Alfavita Newsroom Για σαφείς ενδείξεις στενής διασύνδεσης της κυβέρνησης «διεθνώς με το αμερικανικό κέντρο» και «με το γαλλικό εντός της ΕΕ» με τα κέντρα αυτά να αποτελούν «δύο από τα βασικά διεθνή στηρίγματά της», κάνει λόγο το ΚΚΕ.
Στην Απόφαση της ΚΕ του κόμματος για τις μετεκλογικές εξελίξεις και τον προγραμματισμό της δράσης του, που δημοσιεύεται στον «Κυριακάτικο Ριζοσπάστη», το κόμμα τοποθετεί εντός αυτού του πλαισίου τις διεργασίες αναδιάταξης του αστικού πολιτικού συστήματος και του οπορτουνιστικού χώρου.
Ενδιαφέρον έχει η τοποθέτηση του ΚΚΕ για το μετεκλογικό τοπίο τις εσωτερικές και εξωτερικές εξελίξεις.
Η απόφαση του κόμματος επισημαίνει:
Οπως είχαμε εκτιμήσει, από την πλευρά των συμφερόντων των εργαζομένων, το ζητούμενο των εκλογών δεν ήταν η κομματική σύνθεση της κυβέρνησης που θα σχηματιζόταν. Σωστά εκτιμήσαμε ότι οποιαδήποτε κυβέρνηση προέκυπτε - και ανεξάρτητα από τη σημερινή ή αυριανή σύνθεσή της - θα υπηρετούσε τις στρατηγικές επιλογές της αστικής τάξης στην Ελλάδα και των ξένων συμμάχων της. Επιλογές που δεν περιορίζονται ή δεν καθορίζονται στενά μόνο από τα μνημόνια. Οι στρατηγικοί στόχοι της άρχουσας τάξης, για πέρασμα της καπιταλιστικής οικονομίας στη φάση της ανάπτυξης και για γεωστρατηγική αναβάθμισή της στην ευρύτερη περιοχή της Ν/Α Ευρώπης, επιδιώκονται σε συνθήκες που οι εκτιμήσεις δείχνουν απαισιόδοξα σημάδια σχετικά με την πορεία της παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομίας. Επισημαίνουν το ενδεχόμενο νέας κρίσης (έκθεση ΔΝΤ) αλλά και όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων. Οξυνση που δεν αφορά μόνο τον άξονα Ουκρανίας - Μ. Ανατολής (Συρία), όπου διεξάγεται διαπάλη ανάμεσα στη Ρωσία και τις ΗΠΑ - ΕΕ - ΝΑΤΟ, αλλά και τις αντιθέσεις στο εσωτερικό της ΕΕ και της Ευρωζώνης σχετικά με το μέλλον της (Γαλλία - Γερμανία). Αφορά ακόμα τις αντιθέσεις που αναπτύσσονται γύρω από τα δύο μεγάλα στρατηγικά σχέδια των ΗΠΑ, τη Διατλαντική και τη Διειρηνική Συμμαχία. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο θα κινηθεί η πολιτική της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ το επόμενο διάστημα, ενώ κορυφαίοι υπουργοί της κυβέρνησης αποτελούν σημαντικούς κρίκους σύνδεσης της κυβέρνησης με τις ΝΑΤΟικές δυνάμεις. Γίνεται ολοένα και πιο καθαρό ότι η στήριξη του κεφαλαίου στη νέα κυβέρνηση γίνεται με κριτήριο τη δυνατότητα να προωθηθούν γρήγορα οι αναγκαίες καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, εξασφαλίζοντας την ευρύτερη εργατική - λαϊκή συναίνεση. Επίσης, έγινε ακόμα πιο σαφής, από το ταξίδι στις ΗΠΑ, η στενή διασύνδεση της κυβέρνησης διεθνώς με το αμερικανικό κέντρο, αλλά και με το γαλλικό στο πλαίσιο της ΕΕ, που αποτελούν δύο από τα βασικά διεθνή στηρίγματά της. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο συντελούνται και οι διεργασίες στο αστικό πολιτικό σύστημα, στην αναμόρφωση και την αναδιάταξή του.
