Νίκος Τσούλιας Σάββατο 14 Μαρτίου 2020. Έχω ξυπνήσει νωρίς, όπως συνήθως κάνω σχεδόν σ’ όλη μου τη ζωή. Απέκτησα μια περίεργη σκέψη και μου έγινε μόνιμος συνοδός μου. Αν δεν δω το ξεκίνημα της ημέρας, είναι σα να μην έχω ζήσει την ημέρα. Περίεργος που γίνεται ο στοχασμός σου - άντε να τον καταλάβεις.
Μα υπάρχει και αισθητικό στοιχείο. Είναι τόσο όμορφο να βλέπεις να αναδύονται από το σκοτάδι οι μορφές της φύσης, της πόλης, του περίγυρού σου. Είναι η μία ιερή ώρα του γραψίματος – η άλλη είναι το απόγευμα, συνήθως μετά το μεσημβρινό ύπνο. Όμορφες στιγμές. Γράφω και νιώθω ελευθερία. Νιώθω ότι είμαι δημιουργός. Ησυχάζω τον εαυτό μου. Όχι, δεν είσαι αλαζονικός. Αυτό που θα γράψεις δεν υπήρχε πριν – εσύ, εγώ, μαζί το φτιάξαμε, του δώσαμε υπόσταση. Δεν είναι γοητευτικό;
Δεν έχει σκάσει ακόμα ο ήλιος. Απόλυτη σιωπή, έχει έρθει από την προηγούμενη μέρα. «Κλείνουν καφέ, εστιατόρια, ταβέρνες, εμπορικά… Δεν πρέπει να κυκλοφορούμε στους δρόμους. Αποφεύγουμε την επαφή με τους άλλους ανθρώπους». Ένας άλλος τρόπος ζωής επιβάλλεται, είναι αναγκαίος – όπως θέλετε το ονομάζετε, δεν θα τα χαλάσουμε γι’ αυτό. Τίποτα δεν θα θυμίζει το χθες.
Στο χθες πήγαμε για λιγοστά ψώνια. Κοιτούσα τα καφέ στον κεντρικό δρόμο στου Ζωγράφου και ρουφούσα τις εικόνες τους. Νέοι, φοιτητές συζητούν, προβληματίζονται, γελούν, πειράζονται, σχεδιάζουν, ονειρεύονται, φλερτάρουν, ερωτεύονται… Οι άνθρωποι νοστιμίζουν τη ζωή, την πόλη. Οι νέοι την ομορφαίνουν πιο πολύ. «Αύριο θα είναι μια άλλη ημέρα. Δεν ξέρεις πόσο θα βαστήξει. Κράτα τις εικόνες, προμήθεια για το χειμώνα και ας μπαίνει η άνοιξη».
Ο ήλιος ανέβηκε πάνω από τον Υμηττό. Φωτίζει όπως πάντα. Δεν φτάνει αυτό το φως του σήμερα. Στο δρόμο έξω ενοχλητική, εκκωφαντική σιωπή. Ερημιά. Τι έγιναν τα αυτοκίνητα; Οι άνθρωποι που είναι και δεν εμφανίζονται; Τα περιστέρια κινούνται σα να μη συμβαίνει τίποτα. Το ίδιο και τα ζουζούνια που γυροφέρνουν τα λουλούδια στη βεράντα. Καλά, δεν είμαστε μαζί τους κομμάτια της φύσης;
Κάτι αόρατο εμφανίστηκε και άλλαξε των ανθρώπων τη ζωή, όπου γης. Η ανθρωπότητα έγινε ένα. Όχι, δεν είναι ο εχθρός εκτός των τειχών, είναι εντός, στον αέρα, στα αντικείμενα, πάνω μας, μπορεί και μέσα μας. Δεν θα τον βρεις σε κάποια σύνορα. Κανένας δεν έχει βιώσει έναν τέτοιο εφιάλτη – ακόμα και εκείνοι που έζησαν τον παραλογισμό, τη φρίκη, τη βαρβαρότητα του τελευταίο παγκόσμιου πολέμου.
Τι να ρωτήσεις τη φύση για τους ιούς της που μας εχθρεύονται; Μα εσείς οι άνθρωποι έχετε αφανιστεί εκατομμύρια εκατομμυρίων μεταξύ σας; Γιατί απορείτε;
Η Αμαλιάδα, η γενέθλια πόλη μου, μάς έδειξε την εικόνα του εφιάλτη νωρίτερα. Έβλεπα τις εικόνες στην τηλεόραση και δεν πίστευα. Υπάρχει πόλη χωρίς ανθρώπους στους δρόμους, στις πλατείες, στα καταστήματα; Χάσαμε και τον πρώτο συνάνθρωπό μας εκεί, έναν εξαίρετο συνάδελφο – τον ήξερα από τη δεκαετία του 1980, είμαστε στην ίδια παράταξη, στο ίδιο κόμμα.
Αναζητώ κάποιες βεβαιότητες, κάποια αρχιμήδεια σημεία για να «ακουμπώ» τους στοχασμούς μου. Στο γραφείο μου: το λάπτοπ μου, τα βιβλία που μου κάνουν παρέα αυτές τις ημέρες για διάβασμα ή για αποδελτίωση (Ντοστογιέφσκι: Η ρώσικη ψυχή, Πασιάς, Παντίδης: Η ιδέα της Ευρώπης), τα όμορφα σημειωματάριά μου για να μη χάσω την ομορφιά του γραψίματος με το χέρι στο χαρτί, η μάγκικη πένα μου, βιβλιοθήκες γύρω μου, όλα κανονικά, απτές βεβαιότητες, απτές πραγματικότητες, υλικές και πνευματικές. Αρκούν;
Το πιο σημαντικό. Να ξαναδούμε την οικογένεια. Ποτέ δεν προλαβαίναμε. Όλο υποχρεώσεις. Φτιάχναμε συνέχεια το μέλλον μας. Το παρόν ήταν πάντα αποικισμένο από το μέλλον. Θα καταφέρουμε να βρούμε άλλο μονοπάτι, άλλο βηματισμό;
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 19/7
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
