Η μητρότητα είναι ένα από τα μεγαλύτερα μαρτύρια για τα ζώα που κατ’ ευφημισμό ο άνθρωπος αποκαλεί «παραγωγικά» απλώς και μόνο για να κρύψει πίσω από την έννοια της παραγωγής την άγρια κακοποίηση και εκμετάλλευση που αυτά βιώνουν στη βιομηχανία κρέατος, στις γαλακτοκομικές και αυγοπαραγωγικές μονάδες.
Το να είναι μητέρα μια αγελάδα, ένα γουρούνι ή μια κότα σημαίνει την ισόβια καταδίκη του ζώου σε μια ζωή πόνου, φρίκης και θλίψης. Και ενώ στις 12 Μαΐου το ανθρώπινο είδος γιορτάζει την Ημέρα της Μητέρας, υπάρχουν και αυτές οι μητέρες που όχι μόνο δεν γιορτάζουν ποτέ, αλλά βιώνουν τη μητρότητα μονάχα ως ένα αβάσταχτο και επώδυνο βασανιστήριο. Στις περισσότερες μορφές της κτηνοτροφίας η πρακτική που συνήθως ακολουθείται είναι να διαχωρίζονται τα νεογέννητα από τις μητέρες τους σχεδόν αμέσως μετά τη γέννα, αφαιρώντας τους ακόμη και αυτό το ιερό δικαίωμα. Αυτή η βάναυση πρακτική είναι μια διαδικασία ψυχολογικά επώδυνη για τα ζώα και μόνο η αρχή του εφιάλτη για τις μητέρες τους.
Απανωτές αναγκαστικές γονιμοποιήσεις
Για να παραχθεί γάλα, μια αγελάδα πρέπει να έχει γεννήσει πρόσφατα. Ως αποτέλεσμα, οι αγελάδες γαλακτοπαραγωγής γονιμοποιούνται τεχνητά ξανά και ξανά από τους γαλακτοπαραγωγούς για ολόκληρη την αναπαραγωγική ζωή τους προκειμένου να διασφαλιστεί η συνεχής ροή γάλακτος. Η διαδικασία της τεχνητής γονιμοποίησης μιας αγελάδας είναι πολύ πιο επεμβατική από ό,τι οι καταναλωτές γάλακτος φαντάζονται, μιας και η πραγματικότητα δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τις ευτυχισμένες αγελάδες των διαφημίσεων. Η γονιμοποίηση της αγελάδας επιτυγχάνεται με το ανθρώπινο χέρι να μπαίνει βαθιά στον κόλπο του ζώου και με τη βοήθεια ενός μεταλλικού εργαλείου που εγχέει το σπέρμα. Μετά τη γέννα στις περισσότερες φάρμες βοοειδών τα μοσχάρια διαχωρίζονται άμεσα από τη μητέρα τους, έτσι ώστε το γάλα που αυτή παράγει να μπορεί να εμφιαλωθεί για ανθρώπινη κατανάλωση, αντί να καταναλωθεί από τα μικρά της. Αυτή η παρέμβαση στη φυσική διαδικασία μητρότητας προκαλεί σημαντική αγωνία, στρες και θλίψη στη μητέρα, η οποία συχνά περνά μέρες κλαίγοντας και μάταια αναζητώντας το νεογέννητό της. Τρεις μήνες αργότερα η αγελάδα γονιμοποιείται ξανά από το ανθρώπινο χέρι και η διαδικασία επαναλαμβάνεται, μέχρι να μην είναι πλέον σε θέση να γεννήσει, οπότε και θα καταλήξει στο σφαγείο για φτηνό κρέας δεύτερης διαλογής, που συνήθως χρησιμοποιούν οι εταιρείες fast food για τα μπιφτέκια τους.