Στο μετεκλογικό πολιτικό σκηνικό, ήδη διακρίνουμε τα εξής νέα στοιχεία:
Το άνοιγμα του ΣΥΡΙΖΑ στην ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, μαζί με τις δεδομένες σχέσεις του με την αμερικανική κυβέρνηση (Δημοκρατικοί των ΗΠΑ). Αυτές οι σχέσεις εξηγούν και τα έστω ακόμα περιορισμένα ανοίγματα προς τη Δημοκρατική Συμπαράταξη και το ΠΟΤΑΜΙ. Στη διαδικασία προσέγγισης του ΣΥΡΙΖΑ με το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα φαίνεται ότι πρωταγωνιστούν τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα Γαλλίας και Ιταλίας. Η καθαρή πλέον στήριξη του ευρωμονόδρομου από τον ΣΥΡΙΖΑ ενίσχυσε την «αντινεοφιλελεύθερη» επιχειρηματολογία του, επαναφέροντάς την ως τεχνητή διαχωριστική γραμμή, αντικαθιστώντας την «αντιμνημονιακή», την οποία υιοθετούν ΛΑΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αλλά και ΧΑ.
Η αστική τάξη εξακολουθεί να χρειάζεται ένα εκλογικά δυνατό φιλελεύθερο αστικό κόμμα, ικανό να αντικαταστήσει το σοσιαλδημοκρατικό στη διακυβέρνηση. Απ' αυτήν την άποψη, σε εξέλιξη είναι η αναμόρφωση της ΝΔ, οι διεργασίες για την ανάδειξη νέου προέδρου της, που δεν είναι ζήτημα κυρίως διαπάλης μεταξύ ηγετικών της προσώπων, αλλά σχετίζονται με το προς τα πού θα βαρύνει το ιδεολογικό - πολιτικό της στίγμα, προς το λεγόμενο «κεντροδεξιό» χώρο ή προς τον «εθνικιστικό», τον ανοικτά και απροκάλυπτα αντικομμουνιστικό, τον εθνικιστικό - ναζιστικό, διάφορες τάσεις παλαιοβασιλικές, δικτατορικές, τάσεις που για χρόνια βασικά συνενώνονταν στη ΝΔ.
Η διαμόρφωση του λεγόμενου κεντροδεξιού χώρου σχετίζεται και με εκείνη του λεγόμενου κεντροαριστερού, στον οποίο επιχειρεί να ηγηθεί από το ΠΑΣΟΚ η Φ. Γεννηματά.
Ταυτόχρονα, συνεχίζεται η δοκιμή συσπείρωσης αστικών εκσυγχρονιστικών πολιτικών, πανεπιστημιακών, τεχνοκρατικών δυνάμεων - ΠΟΤΑΜΙ, Ενωση Κεντρώων - απαλλαγμένων από προηγούμενους δεσμούς με μεσαία στρώματα που θίγονται από τους εκσυγχρονισμούς. Ωστόσο, το γεγονός ότι δεν διαθέτουν κομματική βάση δυσκολεύει και την εκλογική τους διείσδυση.
Οπωσδήποτε, χρειάζονται περισσότερα στοιχεία για τα κέντρα ή και για επιχειρηματικούς ομίλους που στήριξαν τέτοιες δυνάμεις, σε συνδυασμό και με το ρόλο της ήδη κραυγαλέας αντικομμουνιστικής ρητορείας του Λεβέντη.
