"Show me the money” αξιώνει ο Rod Tidwell, παίχτης του NFL (αμερικάνικου ποδοσφαίρου) από τον Jerry Maguire στην ομότιτλη ταινία, από την οποία, εάν κάποιος τη δει – παραδόξως – αποκομίζει ότι άλλα πράγματα υπερτερούν του χρήματος. Στην εποχή της εμπορευματοποίησης, της εύκολης προβολής όμως, ποια μπορεί να είναι αυτά; Σε ποια σημεία συγκλίνει η σχέση του αθλητή – μάνατζερ από τη μία, με εκείνη του/της εκπαιδευτικού – μαθητή/-τριας από την άλλη;
Από μία οπτική γωνία, μήπως και οι εκπαιδευτικοί δεν λειτουργούμε ως προπονητές – καθοδηγητές; Εκπαιδεύουμε άλλωστε τους μαθητές μας για έναν ενεργό ρόλο στην ευρύτερη κοινωνία που θα ενταχθούν. Δεν μεταδίδουμε απλώς γνώση, αλλά – ιδανικά – δημιουργούμε εκείνες τις σκαλωσιές που θα τους/τις βοηθήσουν να ανταπεξέρθουν στις μελλοντικές προκλήσεις και δυσκολίες. Ως μέρος μιας μικροκοινωνίας, αυτό ενέχει όχι μόνο να δείχνουμε την αγάπη μας (“show me the love”), αλλά να την οριοθετούμε κιόλας. “Tough love” είναι ο αγγλικός ιδιωματισμός που αποδίδει αυτή τη σχέση.
Η οριοθέτηση δεν ενέχει τη λογική «μαστίγιο και καρότο» όπως εσφαλμένα πιστεύεται, αλλά περισσότερο έχει να κάνει με μια λελογισμένη ευελιξία. Αυτό σημαίνει ότι λειτουργούμε με ευαισθησία και συνέπεια σε κάποιες ηθικές αρχές περισσότερο, παρά βάσει ενός προκαθορισμένου σχεδίου.
Ποιες είναι αυτές; Σεβασμός, ενσυναίσθηση, κατανόηση. Καταλαβαίνουμε μεν τις εφηβικές ανησυχίες και τη μεγάλη «βάσανο» της βαρεμάρας που αναπόφευκτα υπάρχει σε μια συνθήκη η οποία δεν τους/τις βρίσκει πάντα σύμφωνους/ες, αλλά δεν ενδίδουμε στην ευκολία του να γίνουμε αρεστοί/-ες, υπαναχωρώντας από αυτά τα ηθικά μας προτάγματα. Η πλήξη, βαριεστημάρα άλλωστε είναι μέρος της ενήλικης ζωής μας και ούτε πρέπει να δαιμονοποιείται, ούτε μπορεί να αποτελεί δικαιολογία για παραβίαση των σχολικών κανόνων.
Δεν επιτρέπουμε δηλαδή οτιδήποτε προσβάλλει την ευγένεια, την τιμή και το γενικότερο καλό της τάξης μας, φοβούμενοι τυχόν ρήξη στις σχέσεις με τους μαθητές μας. Προτάσσουμε την γενικότερη ανάπτυξή τους, καθορίζοντας εκείνες τις κόκκινες γραμμές που δεν πρέπει να περάσουν, σε μια προσπάθεια να τους ενθαρρύνουμε να δουν το γενικότερο καλό. Όταν για παράδειγμα φωνάζουν, διακόπτουν, βωμολοχούν, οφείλουμε να εφαρμόζουμε τις ανάλογες συνέπειες που έχουμε από κοινού και πρότερα συμφωνήσει ότι θα ισχύουν σε μία τέτοια περίπτωση.
Η τιμωρητική διάθεση και συνεχής επιβολή ποινών όντως δεν ταιριάζουν σε μια οικοσυστημική προσέγγιση που ως εκπαιδευτικοί οφείλουμε να έχουμε. Αντιθέτως, ο διάλογος, η ενθάρρυνση, η υποστήριξη είναι οι αρχές που πρέπει να χαρακτηρίζουν τη σχολική πραγματικότητα. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να ταυτίζουμε την οριοθέτηση με την πειθάρχηση. Η επιβολή ορίων που με σύμπνοια και συνέπεια οφείλουμε ως εκπαιδευτικοί να υιοθετούμε ενισχύει άλλωστε και την δική μας προσωπική ανάπτυξη, αφού προτού επιχειρήσουμε να αλλάξουμε μια δυσλειτουργική συνθήκη, έχουμε ήδη αναγνωρίσει ότι πρέπει να αλλάξουμε και εμείς. Οικοσυστημικά λοιπόν, η οριοθέτηση πηγάζει από ένα μέρος που κυριαρχούν το ενδιαφέρον και η ενσυναίσθηση. Αγαπάμε μεν, με όρια δε.
*Εύη Μπιρμπα, εκπαιδευτικός βθμιας εκπαίδευσης
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Ηλεκτρικά αμάξια: Γιατί "έμειναν" στην Αράχωβα προκαλώντας κομφούζιο
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ - ΓΑΛΛΙΚΩΝ - ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό
Είσαι άνεργος στο κέντρο της Αθήνας; ΠΑΡΕ ΤΩΡΑ έκτακτο επίδομα 1000 ευρώ
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
