Alfavita Newsroom Συντάκτης: Μαργαρίτα Βεργολιά
Αποστολή: Δ. Οχθη-Αν. Ιερουσαλήμ
«Μεγάλωσα στην Ιερουσαλήμ και δεν είχα ιδέα ότι η κατοχή απείχε 15 λεπτά από το σπίτι μου», μας εξιστορεί ο 28χρονος Ναντάβ Μπίγκελμαν της ισραηλινής ΜΚΟ «Breaking the Silence» (Σπάζοντας τη Σιωπή), καθώς το λεωφορείο της αποστολής Ελλήνων, Κυπρίων και Σλοβένων δημοσιογράφων -την οποία οργάνωσε την περασμένη εβδομάδα το Γραφείο της Αντιπροσωπείας της Ε.Ε. σε Δυτική Οχθη και Λωρίδα της Γάζας- μας μετέφερε προς τη Χεβρώνα.
Παιδί της εποχής της ειρηνευτικής συμφωνίας του Οσλο και πρωτίστως της δεύτερης Ιντιφάντα, μας εξηγεί ότι προφανώς δεν ήταν θέμα πολιτικής άγνοιας:
«Προέρχομαι από αριστερή οικογένεια, η εφημερίδα “Haaretz” ήταν πάντα στο τραπέζι. Ημασταν πάντα κατά της κατοχής. Ομως το πρόβλημα ήταν ότι γεωγραφικά δεν ήξερα πού είναι».
Το έμαθε από πρώτο χέρι κατά τη θητεία του στον ισραηλινό στρατό, την περίοδο 2007-2010, κυρίως στη Δυτική Οχθη του Ιορδάνη.
Για ένα 6μηνο υπηρέτησε στη Χεβρώνα.
Διαχωριστικό τείχος με τον παλαιστινιακό τομέα στη Χεβρώνα Διαχωριστικό τείχος με τον παλαιστινιακό τομέα στη Χεβρώνα | Φωτ: Μαργαρίτα Βεργολιά
Μέλος πια της ΜΚΟ (μίας οργάνωσης Ισραηλινών πρώην στρατιωτών, η οποία ιδρύθηκε το 2004 με στόχο να «σπάσει τη σιωπή» στο Ισραήλ γύρω από την κατοχή στα παλαιστινιακά εδάφη) ο 28χρονος Ισραηλινός Εβραίος μας ξενάγησε στο σχεδόν ερειπωμένο πια -μετά την εκδίωξη των περισσότερων Παλαιστίνιων κατοίκων του- εμπορικό κέντρο της διαιρεμένης πόλης: της μεγαλύτερης και μοναδικής στη Δυτική Οχθη όπου υπάρχει εβραϊκός οικισμός μέσα στην «καρδιά» της.
«Υπάρχουν δυο νομικά συστήματα στη Δυτική Οχθη», μας λέει ο Ναντάβ, καθώς ένας ανήλικος έποικος -παίζοντας δυνατά μουσική στο κινητό του- μας έχει πάρει στο κατόπι.
«Το ένα είναι για τους 500.000 Παλαιστίνιους που βρίσκονται υπό στρατιωτικό καθεστώς: εάν πετάξουν πέτρες, θα συλληφθούν από τον στρατό, θα κατηγορηθούν για τρομοκρατική πράξη και θα δικαστούν από στρατιωτικό δικαστήριο. Εάν ένας έποικος πετάξει πέτρες, ο στρατός καλεί την [ισραηλινή] αστυνομία κι αυτή, εάν έλθει, συνήθως δεν θα κάνει πολλά, όχι γιατί δεν θέλει, αλλά επειδή δεν έχει την πολιτική στήριξη να κάνει κάτι».
Αυτή η πολιτική διαχωρισμού, που έχει πολλές μορφές κι ολοένα και περισσότεροι τη χαρακτηρίζουν ανοιχτά πια «απαρτχάιντ», συναντάται σχεδόν παντού στα κατεχόμενα εδάφη.