Παρ όλο που η δίκη της Χρυσής Αυγής βρίσκεται σε εξέλιξη και όσα αποκαλύπτονται αποδεικνύουν τον εγκληματικό ναζιστικό χαρακτήρα της συγκεκριμένης οργάνωσης, το εκλογικό αποτέλεσμα για τη Χρυσή Αυγή δείχνει τάση ορισμένης σταθεροποίησης της επιρροής της και μάλιστα σε εργατικές - λαϊκές περιοχές. Αναπαράγει την εθνικιστική - αντιμνημονιακή γραμμή, χωρίς να απορρίπτει την ΕΕ, επικεντρώνεται δημαγωγικά στην «επιστροφή στην εθνική παραγωγή», στις «ισότιμες σχέσεις στην Ευρωζώνη», ενώ διανθίζει τον πολιτικό λόγο της με ορολογία του εργατικού κινήματος (αγώνες, πρωτοπορία), παρ' όλο που έρχεται σε αντίθεση με τους ταξικά προσανατολισμένους εργατικούς αγώνες και τα πραγματικά συμφέροντα των εργαζομένων, τα οποία αντιπαλεύει με κάθε ευκαιρία και αφορμή.
Σε εξέλιξη βρίσκεται και η αναμόρφωση του οπορτουνιστικού χώρου, με την απόσχιση της Αριστερής Πλατφόρμας από τον ΣΥΡΙΖΑ και τη συγκρότηση της ΛΑΕ, όπως ήδη είχαμε προβλέψει. Παρά τη μη είσοδο της ΛΑΕ στη Βουλή, δεν πρέπει να υποτιμηθεί ο ρόλος της. Σήμερα, διαθέτει ορισμένες δυνάμεις στο συνδικαλιστικό κίνημα, όπου, και από κοινού με δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, άλλες οπορτουνιστικές δυνάμεις, κυρίως της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αλλά και με πρώην δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ, θα επιδιώξει να αναθερμάνει την αντιμνημονιακή - αντικυβερνητική γραμμή στο συνδικαλιστικό κίνημα, χωρίς ουσιαστικά να στρέφεται ενάντια στην καπιταλιστική εργοδοσία. Η ΛΑΕ και άλλα οπορτουνιστικά σχήματα, μεταξύ των οποίων και αποχωρήσαντες - διαγραμμένοι από το Κόμμα, ζυμώνουν στις εργατικές - λαϊκές δυνάμεις το πολιτικό ενδεχόμενο επιστροφής σε εθνικό νόμισμα στο έδαφος του καπιταλισμού, με διαρκή συκοφάντηση και διαστρέβλωση των θέσεων και της πολιτικής του ΚΚΕ.
Με τις θέσεις τους υποστηρίζουν ένα διαφορετικό δρόμο υποβοήθησης της καπιταλιστικής κερδοφορίας, με πυρήνα την πιο ενεργή παρέμβαση του αστικού κράτους στην οικονομία και την αξιοποίηση του ενδεχόμενου της εξόδου από το ευρώ και της υιοθέτησης εθνικού νομίσματος με παραμονή στην EE, θέση που υιοθετούν και τμήματα του κεφαλαίου στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Αυτή η παρέμβαση περιλαμβάνει μια σειρά μέτρα, από την αξιοποίηση της κρατικοποίησης του τραπεζικού συστήματος, από τη «σεισάχθεια στα χρέη των εταιρειών» μέχρι την άμεση «στήριξη των ιδιωτικών επενδύσεων» με κρατικό χρήμα. Ομως, ελάχιστη σημασία έχει για τους εργαζόμενους το νόμισμα, με το οποίο θα γίνεται η χρηματοδότηση των καπιταλιστών.
Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι αυτή η πολιτική πρόταξη του εθνικού έναντι του ταξικού «σπρώχνει» αντικειμενικά τα ποικίλα οπορτουνιστικά μορφώματα σε επικίνδυνες ατραπούς. Σε τοποθετήσεις τους, για το εθνικό νόμισμα, επικαλούνται μεταξύ άλλων και το κόμμα της Λεπέν στη Γαλλία, που επιδιώκει επιστροφή στο γαλλικό φράγκο, καθώς και το φορέα των Ιταλών βιομηχάνων, ο οποίος βλέπει θετικά «την επιστροφή στην ιταλική λιρέτα». Μάλιστα, είναι χαρακτηριστική η στάση εθνικιστικών και φασιστικών δυνάμεων της Ευρώπης (Φάρατζ, Λεπέν κ.λπ.) στο δημοψήφισμα της Ελλάδας, την ανοιχτή στήριξή τους στο «ΟΧΙ», τις αναφορές τους στο «κουράγιο» και την «αξιοπρέπεια» του ελληνικού λαού καθώς και την ερμηνεία της επικράτησης του «ΟΧΙ» ως «νίκης του λαού ενάντια στην ευρωπαϊκή ολιγαρχία».
Παλιά και νέα κόμματα, ατόφια αστικά και οπορτουνιστικά, που κινούνται εντός των «καπιταλιστικών τειχών», όπως έχει αποδειχτεί και ιστορικά, ξεθωριάζουν τις όποιες - υπαρκτές ή ανύπαρκτες - ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές, και στην πορεία κάποιες από αυτές εξαφανίζονται τελείως, αν αυτό απαιτήσει η ανάγκη υπεράσπισης της καπιταλιστικής οικονομίας και εξουσίας.
Αυτό συνέβη και με τον ΣΥΡΙΖΑ και την προσαρμογή του μόλις ανέλαβε την κυβερνητική διαχείριση του ελληνικού καπιταλισμού. Αυτό συμβαίνει και θα συμβεί και σε όλα τα κόμματα και πολιτικές κινήσεις που, από τη μια, κάνουν κριτική σε πλευρές της αστικής διαχείρισης, ενώ, από την άλλη, δηλώνουν ανοιχτά την πίστη τους στην καπιταλιστική ανάπτυξη και τις - υπάρχουσες ή μελλοντικές - διακρατικές συμμαχίες της αστικής τάξης. Αποδεικνύεται, για άλλη μια φορά, ότι ο σεβασμός της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής και της αντίστοιχης κερδοφορίας σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να συμβιβαστεί με το σεβασμό στην εργατική - λαϊκή ευημερία.
Η υπεράσπιση του καπιταλισμού και η επιδίωξη της καπιταλιστικής ανάπτυξης από τα κόμματα του συστήματος τροφοδοτούν και την υιοθέτηση προπαγανδιστικών στοιχείων, τα οποία αποτελούν πραγματικό δηλητήριο για την εργατική - λαϊκή συνείδηση. Εξέχοντα ρόλο στην προπαγάνδα αυτών των κομμάτων έχει η επίκληση της αναγκαιότητας εθνικής ενότητας, ομοψυχίας και πολιτικής σταθερότητας - με λίγα λόγια της αναγκαιότητας ταξικής συνεργασίας - ως προϋπόθεσης αυτής της ανάπτυξης, ενώ στην ιδεολογία και την πολιτική εμφανίζεται ο εθνικισμός, το «έθνος» με «αριστερό» πλέον προσωπείο.
Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο, όλα αυτά τα κόμματα προβάλλουν ως βασική πολιτική διαχωριστική γραμμή όχι αυτή που τέμνει την ελληνική κοινωνία σε δύο βασικά αντίπαλα στρατόπεδα, αυτό της αστικής και αυτό της εργατικής τάξης, αλλά αυτή ανάμεσα στην Ελλάδα, από τη μια, και τους Γερμανούς, τους μερκελιστές, τους ξένους δανειστές, από την άλλη. Πρόκειται για γραμμή υποταγής της εργατικής τάξης στην αστική τάξη, καλυμμένη με «δημοκρατικό», «λαϊκό» και «πατριωτικό» μανδύα.
