Ο όψιμα προβληματισμένος ΠΑΣΟΚος

Μαρικάκι

 

Εδώ και λίγο καιρό ο Βενιζέλος, στην προσπάθεια να επουλώσει τη φθορά του ΠΑΣΟΚ, επιδίδεται σε ρητορικούς τσαμπουκάδες στο πλαίσιο της συγκυβέρνησης, δημιουργώντας ανά βδομάδα περίπου μια μίνι κρίση με αφορμή τα μέτρα, στων οποίων τη σκληρότητα υποτίθεται αντιδρά. Έτσι και χθες, εν μέσω τριγμών στην ΚΟ και γενικότερης κατακραυγής προς το πρόσωπό του με αφορμή την υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ, ο Βενιζέλος (που αν δεν υπήρχε, δεν θα είχε παραδοθεί το στικάκι με τα ονόματα των επιχειρηματιών το οποίο με σεβασμό φυλούσε στο σπίτι του ως «αντικείμενο» και ουχί ως τεκμήριο δικαστικής διερεύνησης) έπαιξε τη γνωστή κασέτα και προειδοποίησε ότι υπό προϋποθέσεις θα ψηφίσει τα μέτρα. Οψίμως ανακάλυψε ότι το ζήτημα της χώρας δεν είναι μόνο οικονομικό, αλλά και πολιτικό, κοινωνικό και γεωπολιτικό.

 

Με δεδομένο βέβαια ότι η «αξιοπιστία» του Βενιζέλου είναι κάτι που πια δεν υφίσταται, το ερώτημα είναι αν και οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που έχουν περάσει από τα χέρια τους δυο μνημόνια μπορούν σήμερα να εμφανίζονται ότι ανακάλυψαν την Αμερική. Ότι δηλαδή τα μέτρα είναι σκληρά και νεοφιλελεύθερα και διαλύουν την κοινωνία. Διότι με δύο τρόπους μπορεί να το δει κανείς: από τη μία οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ πάσχουν αγρίως στο επίπεδο της διορατικότητας, «αρετή» που οφείλει να διαθέτει κάποιος που ασχολείται με τα κοινά, αφού πριν δύο χρόνια δεν διέβλεψαν ούτε τι θα συμβεί στη χώρα, ούτε τι θα συμβεί στους ίδιους με την «εισβολή» του ΔΝΤ. Είτε επιδίδονται σε μια απέλπιδα προσπάθεια να σωθούν, που μάλλον λειτουργεί εναντίον τους πια.

 

Για παράδειγμα ο βουλευτής Σερρών Μάρκος Μπόλαρης, χθες  ημέρα της συνεδρίασης της ΚΟ του ΠΑΣΟΚ ανέβασε στην ιστοσελίδα του την παρακάτω δήλωση:

 

«Στην μεγάλη κρίση του 1929-1930 οι ΗΠΑ ανταπεξήλθαν με επιτυχία επειδή επέβαλαν πολιτικές κατανομής του βάρους, ανάλογα με τις οικονομικές δυνατότητες του κάθε πολίτη. Εδραίωσαν αίσθημα δικαιοσύνης στην κοινωνία, επιβάλλοντας φόρους μέχρι και 75% στους πλούσιους.Την ίδια κρίσιμη εποχή στη Γερμανία, η Δημοκρατία της Βαϊμάρης επεχείρησε ισορροπίες με το μεγάλο κεφάλαιο, διόγκωσε υπέρμετρα την ανεργία και εξέθρεψε τον ναζισμό.

 

Η υπόθεση των λιστών δεν είναι ζήτημα νομικό, διοικητικό ή δημόσιας εικόνας. Ιδιαίτερα όταν η μετρολογία-μετρολαγνεία των νεοφιλελεύθερων συνταγών των Μέρκελ-Σόϊμπλε εστιάζει αποκλειστικά σε μισθούς, συντάξεις, επιδόματα. Αγνοώντας την κοινωνική συνοχή, την κοινωνική δικαιοσύνη.

 

Η υπόθεση της φορολόγησης των φοροφυγάδων, των φοροκλεπτών, των offshore και των λιστών είναι μείζον πολιτικό και ηθικό ζήτημα.

Όσοι έχουν ευθύνη, καλούνται να την αναλάβουν. Τώρα ! Χωρίς υπεκφυγές!»

 

Που ζούσαν όλοι αυτοί τόσα χρόνια; Σε άλλη χώρα; Εκτός του συστήματος εξουσίας ΠΑΣΟΚ – ΝΔ;

 

ΠΟΝΤΙΚΙ