Κατασχέσεις
Τοιχογραφία σε παλαιστινιακό προσφυγικό καταλυσμό Ελ-Τζαλαζούν, έξω από τη Ραμάλα | Φωτ: Μαργαρίτα Βεργολιά
«Οι Παλαιστίνιοι αποτελούν σήμερα σχεδόν το 40% του πληθυσμού στην Ανατολική Ιερουσαλήμ και παρ' όλα αυτά λαμβάνουν μόλις το 8-10% του δημοτικού προϋπολογισμού», μας εξηγεί η Μπέτι Χέρσμαν της αριστερής ισραηλινής ΜΚΟ «Ir Amim», η οποία εστιάζει τη δράση της στο κατεχόμενο ανατολικό τμήμα της πόλης.
«Αποτελούν κομμάτι της Αν. Ιερουσαλήμ, αλλά δεν τους έχουν κάνει πολίτες, τους έχει δοθεί ένα β' κατηγορίας καθεστώς μόνιμης διαμονής. Αυτό σημαίνει ότι μπορούν να ψηφίσουν στις δημοτικές εκλογές, αλλά σε μεγάλο ποσοστό δεν το κάνουν -λόγω πολιτικής απόφασης να μη νομιμοποιήσουν την κατοχή-, δεν μπορούν να ψηφίσουν ούτε να κατέβουν υποψήφιοι στις εθνικές εκλογές, για την Κνεσέτ. Το καθεστώς μόνιμης διαμονής είναι υπό όρους. Μπορεί να αφαιρεθεί ανά πάσα στιγμή. Εχουν γίνει περισσότερες από 15.000 ανακλήσεις μόνιμης διαμονής από το 1967.
Πώς διατηρούμε λοιπόν τα εδάφη χωρίς τους ανθρώπους [στην Ανατολική Ιερουσαλήμ]; Αρχίσαμε με την κατάσχεση περίπου του 1/3 των εδαφών, κάναμε πολύ δύσκολο για τους Παλαιστίνιους το να καταχωρίσουν τη γη τους και καταστήσαμε αδύνατο γι' αυτούς να χτίσουν και να καλλιεργήσουν. Εχουν εκδοθεί λιγότερες από 5.000 οικοδομικές άδειες σε Παλαιστίνιους από το 1967 κι αυτές συνήθως κολλάνε στο κοινοτικό σχέδιο και δεν καταλήγουν πουθενά.
Αυτό δημιουργεί τεράστιες πιέσεις στη δυνατότητα των Παλαιστινίων να διατηρήσουν το έρεισμά τους στην πόλη. Πώς αλλιώς το κάνουμε; Αρχίζουμε να χτίζουμε -πρόκειται για την επιχείρηση των εποικισμών. Μεταφέρουμε Ισραηλινούς στην Ανατολική Ιερουσαλήμ, σε εποικισμούς που τους αποκαλούμε “γειτονιές”. Γιατί; Επειδή στη συλλογική συνείδηση [στο Ισραήλ] είναι μία μικροαστική γειτονιά, δεν είναι ένα προπύργιο ριζοσπαστικής εβραϊκής ορθοδοξίας ή ακροδεξιός εποικισμός. Φυσικά, η διεθνής κοινότητα τα έχει χαρακτηρίσει παράνομες κατασκευές και εποικισμούς».
Αγαλμα του Νέλσον Μαντέλα στη Ραμάλα, ένα δώρο από τον λαό του Γιοχάνεσμπουργκ σε ένδειξη αλληλεγγύης
Λίγα μέτρα από τα τείχη της Παλιάς Πόλης, εν τω μεταξύ, μέσα στην κοινότητα Μπατάν Αλ Χάουα της παλαιστινιακής συνοικίας Σιλουάν, Εβραίοι έποικοι -«με τη συνέργεια της ισραηλινής κυβέρνησης», όπως μας λέει η Μπέτι- στήνουν ιδιωτικούς εποικισμούς.
