. Πάμε για άλλα, υπάρχει μπόλικο ακόμα νεανικό αίμα για χύσιμο.
Τελικά είναι ο θάνατος μια τόσο απλή υπόθεση; Έχουμε συνηθίσει τόσο πολύ στην ιδέα του, που η καθημερινή αναφορά σε άδικους θανάτους συνανθρώπων μας, μας είναι πλέον τόσο οικεία που τείνουμε να αδιαφορήσουμε για αυτό;
Όλοι γνωρίζουμε ότι ο θάνατος είναι η φυσιολογική κατάληξη της ζωής και ανάλογα με την ιδεολογία και την ψυχοσύνθεση μας το αποδεχόμαστε ως ένα φυσικό επακόλουθο ή ως ένα πνευματικό εφαλτήριο συνέχειας. Άλλο όμως αυτό και άλλο να μεταμορφωνόμαστε σιγά σιγά σε σιωπηλούς και αναίσθητους αποδέκτες ειδήσεων θανάτου για συνανθρώπους μας και να μην μας «καίγεται καρφάκι». Γιατί, ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, η καθημερινή αναφορά σε εκατοντάδες θανάτους συνανθρώπων μας, χωρίς να αναρωτιόμαστε, χωρίς να επαναστατούμε, αλλά αντίθετα να δεχόμαστε μοιρολατρικά και απονευρωμένα το γεγονός, σαν απλή αριθμητική αναφορά, μας έχει καταστήσει συναισθηματικά «πλαδαρά» κνώδαλα και απαθή υποκείμενα – δέκτες της ταχύτατα μεταδιδόμενης είδησης.
Συνασπιζόμαστε με όσους διεκπεραιωτικά εξαπολύουν μύδρους κατά πάντων και οικτίρουν την κακιά μας μοίρα και πέφτουμε για ύπνο με ήσυχη την συνείδησή μας, έχοντας καταπιεί το παυσίπονό μας και θεωρώντας ότι έχουμε κάνει το καθήκον μας ως ανθρώπινα όντα. Καλή μας νύχτα!!!
Ξημέρωσε πια. Που είναι το παιδί μας; Γύρισε σπίτι απόψε; Αυτά τα ερωτήματα δεν πρέπει να μας ξενίζουν, όπως δεν θα πρέπει να μας ξενίζει και το ενδεχόμενο το παιδί μας να έγραψε ένα ακόμα νούμερο στην καθημερινή στατιστική του τόσο απλού θανάτου. Γιατί το δικό μας το παιδί τελικά δεν έχει κάτι διαφορετικό από όλα τα παιδιά του κόσμου που συμπληρώνουν τις στατιστικές του ολέθρου. Δεν φροντίσαμε εμείς για αυτό, εμείς που αποδεχόμαστε την απλότητα και φυσικότητα του φαινομένου στην καθημερινότητά μας, χωρίς να «ιδρώνει το αφτί μας».
Ψαχτείτε χωριανοί. Ασχοληθήκατε ποτέ με τα θέματα που απασχολούν τα παιδιά σας πίσω από τις κλειστές πόρτες των δωματίων τους; Αναρωτηθήκατε για ποιο λόγο το παιδί σας δεν σας ενοχλεί όλη την ημέρα και δεν διακόπτει τον νωχελικό ύπνο και την ανησυχία σας για την εξασφάλιση τάχα του μέλλοντός του; Εσείς κοιμάστε και η δυστυχία σας δουλεύει! Το χθεσινό αθώο παιδάκι σας, πίσω από τις «κάμερες», πίσω από τις «οθόνες» και πίσω από την παρουσίαση της απλότητας του θανάτου, μεταμορφώνεται σε τράπερ και απομυθοποιεί, σύμφωνα με τις οδηγίες των ειδώλων του, τον θάνατο και αποδέχεται το μοιραίο, χωρίς να κατανοήσει πρώτα τον πόνο που προηγείται.
Θεωρείτε ότι τα παιδιά μας έχουν την δυνατότητα να επεξεργαστούν την ταχύτατα μεταδιδόμενη, σαν εξίσωση βαρυτικής έλξης μαύρης τρύπας, πληροφορία για την καθημερινή θανατική υστερία του σύγχρονου κόσμου μας; Προλαβαίνουν άραγε να κατανοήσουν τον πόνο που προκαλεί ο μαύρος και ο κόκκινος θάνατος; Ούτε χρώμα δεν προλαβαίνουν να αποδώσουν στο φαινόμενο αυτό. Μάλλον σαν άσπρο, πράσινο και μπλε θα απέδιδαν το χρώμα του, αφού αυτός πλέον εκλαμβάνεται σαν απλό και καθημερινό μοιρολατρικό φαινόμενο, σαν την ανατολή και την δύση του ήλιου.
Μέσα λοιπόν σε αυτή την αποδοχή τόσο μοιρολατρικά του απλού φαινομένου του θανάτου, μην απορήσετε εάν «μίαν ωραίαν πρωϊαν» χτυπήσει και την δική σας πόρτα και αφαιρέσει και το δικό σας παιδάκι και σας αφήσει σύξυλους. Τότε μην απορήσετε που και εσείς θα συμπληρώνετε πλέον ένα νούμερο στην στατιστική αυτού του τόσο απλού φαινομένου. Μην απορήσετε γιατί ποτέ δεν είχατε καταλάβει ότι και το δικό σας παιδί μεταμορφώνονταν καθημερινά σε θιασώτη του απλού παιχνιδιού του «γύρου του θανάτου». Εσείς δεν ήσασταν εκεί γιατί τρεφόσασταν με την πλαδαρότητα της αποδοχής του φαινομένου από τα μέσα μαζικής αποχαύνωσης.