Αυτή η εθνικοπατριωτική επιχειρηματολογία, η οποία με διάφορες παραλλαγές έχει εμφανιστεί πολλές φορές στο παρελθόν, με οδυνηρές για τους λαούς συνέπειες, προτάσσει σε πρώτη γραμμή τις σχέσεις ενός καπιταλιστικού έθνους - κράτους με τα υπόλοιπα κράτη και βάζει σε δεύτερη μοίρα - ή αποκρύπτει τελείως - τις ταξικές διαφορές στο εσωτερικό του κάθε ξεχωριστού αστικού κράτους. Επίσης, συγκαλύπτει ότι όλες οι ιμπεριαλιστικές συμμαχίες διέπονται από τον ανταγωνισμό και τις ανισότιμες σχέσεις των κρατών - μελών τους και κατ' επέκταση ότι αυτή η ανισοτιμία δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί παρά μόνο με την επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού σε κάθε χώρα.
Ιδιαίτερα επικίνδυνο είναι το γεγονός ότι, ενώ αυτή η επιχειρηματολογία διαπερνά όλα τα κόμματα του συστήματος, είναι ακόμα πιο έντονη σε σοσιαλδημοκρατικά και οπορτουνιστικά κόμματα που έχουν αναφορές στο εργατικό και λαϊκό κίνημα. Οι απόψεις περί κατοχής, περί μερκελισμού, περί Δ' Ράιχ, περί εθελοδουλίας κ.λπ. διαπερνούν, με την αντίστοιχη προσαρμογή στον κάθε φορέα και την κάθε συγκυρία, τις αναλύσεις τόσο του ΣΥΡΙΖΑ όσο και των ΛΑΕ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αλλά και το «Σύλλογο Κορδάτου», τον «Εργατικό Αγώνα», τη «Νέα Σπορά» κ.λπ. Αυτές οι απόψεις, μαζί με όλες τις άλλες (με προγράμματα δήθεν φιλολαϊκής διαχείρισης του καπιταλισμού, απόψεις περί της αστικής δημοκρατίας ως το ύψιστο αγαθό, περί του αναγκαστικού σημερινού μονόδρομου της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής κ.λπ.) που ανοιχτά διακηρύσσουν οι ΣΥΡΙΖΑ και ΛΑΕ, συμβάλλουν ιδιαίτερα στον εκμαυλισμό λαϊκών συνειδήσεων, ακόμα και συνειδήσεων εργαζομένων με αγωνιστικές διαθέσεις.
ΤΡΕΧΟΥΣΕΣ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ
Η ΚΕ, σε προηγούμενες Ολομέλειες, έχει θέσει το πλαίσιο των διεθνών εξελίξεων και των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών που αποτελούν τη βάση νέων ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων με βαριές συνέπειες κατά των λαών, ενίσχυση μεταναστευτικών και προσφυγικών ρευμάτων.
Αναλυτικά, η ΚΕ θα εξετάσει τις διεθνείς εξελίξεις και την κατάσταση στο Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα σε ξεχωριστή συνεδρίαση σύντομα.
Σχετικά με ορισμένες τελευταίες εξελίξεις:
α)Η απόφαση της ρωσικής ηγεσίας να ξεκινήσει αεροπορικές επιδρομές στη Συρία στις 30 Σεπτέμβρη, εναντίον του λεγόμενου «Ισλαμικού Κράτους» και για τη στήριξη του Μπασάρ Ασαντ στη Συρία, σηματοδοτεί την παραπέρα όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Ανατολικής Μεσογείου.
Η ρωσική στρατιωτική επέμβαση εκδηλώνεται μετά την επέμβαση των ΗΠΑ, της ΕΕ, της Τουρκίας, των μοναρχιών του Κόλπου κ.ά. δυνάμεων στη Συρία που εκτυλίσσεται από το 2011.
