Alfavita Newsroom Οφείλω να ομολογήσω ότι παρότι σε διάφορά πράγματα είμαι μάλλον αυτοδίδακτος (από τη φιλοσοφία ως τα… κρουστά), στο συνδικαλισμό ό,τι ξέρω από άλλες και άλλους τα έμαθα. Και ακόμη μαθαίνω…
Π.χ. από τον Νάσο Θέμο και τον Θόδωρο Αλεξίου, κοντά 30 χρόνια πριν πήρα μαθήματα μαζικής φοιτητικής παρέμβασης. Από την Αγγελική Φατούρου και την Αλέκα Λέκκα είδα πώς στήνεται δουλειά στους αδιόριστους εκπαιδευτικούς. Παρακολούθησα τη διαδρομή του Θανάση Τσιριγώτη από τον καιρό που ήταν απλώς μέλος ΔΣ σε μια ΕΛΜΕ στα δυτικά μέχρι το πώς στήθηκαν δύο μεγάλες απεργίες που έγραψαν ιστορία. Είδα και έμαθα πολλά από τις παρεμβάσεις των δασκάλων, με τη μαζική δουλειά και την εμμονή στις εναλλαγές στις θέσεις που φέρνουν απαλλαγή (το Δ. Μαριόλη, το Γ. Γαλάνη, τον Λ. Καβακλή κ.ά.). Στο ΣΕΦΚ διδάχτηκα πάρα πολλά από το ήθος, την ολόψυχη στράτευση και την επιμονή του Κλέαρχου Σμυρναίου. Χάζευα παράλληλα και τη δουλειά του ακούραστου Ντίνου Παλαιστίδη και άλλων στο Σύλλογο Βιβλίου-Χάρτου. Στο Πανεπιστήμιο έμαθα συνδικαλιστικά γράμματα από την αγωνιστική ξεροκεφαλιά του Λάζαρου Απέκη, το δώσιμο του Γιάνη Μαΐστρου, τον τρόπο να κερδίζεις την εμπιστοσύνη των συναδέλφων που έχει πάντα η Τίνα Ζορμπαλά. Από τη Δέσποινα Κουτσούμπα είδα πώς μπορείς να πάρεις ένα χώρο που συνδικαλιστικά ήταν «νεκροταφείο ελεφάντων» και να τον κάνεις πρότυπο δράσης στο δημόσιο. Έμαθα κι άλλα και από άλλες και από άλλους, που ας μην θεωρήσουν ότι τις/τους αδικώ επειδή δεν τους αναφέρω.
Εγώ, βέβαια, τόσο καλά δεν τα κατάφερα. Όμως, έμαθα πολλά για το τι είναι και –κυρίως– τι δεν είναι συνδικαλισμός.
Έμαθα έτσι ότι συνδικαλισμός σημαίνει πρώτα από όλα να είσαι εργαζόμενος στον κλάδο που εκπροσωπείς. Κανονικός εργαζόμενος και σε κάποιες ειδικότητες και καλός εργαζόμενος (γιατί εάν ο συνδικαλιστής είναι σκιτζής δεν πείθει…). Να σε βλέπει ο άλλος στην εξόρμηση και να ξέρει ότι χάνεις μεροκάματο για να πας και όχι να ξέρει ότι σε πληρώνει η Εργατική Εστία ή π.χ. ο ειδικός λογαριασμός της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Να ξέρει ότι εκτίθεσαι και ότι ρισκάρεις.
Σημαίνει έπειτα σύγκρουση και κόστος. Να μπαίνεις και σε «μαύρη λίστα». Να κινδυνεύεις και με απόλυση. Να τρως και απόλυση ενίοτε. Να είσαι έτοιμος να πάς και να κρατήσεις μέχρι τέλους μια απεργία, μια απεργιακή φρουρά, μια σύγκρουση με έναν εργοδότη ή με το κράτος. Να αρνείσαι κάθε λογική συναλλαγής και «φιλικού χτυπήματος στην πλάτη» με εργοδότες και προϊσταμένους. Συνδικαλισμός όπου ο συνδικαλιστής είναι πιο εξασφαλισμένος πιο προφυλαγμένος και πιο καλοπληρωμένος από τους εργαζομένους που εκπροσωπεί δεν γίνεται.
Συνδικαλισμός σημαίνει επιμονή και υπομονή. Σημαίνει ξεροστάλιασμα, δουλειά άνθρωπο τον άνθρωπο, μαγαζί το μαγαζί. Σημαίνει ότι ξεχνάς τις αγωνιστικές φουσκοθαλασσιές των φοιτητικών αμφιθεάτρων. Σημαίνει ότι δίνεσαι και σκέφτεσαι το συνδικάτο, τον κλάδο, τους ανθρώπους του. Τους ανθρώπους που είναι εργαζόμενοι στον κλάδο και όχι τους καταλόγους κομματικών μελών που σου πασάρουν για το α’ ή το β’ «ταξικό σωματείο» που έστησε το δικό σου μετερίζι της μιας ή της άλλης Αριστεράς.
