Έχω χρόνια στο μυαλό μου αυτό το κείμενο, το οφείλω στην παιδική ηλικία όλων εκείνων που μεγάλωσαν τις δεκαετίες που τα αυτοκίνητα δεν είχαν ντε και καλά κλιματισμό και τα ταξίδια προς τα πάτρια εδάφη του καθενός έκρυβαν περισσότερες εκπλήξεις από όσες θα φανταζόμασταν σήμερα. Η περίοδος του Πάσχα, πρώιμη ή όψιμη, περιελάμβανε σίγουρα μια απόδραση στην επαρχία. Ήταν συνείδηση όλων το “Χριστούγεννα στην πόλη και Πάσχα στο χωριό”, οπότε δεν ήταν καθόλου δύσκολο να φορτωθούν τα οικογενειακά αυτοκίνητα με παιδιά, βαλίτσες, παπούτσια της νέας σεζόν, τσουρέκια, λαμπάδες και σοκολατένια αβγά για να μεταφερθεί η γιορτή κοντά στους παππούδες, στο νιόβγαλτο χορτάρι και στα αρνάκια που θα θυσιάζονταν για πάρτη μας την Κυριακή του Πάσχα – κάτι που φυσικά δεν γνώριζαν ακόμη και βέλαζαν αμέριμνα μέχρι την ύστατη στιγμή.
Έτσι ξεκινούσε το ταξίδι με τη χαρά των μικρότερων να είναι τεράστια, καθώς όλο αυτό φάνταζε σαν μια μεγάλη περιπέτεια. Και η αλήθεια είναι ότι ήταν μια μεγάλη περιπέτεια. Οι δρόμοι αποτύπωναν με ακρίβεια την εθνική μας δυσκαμψία στη δημιουργία οδικών αρτηριών που να μας οδηγούν με ασφάλεια στον προορισμό μας, η πείνα μας ήταν μεγάλη λόγω της επιβεβλημένης από τα χριστιανικά ήθη νηστείας και οι ώρες περνούσαν βασανιστικά υπό τους ήχους ελαφρολαϊκών ασμάτων ή τροπαρίων. Όλο αυτό αποτελούσε μια μεγάλη πρόκληση που έβαζε σε δοκιμασία τις δυνάμεις μας: θα τα καταφέρναμε να φτάσουμε σώοι για να κάνουμε Πάσχα και να φορέσουμε τα παπούτσια που μας είχαν πάρει δώρο οι νονοί μας; Αυτό το σιγουρεύαμε μόλις μπαίναμε με δόξα και τιμές στο χωριό.
Βέβαια, μέσα στην καρδιά μας, εκτός από την αγωνία της διαδρομής μετ΄ εμποδίων, κυριαρχούσε μια χαρά που συνοψιζόταν στην ύπαρξη του πακέτου που βρισκόταν συνήθως στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου, διαχέοντας την αστραφτερή του λάμψη σε όλο τον ουρανό του, για να μας υπενθυμίζει σε κάθε χιλιόμετρο την παρουσία του. Είχαμε φάει όλα τα “μπλουμ” του κόσμου μέσα στη Σαρακοστή, είχαμε αντέξει πολλές και ζεστές ώρες στην εθνική, είχαμε κοινωνήσει τη Μεγάλη Πέμπτη βεβαιώνοντας τον παπά της ενορίας μας ότι ήμαστε τα καλύτερα παιδιά, γι΄ αυτό και ξέραμε ότι πλησίαζε η επιβράβευση, η ώρα που θα κρατούσαμε τη λαμπάδα μας και θα μπουκώναμε με ευχαρίστηση το σοκολατένιο ανυποψίαστο λαγό, δημιούργημα του αγαπημένου συνοικιακού ζαχαροπλαστείου.
Ο κατάκοπος ήρωας πατέρας ξεφόρτωνε τις βαλίτσες από το αυτοκίνητο, εμείς πέφταμε σε αγκαλιές που μας υποδέχονταν με ανείπωτη χαρά και η μητέρα έσπευδε να βγάλει τα λαμπερά πακέτα όταν η ζωή και οι νόμοι της φυσικής τής έδειχναν το πιο σκληρό τους πρόσωπο. Η κραυγή της διαπερνούσε τον αέρα και μας έκανε να στραφούμε άπαντες προς το μέρος της για να καταλάβουμε ότι κάτι πολύ κακό είχε συμβεί, κάτι που δεν μπορούσε να διορθωθεί· ίσως και να είχε ξεχάσει τις λουστρινένιες της γόβες στο σπίτι και να αναγκαζόταν να πάει με την παντόφλα στην Ανάσταση. Αλλά δεν ήταν αυτό το κακό που είχε πέσει σαν κατάρα το σπιτικό μας. Το βλέμμα της που έπεφτε με θλίψη και σπαραγμό στα πρόσωπα των παιδιών της μας ανάγκαζε να υποψιαστούμε το λόγο της απόγνωσής μας. Το τρομερό σενάριο να μην είχε αντέξει ο σοκολατένιος λαγός το ταξίδι και να είχε μεταμορφωθεί σε υγρή σοκολάτα, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να δραπετεύσει από το αυτοκίνητο που μαινόταν στις στροφές και αγκομαχούσε στις ανηφόρες, επιβεβαιωνόταν σύντομα με τον πατέρα να ζουλάει το περιτύλιγμά του και τη σοκολάτα να ρέει πάνω στις λευκές του ελβιέλες.