Τα γεγονότα αποδεικνύουν ότι η Ρωσία διεκδικεί σημαντική θέση στις εξελίξεις στην περιοχή, υπερασπίζεται (και) με στρατιωτικά μέσα παλιές και νέες διεκδικήσεις της. Είναι γνωστό ότι ήδη διαθέτει δύο στρατιωτικές βάσεις στη Συρία (Ταρτούς και Λαττάκεια), ενδιαφέρεται για τα κοιτάσματα φυσικού αερίου στη χώρα, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή, σε ανταγωνισμό με τις ΗΠΑ, τη Γαλλία και άλλα ισχυρά καπιταλιστικά κράτη της ΕΕ.
Επί της ουσίας, έχουν διαμορφωθεί δύο μπλοκ δυνάμεων, δύο συμμαχίες που επεμβαίνουν στις εξελίξεις στη Συρία και έχουν γενικότερες στοχεύσεις στην περιοχή.
Το μπλοκ των ΗΠΑ, αν και με διαφοροποιήσεις, με τη στήριξη των ΕΕ, Σαουδικής Αραβίας, Κατάρ και Τουρκίας, που επιδιώκει την ανατροπή Ασαντ και προσπαθεί να διαμορφώσει όρους για ελεγχόμενη λύση, στηριγμένη σε δυνάμεις της συριακής αντιπολίτευσης στην οποία συμμετέχουν και ακραίες ισλαμικές οργανώσεις. Το Ισραήλ, από το 1967, κατέχει συριακά εδάφη (υψίπεδα του Γκολάν), έχει αναπτύξει μόνιμες στρατιωτικές δυνάμεις κατοχής μέσα στη Συρία και παρέχει υποστήριξη σε δυνάμεις που μάχονται τον Ασαντ, είναι σε αντιπαράθεση με το Ιράν και τη «Χεσμπολάχ» που στηρίζουν το συριακό καθεστώς.
Οι Κούρδοι της Συρίας πολεμούν ενάντια στο «Ισλαμικό Κράτος», διατηρούν πολύμορφες πολιτικοστρατιωτικές σχέσεις με τη συριακή κυβέρνηση, πραγματοποιούν παράλληλα κινήσεις που ενισχύουν την αυτονομία τους και επιδιώκουν να αποσπάσουν τα μεγαλύτερα δυνατά οφέλη από τις εξελίξεις, έχοντας τη στρατιωτική στήριξη των ΗΠΑ και την πολιτική στήριξη της Ρωσίας.
Το μπλοκ των Ρωσίας, Ιράν, Ιράκ (Σιίτες), «Χεσμπολάχ», στηρίζει το καθεστώς Ασαντ και διεκδικεί λύση με τη συμμετοχή του Μπάαθ. Η στάση της Κίνας, ενώ παρουσιάζεται ως «ουδέτερη», προσβλέπει στο καθεστώς Ασαντ και με τις κινήσεις της το στηρίζει.
Παρά τη φαινομενική σύγκλιση της Ρωσίας με τις ΗΠΑ στην αντιμετώπιση του «Ισλαμικού κράτους», είναι φανερό ότι η ρωσική επέμβαση συνιστά ένα νέο ποιοτικό στοιχείο που οδηγεί στην όξυνση της αντιπαράθεσης με πιο επικίνδυνες διαστάσεις την επόμενη περίοδο. Πολύ περισσότερο που υπάρχει το ενδεχόμενο χερσαίων επιχειρήσεων (Ιράν - «Χεσμπολάχ» - με τη στήριξη της Ρωσίας), ενώ εμπλέκεται και το ΝΑΤΟ, με αφορμή την παραβίαση του τουρκικού εναέριου χώρου από ρωσικά αεροσκάφη.
Οι εξελίξεις απαιτούν συστηματική παρακολούθηση.
Ηδη, η Συρία είναι εδαφικά τριχοτομημένη σε τομείς που ελέγχουν οι κυβερνητικές δυνάμεις, οι Κούρδοι και οι δυνάμεις του ISIS και άλλων αντικαθεστωτικών οργανώσεων. Συνεπώς, το θέμα της συγκρότησης «κρατιδίων» και της αλλαγής των συνόρων είναι ανοικτό, όπως στο Ιράκ και στη Λιβύη, διαμορφώνοντας μόνιμες εστίες εντάσεων.
