Με τις καιρικές συνθήκες να αγριεύουν (πράγμα φυσιολογικό και αναμενόμενο το χειμώνα) κι έπειτα από τα μηνύματα των διευθύνσεων εκπαίδευσης για “ετοιμότητα” σε περίπτωση χιονιού και τηλεκπαίδευση, είναι νομίζω απαραίτητο να επαναληφθούν θέσεις και σκέψεις για το ζήτημα.
- Πρώτη και θεμελιώδης σκέψη: η εκπαίδευση οφείλει να είναι ανθρώπινη και να σέβεται πρωτίστως όσους συμμετέχουν σε αυτήν, μαθητές και εκπαιδευτικούς. Οφείλει να σέβεται τις ανάγκες τους. Δεν είναι έγκλημα μαθητές και μαθήτριες να γευτούν τη χαρά και την απόλαυση του παιχνιδιού με το χιόνι , ακριβώς όπως το βίωσαν τόσες και τόσες γενιές. Αποτελεί κι αυτό μάθημα ζωής, από αυτά που χίλιες βιωματικές προσεγγίσεις του “εργαστηρίου” δε γίνεται να πλησιάσουν ούτε στο ελάχιστο.
- Έχει χαθεί στις μέρες μας κι αυτή η μικρή χαρά, θυσιάστηκε στο βωμό της κλιματικής αλλαγής και τη σπανιότητα του φαινομένου. Έχει χαθεί στις μέρες μας , παραδόθηκε στο βωμό των νεοφιλελεύθερων ιδεολογικών αγκυλώσεων, εκείνων που μετράνε με το ζύγι του μπακάλη τα λεπτά και τις ώρες του σχολείου που πρόκειται να χαθούν, εάν και όταν χιονίσει, αλλά ...αρνούνται να βάλουν στο ίδιο ζύγι τις μέρες και τους μήνες των χαμένων μαθημάτων λόγω της πολιτικής τους, λόγω της έλλειψης σε προσωπικό που αυτοί αποφασίζουν...
- Έχει χαθεί στις ημέρες μας, ή για να το θέσουμε πιο σωστά επιχειρείται να χαθεί, η όποια ανθρωπιά που επιβάλει σε δύσκολες συνθήκες την ασφάλεια όλων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι ανάλγητες αποφάσεις και καλέσματα σε τηλεκπαίδευση ακόμη και έπειτα από καταστροφές, σεισμούς, πλημμύρες , που θα προξενούσαν γέλιο αν δεν ήταν τραγικές και απάνθρωπες!
Ας κάνουμε όμως το χατήρι στην καθεστηκυία τάξη κι ας αποδεχτούμε την ανάγκη της αναπλήρωσης των μαθημάτων και με το μη- εκπαιδευτικό μέσο της τηλεκπαίδευσης σε τέτοιες περιπτώσεις. Έπειτα από τα μηνύματα για ετοιμότητα πρέπει να σημειώσουμε τα παρακάτω:
Για πολλοστή φορά η πολιτεία, διά των διευθύνσεων εκπαίδευσης, μετακυλίει τις δικές της ευθύνες στον τελευταίο τροχό της αμάξης, τους εκπαιδευτικούς. Από τη μία καλεί διευθυντές σχολικών μονάδων να μεριμνήσουν για κτιριακά ζητήματα, προβλήματα ή άλλα παρόμοια αδιαφορώντας για το απλούστατο γεγονός πως η κατάσταση των κτιρίων δεν εξαρτάται , και δεν μπορεί να εξαρτάται, από αυτούς. Πώς είναι δυνατόν την ευθύνη να φέρουν οι όποιοι διευθυντές, που για όσους γνωρίζουν στο ελάχιστο την κατάσταση στα σχολεία είναι , όπως το ξαναγράψαμε, ο τελευταίος κρίκος σε μία μεγάλη αλυσίδα! Δε γίνεται να μένουν de facto στο απυρόβλητο τόσες και τόσες υπηρεσίες υπεύθυνες για την κατάσταση και την ετοιμότητα των σχολείων να λειτουργήσουν αξιοπρεπώς, όχι σε κατάσταση κακοκαιρίας αλλά καθημερινά! Μένει στο απυρόβλητο η ίδια η πολιτεία, οι δήμοι , οι περιφέρειες και οι αβελτηρίες τους! Μένει στο απυρόβλητο πάνω από όλα το ίδιο το κράτος, η κυβέρνηση , η πολιτική της που δημιουργεί καταστάσεις μη σωστής λειτουργίας των σχολείων. Ποιος ξεχνά τα καθημερινά σχεδόν ατυχήματα σε σχολεία λόγω κακής κατάστασης των σχολείων; Κανείς! Το ξεχνούν, δηλαδή το αποκρύπτουν, μόνο όσοι αποφεύγουν να παρουσιάσουν την τραγική πραγματικότητα της εκπαίδευσης που με την πολιτική τους δημιουργούν. Κανείς δεν πρέπει να αποδεχτεί τη συσκότιση της αλήθειας ούτε και ευθύνες που δεν είναι στο ελάχιστο δικές του. Τα του Καίσαρος των Καίσαρι!
Μα ούτε και οι απλοί εκπαιδευτικοί πρέπει να αποδεχτούν τη μετακύλιση των ευθυνών στις πλάτες τους. Ούτε για τη χρήση δικού τους, ιδιωτικού και με πολλά χρήματα αγορασμένου, εξοπλισμού ούτε για την κακή κατάσταση στους δρόμους που τυχόν δεν αποχιονίζονται και θέτουν τη μετακίνησή τους σε κίνδυνο ούτε για τη μη δυνατότητα να παρασχεθεί τηλεκπαίδευση σε σχολικές μονάδες εξοπλισμένες! Δεν πρέπει να αποδεχτεί τη μετακύλιση καμίας ευθύνης ενός “επιτελικού” κράτους που αδιαφορεί τόσο για την εκπαίδευση , παρά την υποκρισία του, όσο και για την πραγματική μόρφωση σε συνθήκες ασφαλείας για όλους.
Η ευθύνη για ανοιχτά σχολεία, ανοιχτούς δρόμους, ασφαλή σχολικά κτίρια, σοβαρή καθημερινή παροχή μόρφωσης και εκπαίδευσης είναι ευθύνη των κυβερνήσεων, των υπουργείων , των υπηρεσιών. Κι επειδή οι παραπάνω δεν το πράττουν, υπηρετώντας αλλότρια συμφέροντα, απομένει σε εμάς του εμπλεκόμενους με το λαό και τα παιδιά του, τους εργάτες της μόρφωσης να το διεκδικήσουμε, να αγωνιστούμε για να το αποκτήσουμε.
Με αυτές τις σκέψεις ευχόμαστε καλό χειμώνα.
*Ο Γιάννης Μελιόπουλος είναι δάσκαλος στην Βέροια, μέλος του Εκπαιδευτικού Ομίλου Ημαθίας
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Σχολικός εκφοβισμός: Το νέο μοριοδοτούμενο σεμινάριο του Παν.Αιγαίου
Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς
Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα - Αιτήσεις έως 13/01
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ - ΓΑΛΛΙΚΩΝ - ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