Κάθε ελπίδα για χαρούμενο Πάσχα εξανεμιζόταν και ενωνόταν με το κύμα γύρης ανοιξιάτικων λουλουδιών που η ομορφιά τους μας κοιτούσε χλευαστικά: τα πρωτευουσιανάκια ξέμεναν από σοκολατένια αβγά και χαρά. Η Μεγάλη Παρασκευή αποκτούσε διαστάσεις μυθικές και μας έκανε συμπάσχοντες. Η Ανάσταση έμοιαζε ξαφνικά με μακρινό όνειρο. Ο πατέρας ξαναέμπαινε βιαστικά στο αυτοκίνητο και κινούσε προς την πλησιέστερη κωμόπολη με ένα μόνο σκοπό: να επιστρέψει με σοκολατένια αβγά, να γίνει για μία ακόμα φορά ο ήρωάς μας, είτε το ήθελε είτε όχι.
Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε, αλλά το τραύμα παραμένει ζωντανό. Και δεν ανέφερα καν τις λαμπάδες που επίσης δέχονταν μεγάλο πλήγμα στο ταξίδι, με το κερί τους να γίνεται στις καλύτερες περιπτώσεις σαν σίγμα τελικό. Από τότε, δεν μεταφέρω σοκολατένια αβγά ποτέ με το αυτοκίνητο για μεγάλες αποστάσεις και, αν τύχει να πρέπει να τα πάω από το ζαχαροπλαστείο μέχρι το σπίτι, βάζω στο τέρμα το air condition και τρέχω σαν τρελή. Κι όλα αυτά για ένα έθιμο που ξεκίνησαν οι Δυτικοευρωπαίοι, που δε γνώριζαν από υψηλές θερμοκρασίες και δεν είχαν ποτέ να κάνουν τη διαδρομή Αθήνα-Καρδίτα ή Αθήνα-Ιωάννινα ή Θεσσαλονίκη-Σέρρες ή έστω Αθήνα-Κόρινθο. Αλήθεια, καλά δεν ζούσαμε με το τσουρεκάκι μας και μόνο;
Δώρα Μάστορα στο “Ελληνική Κουζίνα”, τεύχος 18, Απρίλιος 2025, ένθετο εφ. “Το Βήμα” (Διασκευή Μίρκα Καμά)
1. Πρότεινε έναν εναλλακτικό τίτλο για το κείμενο.
2. Ποια οικογενειακή συνθήκη/συγκυρία περιγράφεται;
3. Ποια πασχαλινά έθιμα του τόπου μας εντοπίζεις μέσα στο κείμενο; Ποια από αυτά τα γνωρίζεις από την προσωπική σου εμπειρία;
4. Στο κείμενο γίνεται αναφορά σε μία συγκεκριμένη ημέρα της Μεγάλης Εβδομάδας. Ποια είναι αυτή; Πώς την ονομάζει ο λαός; Γνωρίζεις κάποια έθιμα σχετικά με αυτή την ημέρα;
5. Σε ποια σημεία του κειμένου σκιαγραφείται ο “πατέρας” και σε ποια η “μητέρα”; Πώς αποτυπώνεται καθένα από αυτά τα πρόσωπα; Συμφωνείς ή όχι με τον τρόπο που παρουσιάζονται;
6. “Χριστούγεννα στην πόλη και Πάσχα στο χωριό”: Πώς εξηγείς τη χρήση των εισαγωγικών;
7. Σε ποιο σημείο της δεύτερης παραγράφου γίνεται σχόλιο σχετικό με μία κακοδαιμονία του ελληνικού κράτους;
8. Τα πρωτευουσιανάκια ξέμεναν από σοκολατένια αβγά και χαρά: πώς χαρακτηρίζεις το ύφος στο συγκεκριμένο σημείο; Υπονοείται κάποια διαφορά μεταξύ των παιδιών που ζουν σε κεντρικές πόλεις και στην επαρχία;
9. Τι νομίζεις ότι σημαίνουν οι όροι: μπλουμ, ελβιέλες;
10. Αναζήτησε στο κείμενο το σημείο που συσχετίζει τα έθιμα με τις ιδιαιτερότητες συγκεκριμένων κρατών. Ποιος παράγοντας φαίνεται πως παίζει ρόλο στη διαμόρφωση των εθίμων;
11. Σε ποιο σημείο η αφηγήτρια φανερώνει τον ρόλο της και ως συγγραφέας;
12. Εντόπισε τρεις μεταφορές και δύο παρομοιώσεις.
13. Για κάθε μία από τις υπογραμμισμένες λέξεις του κειμένου πρότεινε μία συνώνυμη και (ει δυνατόν) μία αντίθετη.
14. Ποια είναι η δομή της τελευταίας παραγράφου; Πώς αποφασίζει η γράφουσα να κλείσει το κείμενό της; Γιατί νομίζεις πως επιλέγει αυτόν τον τρόπο;
15. Ποιες εικόνες φαντάζεσαι ότι συνοδεύουν το κείμενο μέσα στο περιοδικό ; Αν θέλεις, σκίτσαρε κι εσύ κάτι που θα μπορούσε να συνοδεύει την παραπάνω ιστορία.
16. Αντικατάστησε τα σοκολατένια αβγά της ιστορίας με κάτι άλλο και γράψε μια διαφορετική πασχαλινή περιπέτεια.
17. Με ποιες προσωπικές σου εμπειρίες ταυτίζεις την περίοδο του Πάσχα;
Μοιράσου την ιστορία με συγγενείς και φίλους.
Όλοι θα έχουν να θυμηθούν κάτι από τις δικές τους ημέρες του Πάσχα!
*Κλασική Φιλόλογος-Διδακτολόγος
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
2ος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ τον Ιούνιο: Ανακοινώθηκε ΕΠΙΣΗΜΑ η ύλη!
Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς
Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα - Αιτήσεις έως 16/04
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