β) Στην Ανατολική Ουκρανία εξακολουθεί να υποβόσκει η στρατιωτική σύγκρουση. Ωστόσο, το τελευταίο διάστημα, γίνεται προσπάθεια των Γερμανίας - Γαλλίας να αμβλυνθούν οι αντιθέσεις. Η Ρωσία, έχοντας ανοίξει «μέτωπο» στη Συρία, μεσολάβησε για την αναβολή των τοπικών εκλογών στις αποκαλούμενες Λαϊκές Δημοκρατίες, που μάλλον μεταφέρονται για Φλεβάρη - Μάρτη 2016, πιέζοντας το Κίεβο να διαπραγματευθεί το «στάτους» αυτών των περιοχών. Οι κυβερνητικές δυνάμεις της Ουκρανίας, που, εκτός από την ΕΕ, στηρίζονται και στις ΗΠΑ, δεν αποκλείεται να εντείνουν τις επιθέσεις στις αποκαλούμενες Λαϊκές Δημοκρατίες (όπως του Ντονμπάς) που υποστηρίζονται από τη Ρωσία και ανά πάσα στιγμή υπάρχει ο κίνδυνος της κατάρρευσης της συμφωνίας του Μινσκ και της κλιμάκωσης της πολεμικής αναμέτρησης.
γ)Παραμένουν ανοικτά σημαντικά μέτωπα ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, εστίες που μπορούν αν πάσα στιγμή να αναζωπυρωθούν, όπως αυτές μεταξύ Ισραήλ - Λιβάνου, αλλά και στον Καύκασο, στην Κεντρική Ασία, στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας κ.α.
Παρακολουθούμε σταθερά τις εξελίξεις στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και στα Βαλκάνια, στη FYROM και το Κόσσοβο, την έξαρση του εθνικισμού στην Αλβανία.
Αυτό το διάστημα εντείνεται η επιθετικότητα του Ισραήλ κατά των Παλαιστινίων, επιβάλλονται περιορισμοί στη χρησιμοποίηση του τεμένους Αλ Ακσά (ιερού τόπου του Ισλάμ στην Ιερουσαλήμ) και ο Πρόεδρος Αμπάς ζήτησε διεθνή προστασία. Παράλληλα, κλιμακώνονται οι κινητοποιήσεις του παλαιστινιακού λαού και επιβάλλεται η ανάπτυξη κινήματος διεθνιστικής αλληλεγγύης.
δ)Σχετικά με το Κυπριακό, η ΚΕ σημειώνει ότι οι διαπραγματεύσεις των δύο κοινοτήτων έχουν προχωρήσει σε ζητήματα που αφορούν το περιουσιακό, το εδαφικό, ευρωπαϊκά θέματα, την οικονομία, τις «εγγυήτριες δυνάμεις» κ.ά. Η ευφορία που καλλιεργήθηκε με την εκλογή Ακιντζί έχει υποχωρήσει, εκδηλώνονται αντιθέσεις και ανησυχίες για την πορεία των συνομιλιών και σήμερα η κυπριακή κυβέρνηση σημειώνει ότι «υπάρχει ακόμη πολύς δρόμος να διανύσουμε στις διαπραγματεύσεις και μεγάλες δυσκολίες να αντιμετωπίσουμε». Σε κάθε περίπτωση, το Κόμμα μας έχει τοποθετηθεί για τον κίνδυνο νέου «σχεδίου Ανάν», διχοτομικού σχεδίου, για το οποίο προειδοποιεί η αναφορά στη συμφωνία Αναστασιάδη - Ερογλου περί δύο «συνιστώντων κρατών».
