Χρυσαυγίτες, κάτω τα χέρια από τον Νίκο Ξυλούρη !

 

Με τα ηχεία στο τέρμα, στη συγκέντρωσή τους για τα Ιμια πριν από λίγες μέρες ακουγόταν το παραδοσιακό και κρυπτοπολεμικό ριζίτικο «Πότε θα κάνει ξαστεριά» από τη φωνή του Νίκου Ξυλούρη. Δηλαδή ο ύμνος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Στην οποία... «δεν σκοτώθηκε κανείς» κατά το ενσυνείδητο ψέμα που πασάρουν στους ακάτεχους οι μισάνθρωποι πάτρωνες της ακροδεξιάς βίας.

 

Στον κορυφαίο και άοπλο αντιχουντικό ξεσηκωμό των φοιτητών ο ίδιος ο Αρχάγγελος της Κρήτης υπήρξε δρων συμπρωταγωνιστής. Πώς; Οχι μόνο με τη φωνή του, αλλά και με τη φυσική του παρουσία, μεταβαίνοντας κάθε μέρα στο Πολυτεχνείο εκείνες τις φοβερές μέρες του Νοέμβρη του 1973. Ωσπου οι ίδιοι οι φοιτητές του ζήτησαν, λίγες ώρες πριν από την επέμβαση των τανκς, να απομακρυνθεί γιατί είχε γίνει, πλέον, στόχος των Ντερτιλήδων.

 

Στο αντιδικτατορικό πανηγύρι της θεατρικής παράστασης με το έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη «Το μεγάλο μας τσίρκο» ο Ξυλούρης ήταν λαμπρός πρωθιερέας. Δηλαδή το ακριβώς αντίθετο των αγράμματων Παπαδοπουλαίων που ο πολιτισμός τους εξαντλείτο στην κακοποίηση των παραδοσιακών χορών για τα ασπρόμαυρα «Επίκαιρα» της εποχής και στις ξεδιάντροπες κλοπές δημοσίου χρήματος, για «άγιο σκοπό», να χτιστεί δήθεν ο ναός για το «τάμα του έθνους» στα Τουρκοβούνια - ακόμα γελάν κι οι πέτρες.

 

Ομως τίποτα γελοίο δεν υπάρχει στην χοντροκομμένη απόπειρα νεοναζιστικού καπελώματος τόσο της ανώνυμης ελληνικής πολιτιστικής κληρονομιάς όσο και του ξακουστού Ψαρονίκου. Μόνο ωμός κανιβαλισμός υπάρχει. Και μάλιστα με την πανάρχαια αντίληψη της ανθρωποφαγίας: κατασπαράσσω τον εχθρό μου. Γιατί τον φοβάμαι. Τόσο πολύ που θέλω να πάρω τη δύναμή του. 

 

Κάτω τα χέρια από την παράδοση. Κάτω τα χέρια και από τον Νίκο Ξυλούρη!  

 

Το Βήμα