«Τώρα έχουν στραφεί [νομικά] εναντίον των οικημάτων που ανήκουν σε 100 οικογένειες Παλαιστινίων, ένα προς ένα. Εχουν ήδη εκδιώξει 17. Αρα, όλη αυτή η περιοχή είναι υπό πολιορκία. Δεν είναι τυχαίο. Είναι ένα ενιαίο κίνημα για την εκτόπιση Παλαιστίνιων από το ιστορικό κέντρο της πόλης». Παράλληλα «υπάρχουν περίπου 10 οικογένειες υπό την απειλή εκδίωξης μέσα στην Παλιά Πόλη».
«Φοβόμαστε ότι τα χρονικά περιθώρια στενεύουν για τη λύση των δύο κρατών», επισημαίνει. «Με όσα γίνονται επί του εδάφους, εμποδίζουμε την αναγκαία συνάφεια μεταξύ της Ανατολικής Ιερουσαλήμ και της Δυτικής Οχθης, που είναι απαραίτητη για ένα μελλοντικό παλαιστινιακό κράτος. Δεν μπορείς να έχεις την πρωτεύουσά σου αποκομμένη από τα υπόλοιπα εδάφη».
Αποψη του Τείχους στη Δυτική Οχθη Αποψη του Τείχους στη Δυτική Οχθη | Φωτ. Μαργαρίτα Βεργολιά
Το σκηνικό συμπληρώνει το τείχος στη Δυτική Οχθη. Κι αυτό, όπως μας επεσήμανε η Κάθριν Κουκ, στέλεχος του τοπικού Γραφείου Συντονισμού Ανθρωπιστικών Υποθέσεων του ΟΗΕ (OCHA), λειτουργεί διαχωριστικά ακόμη και για τους κατοίκους της ίδιας της Ανατολικής Ιερουσαλήμ.
«Λόγω της χάραξης του τείχους, έχουμε θύλακες παλαιστινιακών πληθυσμών που βρίσκονται στο κενό, στη λάθος πλευρά του τείχους για το είδος της ταυτότητας που το Ισραήλ τους έχει δώσει. Είναι Παλαιστίνιοι που ζουν στην προσαρτημένη περιοχή [του δήμου]. Εχουν ταυτότητες της Ιερουσαλήμ, πληρώνουν για κοινωνικές υπηρεσίες, αλλά για να έχουν πρόσβαση σε αυτή θα πρέπει να περάσουν από τα σημεία ελέγχου των Ισραηλινών και πρακτικά οι περιοχές τους έχουν εγκαταλειφθεί από τις δημοτικές αρχές της Ιερουσαλήμ σε ένα ευρύ φάσμα ζητημάτων: αποκομιδή απορριμμάτων, ανεξέλεγκτη δόμηση σε σεισμογενή περιοχή, εγκληματικότητα -η ισραηλινή αστυνομία δεν πηγαίνει σε αυτές τις περιοχές και η παλαιστινιακή δεν έχει δικαιοδοσία».
Πίσω από τα διάσπαρτα, συνολικά 490 σημεία ελέγχου (φυλάκια, οδοφράγματα κ.λπ.) στη Δυτική Οχθη -όπου λιγότερο από το 40% των εδαφών τελούν υπό πλήρη παλαιστινιακό έλεγχο- η ζωή κυλά μετ' εμποδίων.
Αγώνας για νερό
Παλαιστινιακός προσφυγικός καταυλισμός Ελ Τζαλαζούν Παλαιστινιακός προσφυγικός καταυλισμός Ελ Τζαλαζούν | Φωτ: Μαργαρίτα Βεργολιά
«Στη Δυτική Οχθη -δεν θα μιλήσω για τη Γάζα, γιατί εκεί είναι καταστροφή- προτεραιότητά μας είναι να παράσχουμε νερό, αλλά δεν μπορούμε [λόγω κατοχής] να καλύψουμε τη ζήτηση», μας είπε ο Νάελ Αλι Αχμαντ, μηχανικός και διαχειριστής μίας υπό κατασκευή μονάδας επεξεργασίας υγρών λυμάτων στο Τουμπάς, στον Βορρά της Δ. Οχθης: ένα από τα πολλά έργα που γίνονται με χρηματοδότηση της Ε.Ε. στα παλαιστινιακά εδάφη.