ε) Σημαντικές είναι οι διεργασίες στα ζητήματα του διεθνούς εμπορίου. Στις 5/10 υπογράφηκε το Σύμφωνο Συνεργασίας χωρών του Ειρηνικού (Trans - Pacific Parternship, ΤΡΡ), που αφορά τις αγορές των ΗΠΑ, της Αυστραλίας, του Καναδά, του Μεξικού, του Περού, της Ν. Ζηλανδίας, της Ιαπωνίας, της Χιλής, του Μπρουνέι, της Σιγκαπούρης, της Μαλαισίας και του Βιετνάμ. Επηρεάζει, δηλαδή, το 40% της παγκόσμιας οικονομίας.
Η υπογραφή της συμφωνίας, το κείμενο της οποίας παραμένει μυστικό μέχρι την επικύρωσή της, μαζί με τις ενέργειες για την αποκάλυψη του σκανδάλου των ρυπογόνων αυτοκινήτων της «Volkswagen», δείχνουν πως εντείνεται η αμερικανική πίεση προς τη Γερμανία για να προχωρήσει το σχέδιο της Διατλαντικής Εταιρικής Σχέσης Εμπορίου και Επενδύσεων (ΤΤΙΡ). Τα σχέδια στοχεύουν σε νέα απελευθέρωση των αγορών που θα οξύνει τον ανταγωνισμό, θα φέρει νέες αλλαγές στα μερίδια στη διεθνή αγορά, μπορεί να πυροδοτήσουν και σφοδρή αντιπαράθεση με τις χώρες που συντονίζονται στη συμμαχία BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Ν. Αφρική).
Το Κόμμα μας παρακολουθεί και παρεμβαίνει στις εξελίξεις, προβάλλοντας τις θέσεις του ενάντια στην εμπλοκή της χώρας στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους, εκφράζει τη διεθνιστική του αλληλεγγύη και δυναμώνει την αντιπαράθεση με το ΝΑΤΟ - ΕΕ, την κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα.
Συνεχίζουμε να αντιπαλεύουμε την πολιτική διατήρησης και ενίσχυσης των ευρωατλαντικών βάσεων και στρατηγείων, τη συμμετοχή σε στρατιωτικές ασκήσεις με δυνάμεις του ΝΑΤΟ, το Ισραήλ κ.λπ.
Συνεχίζουμε την αποκάλυψη της ταξικής ουσίας της «πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής» και της επικίνδυνης θέσης για τη «γεωστρατηγική αναβάθμιση», που αποτελούν μέσα ενίσχυσης της συμμετοχής της χώρας στα ιμπεριαλιστικά σχέδια, εργαλεία στην υπηρεσία των μονοπωλιακών συμφερόντων.
Γνωρίζοντας τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το κομμουνιστικό κίνημα και την αδυναμία του να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις σύνθετων καταστάσεων, όπως αυτή στη Συρία, ή να ερμηνεύσει με ταξικά κριτήρια τη στρατιωτική επέμβαση της Ρωσίας, είναι αναγκαίο να αξιοποιούμε σταθερά τις αναλύσεις του Κόμματος και να ενημερώνουμε τα Κομμουνιστικά Κόμματα για τις θέσεις μας, να συνεχίσουμε τη διαπάλη για σοβαρά ζητήματα, όπως ο ιμπεριαλισμός ως μονοπωλιακός καπιταλισμός και όχι απλώς ως μια επιθετική εξωτερική πολιτική, οι αιτίες των ιμπεριαλιστικών πολέμων και η στάση των κομμουνιστών, ο ταξικός χαρακτήρας του λεγόμενου «πολυπολικού» κόσμου κ.ά.
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό
ΑΣΕΠ: Η πιο Εύκολη Πιστοποίηση Αγγλικών για μόρια σε 2 ημέρες (δίνεις από το σπίτι σου με 95 ευρώ)
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 25/11
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ - ΓΑΛΛΙΚΩΝ - ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