Σημαίνει συνδικαλισμός να έχεις κατακτήσεις. Κάποιες φορές μικρές. Αλλά να παλεύεις όχι μόνο για τη μεγάλη ανατροπή αλλά και για το μικρό ρήγμα. Τη χαραμάδα ελπίδας. Την ένδειξη ότι κάτι μπορεί να αλλάξει.
Σημαίνει ακόμη ο συνδικαλισμός σημαίνει αλληλεγγύη. Η ταξική ενότητα δεν σημαίνει ότι ανήκουν όλοι στην ίδια Αριστερά. Ταξική ενότητα είναι να πας στην απεργιακή φρουρά του άλλου, στη μάχη στην επιθεώρηση εργασίας, στον τσαμπουκά σε έναν εργοδότη, στην απεργία του. Έτσι χτίζονται δεσμοί και όχι στα κάθε λογής «τμήματα εργατικής πολιτικής».
Σημαίνει να κρίνεις τους ανθρώπους με αυτό που είναι. Να ακούς λιγότερο αυτό που λένε και περισσότερο να βλέπεις εάν έχουν αξιοπρέπεια, αντίσταση, διάθεση να διεκδικήσουν. Γιατί θα δεις διαπρύσιους ινστρούκτορες της μιας ή της άλλης Αριστεράς να λουφάζουν και αυτούς που δεν το περίμενες να αντιστέκονται.
Σημαίνει να καταλαβαίνεις ότι οι «συσχετισμοί», τα συνδικαλιστικά συνέδρια, οι «έδρες» είναι ο τελευταίος κρίκος της αλυσίδας και όχι ο πιο σημαντικός. Παίζουν το ρόλο τους, αλλά χωρίς όλα τα άλλα καταλήγουν απλώς διαχείριση μικροεξουσίας, με όλα τα στραβά του παραγοντισμού, των διαδρόμων και σε αρκετές περιπτώσεις της διαφθοράς.
Έμαθα όλα αυτά τα χρόνια, όμως, και τι ΔΕΝ είναι συνδικαλισμός.
ΔΕΝ είναι συνδικαλισμός να διαλέγεις έναν φέρελπι νέο ή νέα από τον κομματικό σωλήνα να τον πηγαίνεις σε έναν κλάδο, να τον «εκλέγεις» και κάποια στιγμή να του κληροδοτείς και καμιά ομοσπονδία.
ΔΕΝ είναι συνδικαλισμός να έχεις 20 χρόνια να δουλέψεις στον κλάδο τον οποίο εκπροσωπείς, ενίοτε και να μην έχεις ποτέ δουλέψει σε οτιδήποτε άλλο από κομματικό γραφείο.
ΔΕΝ είναι συνδικαλισμός να εξασφαλίζεις μέσω της δράσης ότι έχεις καλύτερη μισθοδοσία και υπηρεσιακή εξέλιξη από τους συναδέλφους σου ή ότι αποκτάς τρόπους να εξυπηρετείσαι καλύτερα από άλλους.
ΔΕΝ είναι συνδικαλισμός να κλείνει το μάτι στους εργοδότες να τους προτείνεις συμφωνίες «αμοιβαίας ωφέλειας», να χαρίζεις «εργασιακή ειρήνη».
ΔΕΝ είναι συνδικαλισμός να φτιάχνεις «εικονικά σωματεία», να κάνεις διπλοεγγραφές, να τα βρίσκεις με τον «μιλημένο» δικαστικό αντιπρόσωπο για να διογκώσεις το μητρώο μελών.
ΔΕΝ είναι συνδικαλισμός να χρηματοδοτείται το συνδικάτο από την επιχείρηση, ακόμη και τη δημόσια, για να ζει καλά η διοίκησή του.
ΔΕΝ είναι συνδικαλισμός το να κάνεις συνδικαλισμό για να κάνεις «πολιτική καριέρα» μετά.
Γιατί τα λέω όλα αυτά; Γιατί βλέπω διάφορες «αγωνιστικές διακηρύξεις» για το συνέδριο της ΓΣΕΕ, που ξεκινά στη Ρόδο. Από περισσότερες της μίας εκδοχές Αριστεράς. Ένα συνέδριο, όμως, που στα δικά μου μάτια, με τα λίγα γράμματα που άλλες και άλλοι αρμοδιότερες/οι μου έμαθαν, ΔΕΝ είναι συνδικαλισμός…
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 19/7
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