«Ο μέσος όρος ζήτησης όπως ορίζεται από τον ΠΟΥ είναι 150 λίτρα νερό ανά άτομο ημερησίως, υπό φυσιολογικές συνθήκες», εξηγεί. «Ομως, η παροχή [στη Δ. Οχθη] κυμαίνεται από 0 έως 80 ανά άτομο, όπως π.χ. στη Ραμάλα. Στον Βορρά φθίνει, στον Νότο πέφτει στο 0, τίποτα για όσους ζουν στην περιοχή C», όπου οι Ισραηλινοί ελέγχουν και τη διοίκηση και την ασφάλεια.
Τα γραφεία της UNRWA στον παλαιστινιακό προσφυγικό καταυλισμό Ελ-Τζαλαζούν Τα γραφεία της UNRWA στον παλαιστινιακό προσφυγικό καταυλισμό Ελ-Τζαλαζούν | Φωτ: Μαργαρίτα Βεργολιά
Στους εξαθλιωμένους παλαιστινιακούς προσφυγικούς καταυλισμούς εν τω μεταξύ -όπως στην Ελ Τζαλαζούν που επισκεφθήκαμε, λίγο έξω από τη Ραμάλα- οι λαϊκές επιτροπές αποφάσισαν, παραμονή της άφιξής μας, να κλείσουν τα κατά τόπους γραφεία της UNRWA, αρμόδιας υπηρεσίας του ΟΗΕ, διαμαρτυρόμενες για τη δραστική (ένεκα και της συριακής κρίσης) περικοπή των κονδυλίων αρωγής, στα 10 δολ. το άτομο τον μήνα!
Μοιραία, η θέα του τεράστιου, ύψους 6 μέτρων, αγάλματος του Νέλσον Μαντέλα, το οποίο επισκεφθήκαμε την τελευταία βραδιά της παραμονής μας στη Ραμάλα -τέσσερις ημέρες πριν ξεσπάσει το τελευταίο κύμα βίας- έφερε συνειρμικά στον νου όλες αυτές τις εικόνες.
Από την τελετή για την απελευθέρωση της Χάλιντα Τζαράρ Από την τελετή για την απελευθέρωση της Χάλιντα Τζαράρ | Φωτ: Μαργαρίτα Βεργολιά
Λίγες ώρες νωρίτερα, είχα παρευρεθεί σε μία λιτή τελετή για την απελευθέρωση από τις ισραηλινές φυλακές, στις 3 του μηνός -και κατόπιν διεθνούς κατακραυγής-, της Παλαιστίνιας βουλευτή του PFLP (Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης), Χάλιντα Τζαράρ: από τις πιο γνωστές προσωπικότητες της παλαιστινιακής πολιτικής, αρμόδια για τα ζητήματα Παλαιστινίων κρατουμένων σε ισραηλινές φυλακές και Παλαιστίνια εκπρόσωπος στο Συμβούλιο της Ευρώπης.
«Με συνέλαβαν στις 2 Απριλίου 2015 και από την πρώτη στιγμή τέθηκα υπό διοικητική κράτηση για έξι μήνες, έμεινα για έναν μήνα και δύο ημέρες, μετά αποφάσισαν να μου απαγγείλουν κατηγορίες, συμπεριλαμβανομένου του ότι επιμένω να μιλώ κατά της κατοχής και το ότι επισκεπτόμουν φυλακισμένους και τους έδινα δώρα», είπε αποκλειστικά στην «Εφ.Συν».
«Γι' αυτό κατηγορήθηκα και έμεινα 15 μήνες σε ισραηλινή φυλακή. Οταν απελευθερώθηκα, άφησα πίσω μου 61 γυναίκες φυλακισμένες, συμπεριλαμβανομένων 14 ανηλίκων, καθώς και μία τραυματισμένη γυναίκα σε πολύ δύσκολη κατάσταση. Φαίνεται ότι συνεχίζουν να συλλαμβάνουν κόσμο για οτιδήποτε. Κι αυτό δεν θα οδηγήσει σε κανενός είδους ειρήνη».
Πηγή: efsyn.gr
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 19/7
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