Υπάρχει σωτηρία; Υπάρχει αντίδοτο για τις «σειρήνες» του τραπικού (δική μου έκφραση για τα σκουπίδια της τραπ μουσικής) και επικοινωνιακού συνονθυλεύματος για την απλότητα του θανάτου;
Υπάρχει άνθρωποι και αυτό είναι η αληθινή Παιδεία. Η μόρφωση, η μεταλαμπάδευση της εμπειρίας του παρελθόντος, η ικανότητα ακρόασης των προβληματισμών των νέων, η κριτική έκφραση και ο κριτικός στοχασμός του σήμερα, η δυνατότητα ερμηνείας των πολιτικοκοινωνικών φαινομένων, των οικονομικών τάσεων και των πνευματικών και ψυχικών στάσεων ζωής.
Η Παιδεία που έχει την δυνατότητα να προσεγγίσει την νεολαία μέσα στα παραπάνω πλαίσια, μπορεί να εγκαταστήσει ως στάση ζωής στα νέα παιδιά μία θεώρηση του θανάτου όχι απλή, «απονευρωτική» και μοιρολατρική, όπως φαίνεται σήμερα ως αποτέλεσμα «μαγκιάς», αδιαφορίας και αναλγησίας, αλλά ως ενός φυσιολογικού γεγονότος και τελικού σταδίου της ζωής, μίας ζωής όμως που βιώθηκε με χρησιμότητα για τον συνάνθρωπο και με αίσθηση ευθύνης και σεβασμού της ανθρώπινης υπόστασης του σώματος και της ψυχής.
Βλέπετε εσείς στην ελληνική Παιδεία που μεταδίδεται στους νέους μας σήμερα μέσα από την εκπαίδευση της σύγχρονης πατρίδας μας να καλλιεργείται η ικανότητα στα παιδιά μας να υιοθετήσουν μια στάση ζωής απέναντι στο φαινόμενο-γεγονός του θανάτου όπως η παραπάνω; Θα ήθελα να έχω απαντήσεις σε αυτό μου το ερώτημα που να διαψεύδουν την άποψή μου.
Όχι εγώ τουλάχιστον δεν το βλέπω. Αυτό που εγώ βλέπω είναι η καταδυνάστευση των πυλώνων της Παιδείας στην πατρίδα μας μέσω της ανούσιας και διεκπεραιωτικής αξιολόγησης των εκπαιδευτικών που αναγκάζονται να σπαταλούν πολύτιμο χρόνο στην συμπλήρωση γραφειοκρατικών καταλόγων και εγγράφων καταστάσεων και να τα ανεβάζουν σε ηλεκτρονικές πλατφόρμες που αποστέλλονται στο υπουργείο προκειμένου να εμφανίζεται αυτό ο πιο καλός ο μαθητής σε υπερεθνικούς και «θεοκρατικούς» λέω εγώ φορείς και θεσμούς.
Η κατασπατάληση δημόσιων οικονομικών πόρων, τάχα για την Παιδεία, για αμοιβές ιδιωτικών εταιριών στις οποίες αναθέτονται, πάντα με κέρδος εις βάρος της Δημόσιας εκπαίδευσης, υπηρεσίες εκσυγχρονισμού μέσω ηλεκτρονικής επικοινωνίας και διδασκαλίας των εκπαιδευτικών με τους μαθητές τους, ενώ δεν υπάρχουν ούτε οι υποδομές στο δημόσιο σχολείο ούτε οι εκπαιδευτικοί είναι εξοπλισμένοι με σύγχρονες ηλεκτρονικές συσκευές, έχει ως αποτέλεσμα την μηδενική ουσιαστική προσφορά, που θυσιάζεται στο βωμό του επικοινωνιακού θριάμβου.
Η στοχευμένη επιμόρφωση και παροχή ουσιαστικής, χρονικά και υλικοτεχνικά, δυνατότητας των εκπαιδευτικών για την συναισθηματική προσέγγιση των παιδιών, την επαφή της στιγμής, την παρηγοριά για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο μαθητής στο σπίτι και στην σχολική κοινότητα και την παροχή αποτελεσματικών συμβουλών για την υπέρβασή τους, είναι το ζητούμενο για την μαθητιούσα νεολαία σήμερα. Δεν παραβλέπω βέβαια και τις ευθύνες μερικών από τους εκπαιδευτικούς, όσων παρεξηγούν τον ρόλο τους και απεκδύονται του παιδευτικού τους σκοπού, αδιαφορώντας για τους μαθητές τους. Ακόμα και για αυτούς όμως υπάρχει η δυνατότητα εκπαίδευσης και επιμόρφωσης, εφόσον το κράτος θεωρεί πρωταρχική του υποχρέωση προς τους πολίτες την Παιδεία, προκειμένου να επανέλθουν και να παιδαγωγήσουν, δηλαδή να οδηγήσουν τα παιδιά στο σωστό δρόμο.
Η επιθυμία ουσιαστικής επένδυσης στην Παιδεία, από ένα σύγχρονο κοινωνικό κράτος, είναι η μοναδική θεραπεία απέναντι στην απονεύρωση του φαινομένου του απλού θανάτου και στην αποδοχή του γεγονότος ως απλή στατιστική καθημερινή καταγραφή και άλλοθι της νεολαίας όταν βρίσκεται αντιμέτωπη με την οθόνη της αναισθησίας και της κοινωνικής πολτοποίησης.
Θέλετε να αποδώσετε στον θάνατο την αληθινή του υπόσταση; Ιδού η ευκαιρία.
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό
ΑΣΕΠ: Η πιο Εύκολη Πιστοποίηση Αγγλικών για μόρια σε 2 ημέρες (δίνεις από το σπίτι σου με 95 ευρώ)
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 25/11
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ - ΓΑΛΛΙΚΩΝ - ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