Μεσαιωνικά βασανιστήρια
Στις φάρμες παραγωγής χοιρινού κρέατος τα θηλυκά γουρούνια περνούν το μεγαλύτερο μέρος ή και όλη τη ζωή τους είτε σε ένα μεταλλικό κιβώτιο κύησης είτε σε ένα κλουβί τοκετού. Το κιβώτιο κύησης είναι το μέρος όπου ζει μια έγκυος χοιρομητέρα, ενώ το κλουβί τοκετού είναι εκεί όπου μεταφέρεται μετά τον τοκετό. Και οι δύο μεταλλικές κατασκευές, που θυμίζουν περισσότερο μεσαιωνικό μηχανισμό βασανισμού, είναι εξαιρετικά στενές και εμποδίζουν τη μητέρα να στέκεται ή να στρίβει - πόσο μάλλον να τεντώνεται, να περπατά ή να αναζητά τροφή. Η διαφορά μεταξύ των δύο κλουβιών είναι ότι ενώ το κιβώτιο κύησης στεγάζει μόνο τη μητέρα, το κλουβί τοκετού χωρίζεται σε δύο τμήματα, ένα για τη μητέρα και ένα για τα μικρά της. Τα δύο τμήματα χωρίζονται με ράβδους, οι οποίες απέχουν αρκετά μεταξύ τους ώστε τα χοιρίδια να θηλάζουν μεν τη μαμά τους, χωρίς όμως η μητέρα τους να μπορεί να τα περιποιείται, να τα αγκαλιάζει ή να τους παρέχει τη φυσική στοργή που θα έκανε αν ήταν ελεύθερη στη φύση.
Γεννώντας ασταμάτητα
Κάθε χειμώνα και σε φυσικές συνθήκες οι κότες συνηθίζουν να σταματούν να γεννούν αυγά, χάνοντας ταυτόχρονα τα φτερά τους. Μετά από λίγες εβδομάδες θα αντικαταστήσουν τα παλιά τους φτερά με νέα και όταν ολοκληρωθεί αυτή η διαδικασία, θα συνεχίσουν να γεννούν με ελαφρώς επιταχυνόμενο ρυθμό. Αυτή η διαδικασία είναι ένα φυσιολογικό και υγιές μέρος της ζωής των θηλυκών πτηνών, καθώς με το να χρησιμοποιεί το ασβέστιο για την ανάπτυξη των νέων φτερών της και όχι για να γεννά αυγά τον χειμώνα μια κότα καταφέρνει να διατηρεί τον οργανισμό της σε ισορροπία, δίνοντας ταυτόχρονα στο αναπαραγωγικό της σύστημα ένα απαραίτητο διάλειμμα από τη συνεχή ωοτοκία. Όλα αυτά, όμως, ισχύουν για τις κότες που ζουν ελεύθερες στο φυσικό περιβάλλον και όχι για αυτές που βρίσκονται φυλακισμένες σε μικροσκοπικά κλουβιά και εξαναγκασμένες να γεννούν ασταμάτητα.
Στην περίπτωση της βιομηχανίας παραγωγής αυγών οι κότες υποχρεώνονται σε μια ασταμάτητη ωοτοκία εις βάρος τόσο του οργανισμού τους όσο και του αναπαραγωγικού τους συστήματος μέχρι ολικής κατάρρευσης. Αυτό επιτυγχάνεται μέσω της χειραγώγησης του φωτός και της θερμοκρασίας, καθώς οι κότες αυγοπαραγωγής υποχρεώνονται να ζουν με την ψευδαίσθηση της απουσίας του χειμώνα ώστε να μην μπαίνουν σε μια φυσική διαδικασία που είναι οικονομικά ασύμφορη για τη βιομηχανική παραγωγή αυγών. Για να γίνει αυτό κατανοητό, αρκεί να πούμε πως στις φάρμες αυγοπαραγωγής οι κότες εκτίθενται συνήθως σε τεχνητό φως για 18 με 20 ώρες την ημέρα ώστε να πιστεύουν πως είναι μονίμως άνοιξη και να μην σταματούν να γεννούν.
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Ποια είναι η ελληνική λέξη για το ντους;
Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής - Αιτήσεις έως 31/12=
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ - ΓΑΛΛΙΚΩΝ - ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
