Νίκος Τσούλιας Η Αθήνα ξεμουδιάζει. Αρχίζουν να ζωηρεύουν τα μέρη της. Άνθρωποι όλο και πιο πολλοί εμφανίζονται στους δρόμους. Στα καταστήματα κάτι κινείται. Οι συνηθισμένες για τρεις μήνες περίπου εικόνες ξεθωριάζουν. Κάτι από τα παλιά φαίνεται να αναγεννιέται, μα και το άγνωστο ζητάει μερίδιο στην πραγματικότητα. Η κανονικότητα του «πριν» δεν θα υπάρξει.
Δεν θα έλθουν οι παλιές στιγμές. Κάτι θα είναι μέσα μας, που θα μας κάνει συνεσταλμένους, επιφυλακτικούς, προβληματισμένους, ανήσυχους. Άλλωστε, ξέρουμε ότι όσο ξεθαρρεύουμε και απλωνόμαστε τόσο μπορεί να απογοητευόμαστε και να συρρικνωνόμαστε… Αποκτάμε λίγη σοφία από τη δοκιμασία, λίγη ταπεινότητα, λίγο αναστοχασμό – μήπως τα πράγματα δεν είναι έτσι που τα θεωρούσαμε;
Είναι ωραία να περπατάς στους δρόμους της Αθήνας, να νιώθεις το παράξενο ξύπνημά της. Τα πρόσωπα δεν είναι τόσο συννεφιασμένα – ας κυκλοφορούν και μάσκες ανάμεσά μας. Δεν υπάρχουν βέβαια εκφράσεις χαράς, αλλά τα χαμόγελα και τα μειδιάματα κάνουν την εμφάνισή τους.
Έχει μια μαγεία ξεχωριστή το να βιώσεις ένα νέο, τόσο διαφορετικό ξεκίνημα της κοινωνικής ζωής στην πρωτεύουσά μας. Κάνεις διαδρομές ή τμήματα διαδρομών, που δεν έχεις κάνει μέχρι τώρα, και αναρωτιέσαι το γιατί δεν έχει συμβεί και δεν βρίσκεις εξήγηση. Αλλά και στις γνωστές σου διαδρομές βλέπεις άλλες εικόνες – λίγο η διαθλασμένη από την πανδημία υποκειμενικότητά σου, λίγο η αντικειμενική ερημικότητα διαμορφώνουν ένα θαμπό σκηνικό, και είναι το συναίσθημά σου εκείνο που θα σου δώσει το τελικό βίωμα.
Ξεκινάς (από πού αλλού;), από το πιο φωτεινό σημείο της Αθήνας, από το Ζάππειο. Συνεχίζεις για την τόσο όμορφη διαδρομή προς την Αποστόλου Παύλου, που κάποτε ήταν πνιγμένη στα αυτοκίνητα και στο καυσαέριο, για να γευθείς το μεγαλείο Ακρόπολης και του Παρθενώνα (τα απόλυτα σύμβολά μας, τα συνοδά της σημαίας μας σύμβολα) και να καμαρώσεις από την άλλη πλευρά το Νέο μας Μουσείο, το καινούργιο στολίδι της πρωτεύουσας.
Και εκεί στην αρχή της διαδρομής, απέναντι στους στύλους του Ολυμπίου Διός, στο άγαλμα της αγαπημένης μας Μελίνας σε μια συστάδα λουλουδιών βλέπεις ένα αγριολούλουδο, που δεν ξέρεις το όνομά του αλλά το ‘ξερες από τις λαγκαδιές του χωριού σου και δεν του έδινες σημασία, γιατί υστερούσε σε ομορφιά έναντι πολλών άλλων αγριολούλουδων και τώρα το νιώθεις τόσο μαγευτικό…
Ανεβαίνεις προς του Φιλοπάππου και μετά στην Πνύκα, μπαίνεις σε μονοπάτια των λόφων, που ποτέ δεν τα έχεις περπατήσει, κοιτώντας πάντα το θαύμα της Ακρόπολης θεωρώντας πως από κάθε διαφορετική γωνιά θέασής της αποκαλύπτει και μια άγνωστη γοητεία της. Τώρα μπορείς να βγάλεις μοναδικές φωτογραφίες των τοπίων με εσένα μέσα ή όχι, γιατί δεν υπάρχουν άλλοι άνθρωποι στο φόντο σου. Πού θα ξαναβρείς τέτοια ευκαιρία;
Οι ελιές ανθοφορούσες - νύφες φουντωτές, ποικιλομορφία δέντρων και θάμνων, πεύκα, κουτσουπιές, πικροδάφνες…, λουλούδια παντού και μετά βουκαμβίλιες θαυμαστές στα μικρά σπίτια κάτω από το Αστεροσκοπείο – γι’ αυτά δεν υπήρξε ο εφιάλτης.
Η σκέψη σου τριγυρίζει μοναχή της, όταν πυκνώνουν τα ερωτήματα και οι στοχασμοί. Πώς μπορούμε να κρατάμε και κομμάτια της φύσης μέσα στην ψυχή μας εκτός από εκείνα του πολιτισμού μας, για να νιώθουμε πιο ασφαλείς, πιο αισιόδοξοι, πιο όμορφοι;
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
2ος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ τον Ιούνιο: Ανακοινώθηκε ΕΠΙΣΗΜΑ η ύλη!
Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς
Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα - Αιτήσεις έως 8/04
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
